Definitie van arbeidsmarktflexibiliteit

Wat is arbeidsmarktflexibiliteit?

Flexibiliteit op de arbeidsmarkt is een belangrijk aspect van de arbeidsmarkt. Het stelt bedrijven in staat om bepaalde beslissingen te nemen over het veranderen van hun beroepsbevolking in reactie op schommelingen in de markt en om de productie te stimuleren.

Organisaties kunnen wijzigingen aanbrengen in hun arbeidspool op basis van factoren zoals het aannemen en ontslaan van werknemers, vergoedingen en voordelen, en werkuren en voorwaarden. Bedrijven hebben echter geen carte blanche om een ​​flexibele arbeidsmarkt te realiseren vanwege wetten en beleid die werknemers beschermen en de arbeidspool.

Hoe arbeidsmarktflexibiliteit werkt

Arbeidsmarktflexibiliteit verwijst naar hoe snel een bedrijf reageert op veranderende marktomstandigheden door wijzigingen aan te brengen in zijn personeelsbestand. Een flexibele arbeidsmarkt stelt werkgevers in staat om veranderingen door te voeren in reactie op vraag- en aanbodproblemen, de economische cyclusen andere marktomstandigheden.

Maar een echt flexibele arbeidsmarkt bestaat alleen als er weinig arbeidswetgeving is. Wanneer dit het geval is, kunnen werkgevers de lonen bepalen, werknemers ontslaan en de werkuren van werknemers naar believen wijzigen. En de veranderingen kunnen alle kanten op. In moeilijke economische tijden kan een werkgever met een hoge flexibiliteit bijvoorbeeld de lonen verlagen en het aantal uren dat werknemers geacht worden te werken verhogen om de productiviteit te verhogen. Omgekeerd, wanneer de economie sterk is, kan dezelfde werkgever besluiten om werknemers een kleine verhoging te geven en hun uren te verminderen.

Minder flexibele arbeidsmarkten zijn onderhevig aan meer regels en voorschriften, waaronder: minimumloon, beperkingen op het ontslaan en andere wetten met betrekking tot arbeidsovereenkomsten. Vakbonden hebben vaak een aanzienlijke macht op deze markten.

Enkele van de andere factoren die van invloed zijn op de flexibiliteit van de arbeidsmarkt, zijn vaardigheden en opleiding van werknemers, beroeps mobiliteit, minimumlonen, deeltijd- en tijdelijk werk en werkgerelateerde informatie die werkgevers ter beschikking stellen van hun medewerkers.

Voor- en nadelen van arbeidsmarktflexibiliteit

Voorstanders van meer flexibiliteit op de arbeidsmarkt stellen dat dit leidt tot lagere werkloosheidscijfers en hoger bruto binnenlands product (bbp) vanwege de onbedoelde gevolgen van krappe arbeidsmarktbeperkingen. Een bedrijf kan bijvoorbeeld overwegen een fulltime werknemer in dienst te nemen, maar is bezorgd dat de werknemer extreem moeilijk te ontslaan (mocht dat nodig zijn) en zou een kostbare schadevergoeding van de werknemer kunnen eisen of een rechtszaak aanspannen op basis van vermeende oneerlijke behandeling. Het bedrijf kan er in plaats daarvan voor kiezen om werknemers met een tijdelijk contract aan te nemen.

Een dergelijk systeem komt het relatief kleine aantal voltijdse werknemers met bijzonder veilige posities ten goede, maar schaadt degenen aan de buitenkant - degenen die moeten bewegen tussen precaire, optredens op korte termijn.

Voorstanders van strenge arbeidsmarktreguleringen beweren daarentegen dat flexibiliteit alle macht in handen van de werkgever legt, met als gevolg een onzeker personeelsbestand. De arbeidersbeweging begon in de 19e eeuw in de VS en Europa als reactie op gevaarlijke en vuile werkomstandigheden, extreem lange diensten, uitbuitingspraktijken door management en eigenaren - loonbeslag, bedreigingen en ander misbruik - en willekeurige ontslagen.

Werkgevers hadden weinig prikkels om ervoor te zorgen dat verwondingen en sterfgevallen op de werkplek zeldzaam waren, aangezien ze geen gevolgen voor het creëren van gevaarlijke omstandigheden, en werknemers die niet meer konden werken, waren gemakkelijk te vervangen.

Factoren die van invloed zijn op de flexibiliteit van de arbeidsmarkt

Zoals eerder vermeld, kunnen vakbonden, vaardigheden en opleiding van werknemers, minimumloonregelingen en werkgerelateerde informatie allemaal een impact hebben op de flexibiliteit op de arbeidsmarkt.

Vakbonden

Deze organisaties, ook wel vakbonden genoemd, vertegenwoordigen de collectieve belangen van een groep arbeiders. Medewerkers kunnen samenwerken via hun unie om onderhandelingen te starten voor betere lonen, arbeidsvoorwaarden, secundaire arbeidsvoorwaarden en werkuren, waardoor de markt minder flexibel wordt.

Vaardigheden en training van medewerkers

Wanneer werknemers bekwaam zijn en gemakkelijk toegang hebben tot training om hun vaardigheden te verbeteren of aan te vullen, zijn ze beter in staat om te reageren op veranderingen in de markt. Een medewerker van de klantenservice die bijvoorbeeld weer naar school gaat om een ​​opleiding te volgen in de sector informatietechnologie (IT), kan inspelen op de groeiende vraag naar IT-technici wanneer er vacatures ontstaan.

Minimumloon

Staats- en federale voorschriften beperken hoe laag werkgevers het basisloon per uur voor werknemers kunnen instellen. Deze minima zijn gebaseerd op veranderingen in de kosten van levensonderhoud en inflatie. Sommige werkgevers voelen zich hoger minimumloon snijden in hun productiviteit en hun bedrijfsresultaten.

Werkgerelateerde informatie

Mensen vertrouwen op de informatie van werkgevers over de beschikbare banen op de markt. De beter geïnformeerde werkzoekenden gaan over vacatures, hoe makkelijker het voor medewerkers is om te reageren op wisselende omstandigheden binnen het personeelsbestand en in de markt, waardoor het veel flexibeler wordt.