Definicja kompromisu między kapitałem a efektywnością
Co to jest kompromis w zakresie efektywności kapitałowej?
Kompromis między równością a efektywnością występuje wtedy, gdy istnieje jakiś konflikt między maksymalizacją wydajność ekonomiczna i maksymalizując w jakiś sposób sprawiedliwość (lub uczciwość) społeczeństwa. Kiedy i jeśli taki kompromis istnieje, ekonomiści lub decydenci publiczni mogą zdecydować się na poświęcenie pewnej ilości wydajności ekonomicznej na rzecz osiągnięcia bardziej sprawiedliwego lub sprawiedliwego społeczeństwa.
Kluczowe dania na wynos
- Kompromis między równością a efektywnością ma miejsce wtedy, gdy istnieje pewien konflikt między maksymalizacją czystej efektywności ekonomicznej a osiąganiem innych celów społecznych.
- Większość teorii ekonomicznych wykorzystuje podejście utylitarne jako ramy etyczne, ale może to kolidować z innymi wyznawanymi przez ludzi wartościami moralnymi, prowadząc do kompromisu między równością a efektywnością.
- Nierówność i redystrybucja dochodów to powszechny przykład kompromisu między równością a efektywnością.
Zrozumienie kompromisu między kapitałem a efektywnością
Kompromis między kapitałem własnym a wydajnością ma miejsce, gdy maksymalizacja wydajności gospodarki prowadzi do zmniejszenia jej kapitału własnego — na przykład w kwestii tego, jak sprawiedliwie jej bogactwo lub dochód jest rozpowszechniany.
Efektywność ekonomiczna polegająca na wytwarzaniu tych towarów i usług, które zapewniają największe korzyści przy najniższych kosztach, ma podstawowe znaczenie normatywny cel dla większości teorii ekonomicznych. Może to dotyczyć indywidualnego konsumenta lub firmy, ale przede wszystkim odnosi się do efektywności gospodarka jako całość w zaspokajaniu potrzeb i potrzeb ludzi w gospodarce.
Ekonomiści definiują i próbują mierzyć efektywność ekonomiczną na kilka różnych sposobów, ale wszystkie standardowe podejścia obejmują zasadniczo: utylitarny zbliżać się. W tym sensie gospodarka jest wydajna, gdy maksymalizuje całkowitą użyteczność uczestników. Pojęcie użyteczności jako wielkości, którą można zmaksymalizować i zsumować dla wszystkich ludzi w społeczeństwie, jest sposobem na sprawienie, aby cele normatywne były możliwe do rozwiązania lub przynajmniej do osiągnięcia, z pozytywny, modele matematyczne opracowane przez ekonomistów. Ekonomia dobrobytu jest gałęzią ekonomii najbardziej zajmującą się obliczaniem i maksymalizacją użyteczności społecznej.
Konflikt (i kompromis) między efektywnością a sprawiedliwością może wystąpić, jeśli członkowie społeczeństwa — lub decydenci, którzy decydują o sposobie funkcjonowania społeczeństwa — wolą inne systemy moralne lub etyczne niż czysty utylitaryzm. Kiedy ludzie uznają, że inne wartości lub prawa moralne przeważają nad czystym pożytek maksymalizacji, społeczeństwa często prowadzą politykę, która nie prowadzi do maksymalnej użyteczności społecznej na rzecz tych innych wartości.
Kompromis między równością a efektywnością jest często kojarzony z ekonomią normatywną, która kładzie nacisk na osądy wartościujące i stwierdzenia „co powinno być”.
Przykłady kompromisu między kapitałem a efektywnością
Na przykład, jeśli użyteczność, jaką jedna osoba zyskuje, szturchając drugą osobę w oko, jest większa niż cierpienie spowodowane, to czysto utylitarne podejście pozwoliłoby, a nawet zachęciło do wyłuskiwania oczu, maksymalizacji całości społecznej pożytek. Jednak prawie wszyscy ludzie zgodziliby się, że narusza to podstawową moralność i prowadzi do niesprawiedliwego rezultatu dla ofiary wytykania oczu.
W bardziej skomplikowanym przykładzie często jest tak, że największe zyski ekonomiczne, a tym samym największa całkowita użyteczność, występują wtedy, gdy najbardziej prosperujące przedsiębiorstwa i przedsiębiorcy uzyskiwać wyższe dochody niż inni, aby zachęcić do bardziej produktywnego zachowania, nawet jeśli może to prowadzić do bardzo nierównych dochodów. Kiedy tak się stanie, decydenci mogą zdecydować, że dla społeczeństwa lepiej jest dokonać redystrybucji części dochodów z wyższych na niższe. osób ze względu na sprawiedliwość, nawet jeśli może to zmniejszyć użyteczność osób o wysokich dochodach, a nawet społeczeństwa jako cały.
Jest to najczęstsza forma kompromisu między równością a efektywnością, chociaż może również obejmować produkcję, dystrybucję i konsumpcję wszelkiego rodzaju dóbr i usług, a nie tylko dochody.