არის თუ არა შედარებითი უპირატესობა ყველაფერში რაც შესაძლებელია ქვეყნისთვის?
საერთაშორისო ვაჭრობაში არცერთ ქვეყანას არ შეუძლია ჰქონდეს შედარებითი უპირატესობა ყველა საქონლის ან მომსახურების წარმოებაში. ეკონომიკური თვალსაზრისით, ქვეყანას აქვს შედარებით უპირატესობა, როდესაც მას შეუძლია აწარმოოს უფრო დაბალი შესაძლებლობა, ვიდრე სავაჭრო პარტნიორები. მიუხედავად იმისა, რომ ქვეყანას არ აქვს შედარებითი უპირატესობა ყველა საქონელსა და მომსახურებაში, მას შეიძლება ჰქონდეს აბსოლუტური უპირატესობა ყველა საქონლის წარმოებაში.
შედარებითი უპირატესობა vs. Აბსოლუტური უპირატესობა
შედარებითი უპირატესობისა და აბსოლუტური უპირატესობის განსხვავება დაკავშირებულია წარმოების ხარჯებთან, ხარისხთან და ეფექტურობასთან. შედარებითი უპირატესობის იდეა მიეკუთვნება ინგლისელ პოლიტიკურ ეკონომისტს დევიდ რიკარდო და მისი წიგნი პოლიტიკური ეკონომიკისა და დაბეგვრის პრინციპების შესახებ. როდესაც ქვეყანას აქვს შედარებით უპირატესობა გარკვეული ნივთების წარმოებაში, ეს ნიშნავს, რომ ქვეყანას შეუძლია პროდუქციის დამზადება უფრო დაბალ ფასად, ვიდრე სხვა ქვეყნებმა.
ძირითადი Takeaways
- შედარებითი უპირატესობა არსებობს მაშინ, როდესაც ქვეყანას შეუძლია სხვა ქვეყნებთან შედარებით საქონლის წარმოება უფრო დაბალი შესაძლებლობის ღირებულებით.
- შეუძლებელია, ქვეყანას ჰქონდეს შედარებით უპირატესობა ყველა საქონელში.
- ამასთან, ქვეყანას შეუძლია ჰქონდეს აბსოლუტური უპირატესობა ყველა საქონელში.
- აბსოლუტური უპირატესობა არსებობს მაშინ, როდესაც ქვეყანა უბრალოდ არის საუკეთესო (ყველაზე ეფექტური) პროდუქტის ან მომსახურების წარმოებაში.
- ქვეყნების ინტერესებშია შეექმნას საქონელი და მომსახურება, რომელშიც მათ აქვთ უმაღლესი შედარებითი უპირატესობა.
შედარებითი უპირატესობის კონცეფციის გაგების გასაღები არის იდეის მყარი გაცნობიერება შესაძლებლობა ღირებულება, რაც არის პოტენციური სარგებელი, რომელიც იკარგება კონკრეტული ვარიანტის სხვაზე არჩევისას. ქვეყანას, რომელსაც აქვს ყველაზე დაბალი შესაძლებლობის ხარჯები, რომელიც დაკავშირებულია საქონლის ან მომსახურების წარმოებასთან, აქვს უდიდესი შედარებითი უპირატესობა.
მეორეს მხრივ, ქვეყანა, რომელსაც აქვს აბსოლუტური უპირატესობა კონკრეტულ საქონელთან მიმართებაში, უბრალოდ საუკეთესოა ამ ნივთების წარმოებაში. იდეა შემუშავდა ადამ სმიტი წიგნში ერთა სიმდიდრე და კონცეფცია აცხადებს, რომ ქვეყანას შეუძლია ისარგებლოს ვაჭრობით, სპეციალიზირდება იმ საქონლის წარმოებასა და ექსპორტში, რომელსაც ისინი აწარმოებენ უფრო ეფექტურად, ვიდრე სხვა ქვეყნები. თუმცა, მხოლოდ იმიტომ, რომ ქვეყანა აწარმოებს გარკვეულ საქონელს უკეთესად და უფრო სწრაფად, ვიდრე სხვა ქვეყნებს, არ ნიშნავს რომ ქვეყანას შეუძლია მათი დამზადება უფრო დაბალ ფასად.
Თავისუფალი ვაჭრობის
საერთაშორისო ვაჭრობაში, ორივე მხარე სარგებლობს სხვა ქვეყნებთან ვაჭრობით, რადგან თითოეულ ქვეყანას აქვს უპირატესობა გარკვეული საქონლის ან მომსახურების წარმოებაში. ქვეყნებს შორის ვაჭრობა გლობალურ ბაზარს უფრო კონკურენტუნარიანს ხდის და გაზრდილი კონკურენცია იწვევს მომხმარებლებისთვის ნაკლებად ძვირადღირებულ პროდუქტებს. ქვეყნების საუკეთესო ინტერესი არის ხელი შეუწყოს ინდუსტრიებს, სადაც მათ აქვთ უმაღლესი შედარებითი უპირატესობა.
ფაქტობრივად, შედარებითი უპირატესობის კანონი ამბობს რომ თავისუფალი ვაჭრობის მუშაობს მაშინაც კი, თუ ერთი ქვეყანა მთავრდება აბსოლუტური უპირატესობით ყველა პროდუქტის წარმოებაში ან ა კარგი ან მომსახურება, რადგან სხვა ქვეყნებს მაინც ექნებათ შედარებით უპირატესობა ზოგიერთი საქონლის წარმოებაში ან მომსახურება. ამ ქვეყნებს შეეძლებათ გაყიდონ ეს საქონელი ან მომსახურება უფრო დაბალ ფასად, ვიდრე ქვეყანა აბსოლუტური უპირატესობით.
