Definitie en voorbeeld van inactiviteitskosten

Wat is een inactiviteitstoeslag?

Een inactiviteitsvergoeding is een bedrag dat in rekening wordt gebracht aan beleggers die zich in hun effectenrekeningen voor een door de makelaar bepaalde tijd.

Inactiviteitskosten begrijpen

Veel creditcarduitgevers brachten voorheen inactiviteitskosten in rekening aan creditcardhouders die geen aankopen hadden gedaan binnen de in hun algemene voorwaarden gespecificeerde tijd. De praktijk werd echter moeilijker na de introductie van de Creditcard verantwoordelijkheid, verantwoordelijkheid en openbaarmakingswet van 2009,

die meestal creditcardmaatschappijen verbood om consumenten aan te rekenen voor het niet gebruiken van hun creditcards.Inactiviteitskosten zijn nog steeds van toepassing op sommige ongebruikte of inactieve elektronische cadeaubonnen, cadeaubonnen en prepaidkaarten voor algemeen gebruik.

Helaas geldt de wet niet voor beleggers in aandelen en opties. Een van de manieren waarop makelaars geld verdienen, is van de commissies op handel. Wanneer een klant niet vaak handelt, verdient de makelaardij geen geld aan die klant. De makelaar kan dan proberen het gebrek aan commissies te compenseren door inactiviteitskosten in rekening te brengen. Kleinere, passieve beleggers die een klein aantal transacties doen, worden het meest benadeeld door inactiviteitskosten.

Inactiviteitskosten en de Credit Card Accountability, Responsibility and Disclosure Act van 2009

Totdat de Credit CARD Act van 2009 werd aangenomen, konden creditcarduitgevers consumenten gemakkelijk kosten aanrekenen voor het niet gebruiken van hun creditcards. Wanneer deze rustkosten van kracht waren, moesten kaarthouders ervoor zorgen dat ze hun kaarten regelmatig gebruikten om kosten te voorkomen. Verschillende emittenten hadden verschillende termijnen om een ​​rekening inactief te beschouwen en de vergoeding te beoordelen. Gedurende die periode zou de beste manier om inactiviteitskosten te vermijden geweest zijn om de rekening van de ongebruikte kaart te sluiten. Dit vormde echter een probleem voor consumenten die een creditcard wilden hebben voor noodgevallen. Het was ook problematisch voor consumenten die niet wilden sluiten nul-saldo rekening omdat het verlagen van hun totale beschikbare krediet hun kredietgebruiksratio zou verhogen, wat mogelijk zou resulteren in een lagere kredietscore.

De Credit CARD Act maakte de slaapvergoedingen meestal illegaal, maar kaartuitgevers kunnen consumenten nog steeds kosten in rekening brengen als er gedurende 12 maanden geen accountactiviteit is geweest. De uitgever moet het bestaan, de frequentie en het bedrag van deze kosten op een opvallende manier bekendmaken voordat de kaart wordt uitgegeven en mag ze niet meer dan één keer per maand in rekening brengen.

Voorbeeld van een vergoeding voor inactiviteit van een makelaar

Populair online makelaarskantoor Interactive Brokers Group (IBKR) past een inactiviteitsvergoeding van $ 20 per maand toe op accounts met een saldo van minder dan $ 2.000 als klanten niet ten minste $ 20 aan commissies genereren. De kosten worden verlaagd tot $ 10 voor accounts met een saldo tussen $ 2.000 en $ 100.000 en die niet voldoen aan de minimale maandelijkse commissies van $ 10. Beleggers van 25 jaar en jonger moeten ten minste $ 3 aan maandelijkse commissies genereren of het equivalent aan activiteitenkosten betalen.

Het is minder waarschijnlijk dat dergelijke kosten van invloed zijn actieve handelaren die regelmatig effecten kopen en verkopen. Inactiviteitskosten kunnen echter oplopen voor beleggers die de voorkeur geven aan koop en houd strategieën. Beleggers en handelaren kunnen inactiviteitskosten snel vergelijken via vergelijkingssites voor makelaars.