Co to jest srebrny standard?

Co to jest srebrny standard?

Srebrny standard to system monetarny, w którym wartość kraju waluta narodowa jest poparta srebrem. Jest podobny w naturze do swojego słynnego odpowiednika, złoty standard.

Typową metodą wdrażania standardu srebra jest umożliwienie przeliczenia jednostek waluty krajowej na jednostki srebra po stały kurs wymiany. Oprócz srebra i złota kraje włączyły również tzw wzorce bimetaliczne, które umożliwiają konwersję na jeden z dwóch metale szlachetne.

Zrozumienie srebrnego standardu

Celem srebrnego standardu jest zapewnienie siła nabywcza waluty krajowej. Dla zwolenników standardu srebra, pozwalającego posiadaczom waluty na wymianę ich waluty na korzyść fizyczne srebro służy jako przeciwwaga dla tendencji rządów do obniżania wartości ich waluta według

drukowanie pieniędzy.

W końcu, ponieważ srebro jest skończone i musi być fizycznie wydobywane i bite, rządy w ramach standardu srebra są ograniczone w ich zdolność do tworzenia nowej waluty, ponieważ muszą zapewnić, że każda nowa waluta jest zabezpieczona odpowiednią kwotą srebro.

Stosowanie srebrnego standardu było szeroko rozpowszechnione w całej historii, chociaż praktyka ta gwałtownie wypadła z łask w XX wieku. W Stanach Zjednoczonych waluta narodowa funkcjonowała na zasadzie bimetalicznej przez pierwsze 40 lat istnienia kraju. W tym okresie srebrne monety były uważane za ulubioną walutę, podczas gdy złote monety były rzadko używane.

Zmieniło się to jednak w 1834 roku, kiedy Kongres Stanów Zjednoczonych skorygował cenę stosunek srebra do złota od 15:1 do 16:1. Ta korekta doprowadziła do wzrostu srebra eksport, co spowodowało, że srebrne monety w dużej mierze zniknęły ze Stanów Zjednoczonych. W odpowiedzi na ten niedobór złoto stało się główną formą waluty.

Kolejny ważny kamień milowy miał miejsce w 1862 r., kiedy rząd wydał Fiat money bez możliwości zamiany na srebro, złoto lub jakikolwiek inny metal. Chociaż pieniądz fiducjarny jest normą w dzisiejszym systemie monetarnym, był to wówczas radykalny ruch i spotkał się z głośnym sprzeciwem. W 1879 r. Kongres zareagował na tę krytykę zamrożeniem kwoty pieniądza fiducjarnego w obiegu, ograniczając ją do 347 milionów dolarów.

W końcu jednak Stany Zjednoczone w pełni przyjmą system waluty fiducjarnej. W 1971 Nixon zareagował na rosnącą niestabilność panującego wówczas Bretton Woods system monetarny poprzez ostateczne i całkowite odcięcie wymienialności dolara amerykańskiego (USD) na metale szlachetne. Tendencja ta została powtórzona przez rosnącą liczbę innych krajów, tak że obecnie nie ma ani jednego kraju na świecie, który działa w oparciu o standard srebrny lub złoty.

Prawdziwy przykład srebrnego standardu

Uważa się, że standard srebra sięga starożytnej Grecji, gdzie srebro było pierwszym metalem używanym jako miara waluty. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego, przyjęcie standardu srebra było szeroko rozpowszechnione i obejmowało jego stosowanie w Chinach, Indiach, Czechach, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.

W końcu jednak wszystkie kraje przyjmą system waluty fiducjarnej. W Stanach Zjednoczonych standard złota został porzucony przez Richarda Nixona w 1971 roku, podczas gdy standard srebra oficjalnie zakończył się, gdy Chiny i Hongkong porzuciły go w 1935 roku.