Definicja reguły podatkowej de minimis
Zasada podatkowa de minimis: przegląd
Zasada podatkowa de minimis określa próg, od którego obligacje dyskontowe powinny być opodatkowane jako zysk kapitałowy, a nie zwykły dochód. Reguła stanowi, że dyskonto mniejsze niż ćwierć punktu na cały rok między momentem nabycia a terminem zapadalności jest zbyt małe, aby można było uznać je za dyskonto rynkowe dla celów podatkowych. Zamiast tego przyrost od ceny zakupu do wartości nominalnej należy traktować jako zysk kapitałowy, jeżeli jest utrzymywany dłużej niż rok.
De minimis to po łacinie „o minimalnych rzeczach”.
Objaśnienie zasady podatku de Minimis
Zgodnie z zasadą de minimis, jeśli obligacja komunalna jest kupowana z minimalnym dyskontem, podlega ona opodatkowaniu podatkiem od zysków kapitałowych, a nie (zwykle wyższą) zwykłą stawką podatku dochodowego.
Kluczowe dania na wynos
- Zasada podatkowa de minimis określa, kiedy wykup obligacji komunalnych jest zyskiem kapitałowym, a nie zwykłym dochodem.
- Wartość graniczna dla traktowania jako zysk kapitałowy to jedna czwarta punktu na pełny rok między nabyciem a terminem zapadalności.
- Zasada podatkowa de minimis ma zasadniczo zastosowanie tylko w środowisku rosnących stóp procentowych.
Według Urzędu Skarbowego (IRS) rabat minimalny – definiowany jako kwota mniejsza niż ćwierć procenta wartość nominalna pomnożona przez liczbę pełnych lat między datą zakupu obligacji a terminem jej wykupu – jest zbyt mała, aby można ją było uznać za rabat rynkowy dla celów podatku dochodowego.
Jak obliczyć De Minimis
Aby ustalić, czy obligacja komunalna podlega podatek od zysków kapitałowych lub zwykły podatek dochodowy stosując zasadę podatkową de minimis należy pomnożyć wartość nominalną przez 0,25%, a wynik pomnożyć przez liczbę pełnych lat między datą zakupu zdyskontowanej obligacji a terminem zapadalności. Odejmij pochodną kwotę de minimis od wartości nominalnej obligacji.
Jeżeli kwota ta jest wyższa od ceny zakupu obligacji dyskontowej, nabytą obligację podlega zwykła stawka podatku dochodowego. Jeżeli cena zakupu przekracza próg de minimis, należny jest podatek od zysków kapitałowych.
„De minimis” oznacza „o minimalnych rzeczach”. Nieznaczne dyskonto nie jest traktowane jako zysk kapitałowy.
Innymi słowy, jeśli dyskonto rynkowe jest mniejsze niż kwota de minimis, dyskonto obligacji jest ogólnie traktowane jako zysk kapitałowy z jej sprzedaży lub wykupu, a nie jako zwykły dochód.
Przykład zasady de minimis
Załóżmy, że patrzysz na 10-letnie obligacje komunalne o wartości nominalnej 100 i pięć lat do wykupu. Zniżka de minimis wynosi 100 wartości nominalnej x 0,0025 x 5 lat = 1,25.
Następnie od wartości nominalnej odejmuje się 1,25, aby uzyskać wartość odcięcia de minimis, która w tym przykładzie wynosi 98,75 = 100 – 1,25. Jest to najniższa cena, po której można kupić obligację, aby IRS potraktował dyskonto jako zysk kapitałowy.
W tym przykładzie, jeśli cena zakupionej obligacji dyskontowej jest niższa niż 98,75 za 100 wartości nominalnej, będziesz podlegać zwykłemu podatkowi dochodowemu zgodnie z zasadą de minimis.
Tak więc, jeśli kupiłeś tę obligację za 95 USD, zwykły podatek dochodowy zostanie naliczony, gdy obligacja zostanie wykupiona po wartości nominalnej, ponieważ 95 USD to mniej niż 98,75 USD.
Innym sposobem spojrzenia na to jest to, że dyskont rynkowy 100 – 95 = 5 jest wyższy niż kwota de minimis 1,25. Dlatego zysk ze sprzedaży obligacji to dochód, a nie zyski kapitałowe.
Podstawowa zasada wyceny obligacji polega na tym, że gdy stopy procentowe rosną, ceny obligacji spadają i odwrotnie. Zasada podatkowa de minimis ma zwykle zastosowanie w środowisku rosnących stóp procentowych. W takich okresach cena obligacji spada i są one oferowane z dyskontem lub duże rabaty do par.