Het bureauprobleem: twee beruchte voorbeelden

De zakenwereld zit vol met belangenverstrengeling. Deze vinden normaal gesproken plaats wanneer mensen of entiteiten hun persoonlijke belangen dienen in plaats van zich aan hun professionele verantwoordelijkheden te houden. Simpel gezegd, er ontstaat een belangenconflict wanneer iemand zijn eigen persoonlijk gewin belangrijker vindt dan zijn eigen plichten jegens het bedrijf. Een type conflict is de agentschap probleem, waarbij zowel de agenten van een bedrijf als de opdrachtgevers betrokken zijn. Lees verder om meer te weten te komen over de basis van het agency-probleem en over twee van de meest bekende schandalen van dit soort.

Wat is het agentschapsprobleem?

Het agency-probleem is een belangenconflict dat optreedt wanneer agenten de belangen van de opdrachtgevers niet volledig vertegenwoordigen. Opdrachtgevers huren agenten in om hun belangen vertegenwoordigen en namens hen optreden. Agenten worden vaak ingehuurd om bedrijven in staat te stellen nieuwe vaardigheden te verwerven die de opdrachtgevers niet hebben, of om werk te doen voor de investeerders van het bedrijf. In de zakenwereld wordt deze relatie vertegenwoordigd door het managementteam van een bedrijf en de aandeelhouders van het bedrijf. In andere gevallen is de agent het hoofd van een beleggingsonderneming, terwijl beleggers de opdrachtgevers zijn.

Beleggers profiteren van het succes van een onderneming en verwachten van leidinggevende medewerkers dat zij de belangen van de aandeelhouders nastreven. De leiders van het bedrijf hebben niet noodzakelijk dezelfde belangen als aandeelhouders. Hoewel ze misschien worden gedreven door het succes van het bedrijf, is de motivatie meestal anders, namelijk hun inkomen. Hoe succesvoller het bedrijf, hoe meer ze waarschijnlijk zullen verdienen.

Deze agenten of werknemers, van gewone werknemers tot bedrijfsleiders, kunnen allemaal een verkeerd beeld geven van het bedrijf en handelen op manieren die worden beschreven door de principaal-agent probleem, die te zien is in dagelijkse situaties in de financiële sector en in andere sectoren, waaronder de juridische wereld.

Het Enron-schandaal

Een bijzonder beroemd voorbeeld van het agency-probleem is dat van: Enron. De bestuurders van Enron hadden een wettelijke verplichting om de belangen van investeerders te beschermen en te bevorderen, maar hadden weinig andere prikkels om dit te doen. Maar veel analisten geloven dat het bedrijf Raad van bestuur verzuimde zijn regelgevende rol in het bedrijf uit te voeren en verwierp zijn toezichthoudende verantwoordelijkheden, waardoor het bedrijf zich op illegale activiteiten waagde. Het bedrijf ging ten onder na een boekhoudschandaal dat resulteerde in miljarden dollars aan verliezen.

Enron was op een gegeven moment een van de grootste bedrijven in de Verenigde Staten. Ondanks dat het een miljardenbedrijf was, begon Enron in 1997 geld te verliezen. Het bedrijf begon ook veel te verzamelen schuld. Bang om binnen te vallen aandelenkoersen, verborg het managementteam van Enron de verliezen door ze verkeerd voor te stellen door middel van lastige boekhouding, namelijk: voertuigen voor speciale doeleinden (SPV's) of entiteiten voor speciale doeleinden (SPE's), wat resulteert in verwarrende financiële overzichten.

De problemen begonnen zich in 2001 te ontvouwen. Er waren vragen over de vraag of het bedrijf overgewaardeerd was, wat leidde tot een daling van de aandelenkoersen van meer dan $ 90 naar minder dan $ 1. Het bedrijf heeft uiteindelijk een aanvraag ingediend voor: faillissement in december 2001. Er werden strafrechtelijke aanklachten ingediend tegen verschillende belangrijke Enron-spelers, waaronder voormalige directeur (CEO) Kenneth Lay, Chief Financial Officer (CFO) Andrew Fastow, en Jeffrey Skilling, die in februari 2001 tot CEO werd benoemd, maar zes maanden later ontslag nam.

Bernie Madoff

Ponzi-schema's vertegenwoordigen veel van de bekendere voorbeelden van het agency-probleem. De agency-theorie stelt dat een gebrek aan overzicht en afstemming van prikkels in hoge mate bijdragen aan deze problemen. Veel beleggers vervallen in Ponzi-schema's omdat ze denken dat het nemen van fondsbeheer buiten een traditionele bankinstelling de kosten verlaagt en geld bespaart.

Sommige Ponzi-schema's maken eenvoudigweg gebruik van de vermoedens en angsten van consumenten over de banksector, ook al zijn ze gevestigd financiële instellingen risico verminderen door toezicht te houden en juridische praktijken af ​​te dwingen. Deze investeringen creëren een omgeving waarin de consument er niet goed voor kan zorgen dat de agent handelt in het belang van de principaal. Veel voorbeelden van het agency-probleem doen zich buiten het toeziend oog van regelgevers voor en worden vaak gepleegd tegen beleggers in situaties waarin toezicht beperkt is of helemaal niet bestaat.

Bernie Madoff's scam is waarschijnlijk een van de meest opvallende voorbeelden van een Ponzi-schema. Madoff creëerde een uitgebreide schijnonderneming die investeerders in 2009 uiteindelijk bijna $ 16,5 miljard kostte. Maar het is niet eenvoudig te bepalen wanneer Madoff zijn investeerders begon te bedriegen. De geeft terug hij beloofde dat zijn investeerders hoger waren dan wat de meeste beleggingsondernemingen en banken op dat moment boden. Ze waren zo veelbelovend dat bijna al zijn investeerders de andere kant op keken. Madoff zette hun geld op een bankrekening en financierde verlossing aanvragen met nieuw geïnvesteerd geld.

Zijn plan ontrafelde toen hij de zijne niet meer kon betalen investeerders en bekende. Uiteindelijk werd Madoff strafrechtelijk vervolgd en veroordeeld voor zijn daden. Hij werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 150 jaar en stierf in april 2021 op 82-jarige leeftijd achter de tralies.