კეინსიანის წინააღმდეგ ნეო-კეინსიანის ეკონომიკა: რა განსხვავებაა?
კეინსიანის წინააღმდეგ ნეო-კეინსიანური ეკონომიკა: მიმოხილვა
კლასიკური ეკონომიკური თეორია ვარაუდობს, რომ თუ მოთხოვნა საქონელზე ან მომსახურებაზე გაიზრდება, მაშინ ფასები შესაბამისად გაიზრდება და კომპანიები გაზრდიან წარმოებას საზოგადოების მოთხოვნის დასაკმაყოფილებლად. კლასიკურ თეორიას არ განასხვავებდა მიკროეკონომიკა და მაკროეკონომიკა.
თუმცა, დროს Დიდი დეპრესია 1930 -იანი წლებიდან, მაკროეკონომიკა აშკარა არათანაბარი იყო. ამან გამოიწვია ჯონ მეინარდ კეინსმა დაწერა "დასაქმების, ინტერესებისა და ფულის ზოგადი თეორია" 1936 წელს, რომელმაც დიდი როლი შეასრულა მაკროეკონომიკის სფეროსგან განასხვავებლად მიკროეკონომიკა. თეორია ემყარება ეკონომიკის მთლიან დანახარჯს და მის შედეგებს წარმოებაზე და ინფლაცია.
ძირითადი Takeaways
- კეინსიანური თეორია არ მიიჩნევს ბაზარს, რომ შეუძლია ბუნებრივად აღადგინოს საკუთარი თავი.
- ნეო-კეინსიანის თეორია ორიენტირებულია ეკონომიკურ ზრდაზე და სტაბილურობაზე, ვიდრე სრულ დასაქმებაზე.
- ნეო-კეინსიანის თეორია განსაზღვრავს ბაზარს, როგორც არარეგულირებელ.
კეინსიანი
კლასიკურიდან ერთი ამოსავალი წერტილი
კეინსის თეორია ის იყო, რომ იგი არ მიიჩნევდა ბაზარს, როგორც უნარს, აღედგინა წონასწორობა ბუნებრივად. ამ მიზეზით, კაპიტალისტურ ეკონომიკაზე დაწესდა სახელმწიფო რეგულაციები. კლასიკური კეინსიანური თეორია მხოლოდ სპორადულ და არაპირდაპირ სახელმწიფოს ჩარევას გვთავაზობს.ნეო-კეინსიანი
ისევე როგორც კეინსი თავისი თეორია კლასიკური ეკონომიკური ანალიზის ხარვეზების საპასუხოდ, ნეო-კეინსიანიზმი გამომდინარეობს კეინსის თეორიულ პოსტულაციებსა და რეალურ ეკონომიკურ მოვლენებს შორის დაკვირვებული განსხვავებებიდან. ნეო-კეინსიანის თეორია ჩამოყალიბდა და განვითარდა ძირითადად აშშ-ში ომის შემდგომ პერიოდში. ნეო-კეინსიელებმა არ დაასახელეს სრული დასაქმების კონცეფცია, არამედ პირიქით გაამახვილეს ყურადღება ეკონომიკური ზრდა და სტაბილურობა.
ნეო-კეინსიელებმა დაადგინეს, რომ ბაზარი თვითრეგულირებადი არ იყო. Პირველი, მონოპოლიები შეიძლება არსებობდეს, რაც ნიშნავს რომ ბაზარი არ არის კონკურენტული სუფთა გაგებით. ეს ასევე ნიშნავს იმას, რომ ზოგიერთ კომპანიას აქვს დისკრეციული უფლებამოსილება დააწესოს ფასები და შეიძლება არ სურდეს ფასების შემცირება ან გაზრდა რყევების პერიოდში საზოგადოების მოთხოვნების დასაკმაყოფილებლად.
შრომის ბაზრები ასევე არასრულყოფილები არიან მეორე, პროფკავშირებს და სხვა კომპანიებს შეუძლიათ იმოქმედონ ინდივიდუალური გარემოებების შესაბამისად, რის შედეგადაც ა სტაგნაცია ხელფასებში, რომელიც არ ასახავს ეკონომიკის რეალურ პირობებს. მესამე, რეალური საპროცენტო განაკვეთები შეიძლება გადავიდეს ბუნებრივი საპროცენტო განაკვეთებიდან, რადგან მონეტარული ხელისუფლება ადგენს განაკვეთებს მაკროეკონომიკაში დროებითი არასტაბილურობის თავიდან ასაცილებლად.
ნეო-კეინსიელთა მიკროეკონომიკის ორი ძირითადი სფეროა ფასების სიმტკიცე და ხელფასის სიმტკიცე.
1960-იან წლებში ნეო-კეინსიანიზმმა დაიწყო მიკროეკონომიკური საფუძვლების გამოკვლევა, რომლებზედაც მაკროეკონომიკა უფრო მჭიდროდ იყო დამოკიდებული. ამან გამოიწვია მიკროეკონომიკასა და მაკროეკონომიკას შორის დინამიური ურთიერთობების უფრო ინტეგრირებული გამოკვლევა, რომლებიც ანალიზის ორი ცალკეული, მაგრამ ურთიერთდამოკიდებული სფეროა.
მიკროეკონომიკის ორი ძირითადი სფერო, რომლებმაც შეიძლება მნიშვნელოვნად იმოქმედოს მაკროეკონომიკაზე, როგორც ეს ნეო-კეინსიელებმა გამოავლინეს, არის ფასების სიმტკიცე და ხელფასის სიმტკიცე. ორივე ეს კონცეფცია ერწყმის სოციალურ თეორიას და უარყოფს კლასიკური კეინსიანიზმის წმინდა თეორიულ მოდელებს.
მაგალითად, ხელფასის სიმკაცრის, ასევე გავლენის შემთხვევაში პროფესიული კავშირები (რომელსაც წარმატების სხვადასხვა ხარისხი აქვს), მენეჯერებს შეიძლება გაუჭირდეთ მუშების დარწმუნება, რომ მიიღონ ხელფასები იმის საფუძველზე, რომ ეს შეამცირებს უმუშევრობას, რადგან მუშები უფრო მეტად შეშფოთებულნი იქნებიან საკუთარი ეკონომიკური მდგომარეობით, ვიდრე უფრო აბსტრაქტული პრინციპები. ხელფასების შემცირებამ ასევე შეიძლება შეამციროს პროდუქტიულობა და მორალი, რაც გამოიწვევს საერთო დაბალ გამომუშავებას.
