Objaśnienie opłat za obciążenie na poziomie funduszu inwestycyjnego

Co to jest obciążenie poziomu?

Poziom obciążenia rocznej opłaty potrącanej z aktywów funduszu inwestycyjnego inwestora na pokrycie kosztów dystrybucji i marketingu tak długo, jak inwestor posiada fundusz. W przeważającej części opłata ta trafia do pośredników, którzy sprzedają akcje funduszu publicznie. Obciążenie poziomu zmniejszy dolną linię Marża zysku z inwestycji.

Obciążenie poziomu jest również znane jako „Opłata 12b-1Opłata jest kosztem, jaki inwestor ponosi za posiadanie tego konkretnego rodzaju papieru wartościowego. Wszystkie obciążenia, w tym obciążenia front-end i back-end, są rodzajem opłaty sprzedażowej nakładanej na zakup funduszu inwestycyjnego.

Jak działają obciążenia poziomu

Doładowanie funduszu to opłata lub opłata za usługę naliczana od holdingu funduszy wzajemnych. Istnieją trzy główne sposoby, w jakie inwestor uiści te opłaty. Obciążenia są oddzielone od kosztów funduszu i stanowią dodatkową opłatę za posiadanie papieru wartościowego.

Udziały w obciążeniu poziomu lub

Akcje klasy C, pochodzą z opłatami rocznymi, ustalonymi według stałej wartości procentowej i składanymi przez inwestora przez cały rok. Poziom obciążenia opłaca marketing, dystrybucję i obsługę funduszy. Dla porównania: obciążenie front-end ponosi opłaty uiszczane przy zakupie akcji i obciążenie zaplecza nalicza opłaty, gdy inwestor sprzedaje akcje.

Kalkulacja opłat za udział w poziomie obciążenia pochodzi ze średnich aktywów netto funduszu inwestycyjnego. Kolejną różnicą między obciążeniem poziomu a innymi obciążeniami jest obliczanie wskaźnika wydatków funduszu. Ładunki z przodu i z tyłu nie są częścią Współczynnik kosztów. Jednak wskaźnik kosztów obejmuje obciążenie poziomowe, opłaty 12b-1. Chociaż procent obciążenia nie zmienia się, jeśli wartość aktywów netto funduszu wzrasta poprzez aprecjacja kapitału, wartość obciążenia w dolarach stanie się droższa i będzie stale obniżać zwrot z funduszu.

ten Ustawa o spółkach inwestycyjnych z 1940 r ustawić maksymalną dopuszczalną kwotę opłat 12b-1. Opłaty te wahają się od 0,25 do 1%. Opłaty pokrywają koszty prowadzenia funduszu inwestycyjnego i obejmują koszty doradztwa, marketingu, dystrybucji i reklamy. Fundusze, które nie przekraczają poziomu opłaty 0,25 mogą same się nazywać fundusze bez obciążenia.

Ta odrobina magii, a także wątpliwa konieczność 12b-1 w solidnym środowisku funduszy inwestycyjnych, uzasadnił dalsze korzystanie z poziomu obciążenia pod znaczną konsumpcją i przepisami obserwacja.

Korzyści z obciążeń poziomych

Płatności na poziomie pozwalają inwestorom rozłożyć płatności prowizji, a także umożliwiają całość kwota inwestycji do zainwestowania w fundusz od początku, ponieważ nie ma prowizji od obciążenia wstępnego do płacić. Podobnie przy obciążeniu back-endu inwestor otrzyma zysk po sprzedaży bez potrącenia końcowej prowizji.

Obciążenia poziomami pojawiają się wśród innych opłat ujawnionych w funduszu powierniczym prospekt, ale jest to tylko jeden z kilku rodzajów wydatków, które inwestor może ponieść. Dlatego podczas badania inwestycji inwestorzy powinni uważać, aby wziąć pod uwagę pełny zakres wszystkich powiązanych opłat z każdą inwestycją, a nie tylko kwotę w dolarach za obciążenie poziomu.

Przykład ze świata rzeczywistego

Weź pod uwagę inwestora, który zainwestuje 100 000 USD w fundusz inwestycyjny XYZ Company. Ma 4% roczne obciążenie poziomu. W pierwszym roku inwestycja rośnie do 120 000 $, ale intencją jest dalsze utrzymywanie funduszu.

Pod koniec pierwszego roku wydatek wynosi 4800 dolarów (120.000 dolarów x .04) wypłaconych z wpływów na fundusz, pozostawiając 115.200 dolarów na koncie. Inwestor trzyma fundusz przez kolejny rok, a jego wartość rośnie do 140 000 USD. Pod koniec drugiego roku są winni 4% z 140 000 USD (5 600 USD), pozostawiając inwestorowi saldo 134 400 USD.

Taka struktura płatności obowiązuje tak długo, jak inwestor posiada udziały w funduszu. Tempo obciążenia jest na stałym poziomie, ale kwoty płatności rosną wraz ze wzrostem wartości inwestycji.

Załóżmy teraz, że inwestor zainwestował taką samą kwotę pieniędzy w ten sam fundusz inwestycyjny XYZ, ale zdecydował się sprzedać akcje niecały rok później. Nadal muszą dokonywać płatności według stawki przy obciążeniu na poziomie. Gdyby 100 000 USD urosło do 105 000 USD na koniec ośmiu miesięcy, nadal byliby winni 4% ze 105 000 USD. W ten sposób, gdy inwestor jest gotowy sprzedać inwestycję ze strukturą płatności na poziomie obciążenia, końcowa płatność jest podobna do obciążenia zaplecza, chociaż stawka jest zwykle niższa.