Hoe gaan moderne bedrijven om met bureauproblemen?

Agentschap problemen- ook bekend als principaal-agentproblemen of asymmetrische informatiegestuurde belangenconflicten - zijn inherent aan veel bedrijfsstructuren. Dit conflict ontstaat wanneer afzonderlijke partijen in een zakelijke relatie, zoals de managers en aandeelhouders van een bedrijf, of opdrachtgevers en agenten, verschillende belangen hebben.

Opdrachtgevers huren agenten in om de belangen van de opdrachtgevers te vertegenwoordigen. Agenten, die als werknemers werken, worden verondersteld en verplicht de belangen van de principaal te dienen. Er ontstaan ​​problemen wanneer de agent verschillende belangen gaat dienen, zoals de eigen belangen van de agent. Er ontstaat dus een conflict tussen de belangen van opdrachtgevers en agenten wanneer elke partij verschillende motivaties heeft, of er zijn prikkels die de twee partijen op gespannen voet met elkaar plaatsen.

Bedrijven passen verschillende dynamische technieken toe om statische problemen te omzeilen die het gevolg zijn van agentschapsproblemen, waaronder monitoring, contractuele prikkels, het inroepen van de hulp van

derden, of vertrouwen op andere prijssysteemmechanismen. De studie van agency-problemen is aan de gang in zowel zakelijke als academische kringen. In toenemende mate worden contractontwerplimieten erkend en bedrijven wenden zich tot verschillende stimuleringsmechanismen.

Medewerkers stimuleren

Als agenten handelen in overeenstemming met hun eigen belangen, kan het veranderen van prikkels om deze belangen bij te sturen gunstig zijn voor de principaal. Het instellen van prikkels voor het behalen van verkoopquota kan er bijvoorbeeld toe leiden dat meer verkopers dagelijkse verkoopdoelen bereiken. Als de enige stimulans voor verkopers het uurloon is, kunnen werknemers een stimulans hebben om de verkoop te ontmoedigen.

Het creëren van prikkels die hard werken aan projecten aanmoedigen die het bedrijf ten goede komen, moedigt over het algemeen meer werknemers aan om in het belang van het bedrijf te handelen. Door agent- en principaaldoelen op elkaar af te stemmen, probeert de agentschapstheorie de kloof tussen werknemers en werkgevers te overbruggen die door het principaal-agentprobleem is ontstaan.

Standaard principaal-agentmodellen

Financiële theoretici, bedrijfsanalisten en economen gebruiken vaak principaal-agent modellen het bestuderen en aanbieden van oplossingen voor problemen die het gevolg zijn van belangenconflicten in zakelijke regelingen. Deze modellen zijn geconstrueerd om kosten te herkennen en te minimaliseren.

Er is sprake van een agentuurrelatie wanneer de acties van een partij zijn eigen welzijn en het welzijn van een andere partij in een contractuele relatie beïnvloeden. De meeste bureau-experts proberen contracten te ontwerpen die de prikkels van elke partij op een efficiëntere manier kunnen afstemmen. Traditioneel leiden dergelijke contracten tot onbedoelde gevolgen, zoals moral hazard of averechtse selectie.

Principal-agent modellen vormen de basis van de agency theorie. De agency-theorie stelt dat arbeid en kennis onvolmaakt zijn verdeeld (asymmetrisch) en dat aanvullende maatregelen nodig zijn om deze distributieve inefficiënties te corrigeren.

Agentschap theorie

Agency-theoretici hebben altijd een grote rol op zich genomen voor expliciete stimuleringsmechanismen, zoals schriftelijke contracten en monitoring, om agency-problemen te verminderen. De geschiedenis toont aan dat deze oplossingen onvolledig zijn op basis van moreel risico en averechtse selectie.

Principal-agent problemen bevatten elementen van de speltheorie, de theorie van het bedrijf en de juridische theorie. De speltheorie toont bijvoorbeeld limieten aan voor anders rationele zelfhandhavingsmechanismen. Econoom Ronald Coase betoogde al in 1937 dat marktprijsmechanismen worden onderdrukt door transactiekosten die inherent zijn aan een hiërarchische bedrijfsstructuur.

Door de jaren heen zijn er verschillende bedrijfsspecifieke mechanismen geïdentificeerd als: mogelijke oplossingen door middel van agency theorie. In 2013 begon Apple bijvoorbeeld senior executive medewerkers en leden van de raad van bestuur te verplichten aandelen in het bedrijf te bezitten. Deze stap was bedoeld om de uitvoerende belangen af ​​te stemmen op die van de aandeelhouders.

Het management heeft in theorie niet langer baat bij acties die aandeelhouders schaden als de belangrijkste investeringen die eigendom zijn van leidinggevenden dwingen hen om hun eigen belangen als identiek aan die van investeerders te zien belangen. Leidinggevenden, ingehuurd door aandeelhouders om de belangen van het bedrijf en dus de beste te vertegenwoordigen belangen van investeerders, aandacht moeten besteden aan kwesties die van invloed zijn op de gezondheid van het bedrijf en op de lange termijn groei. Apple is van mening dat deze poging om het principaal-agentprobleem aan te pakken de winstgevendheid voor investeerders kan verbeteren en het bedrijf concurrerend kan houden voor de toekomst.

Markt voor Corporate Control

Het meest voorkomende voorbeeld van marktdiscipline voor corporate managers is de vijandige overname. Slechte managers schaden aandeelhouders door de potentiële waarde van een bedrijf niet te realiseren, wat een stimulans vormt voor beter management om het over te nemen en de activiteiten te verbeteren.

Systeem van reputaties

Het reputatiemechanisme, een krachtige kracht in elke vrijwillige markt, geeft een stimulans om de acties van partijen met beperkte informatie en vertrouwen te coördineren. Er zijn tientallen voorbeelden van op reputatie gebaseerde verenigingen, waarvan de breedste is geclassificeerd als: bedrijfscultuur.

Andere voorbeelden zijn het Better Business Bureau, Underwriters Laboratoria, consumentenbonden, horlogegroepen en andere consumentenagentschappen die de reputatiebeperkingen versterken.

Het komt neer op

Uiteindelijk wordt het individuele bedrijfsmanagement gedisciplineerd door andere competitieve managers. Al het management concurreert om eigen vermogen, en aandeelhouders die het verlies van wanbeheer voelen, hebben een prikkel om van eigenaar te veranderen in de richting van beter management.

De agency-theorie is pas onlangs de rol gaan erkennen van dynamische kapitaal- en geldmarkten bij het oplossen van agency-problemen. Inefficiënties in bedrijfsactiviteiten creëren een vorm van arbitrage voor ondernemers, door middel van reputatiecreërende organisaties of overnames, om kapitaal te verplaatsen naar beter management.