Inzicht in overdrachtsprijs vs. Standaard kosten

Transferprijs vs. Standaardkosten: een overzicht

Boekhouding is een zeer belangrijk onderdeel van het bedrijfsleven. Het wordt gedefinieerd als het vastleggen van financiële informatie en transacties van een bedrijf of organisatie. Deze informatie wordt uiteengezet in financiële overzichten die door het bedrijf zijn opgesteld voor zowel: accountants, regelgevende instanties en, in het geval van beursgenoteerde bedrijven, het grote publiek. Deze verklaringen geven inzicht in de financiële gezondheid van een onderneming en vatten de bedrijfsvoering samen. Twee boekhoudkundige termen die in dit artikel worden besproken, zijn overdrachtsprijs en standaardkosten.

Hoewel de standaardkosten van een artikel kunnen worden gebruikt om de prijs ervan te bepalen, overdrachtsprijs, zijn de twee waarden inherent verschillend. De overdrachtsprijs van een artikel is de verkoopprijs die in rekening wordt gebracht voor een goed of dienst in een transactie tussen twee entiteiten onder gemeenschappelijk eigendom. De standaardkosten daarentegen zijn gewoon de verwachte kosten van alle onderdelen van het artikel.

Overdrachtsprijs

Wanneer een entiteit goederen koopt van een andere entiteit onder dezelfde eigendom, wordt een verkoopprijs in rekening gebracht, net zoals bij een externe klant. Deze prijs wordt de overdrachtsprijs genoemd. In dit geval wordt de verkoop aan een andere entiteit gedaan als onderdeel van het productieproces in plaats van aan de eindgebruiker. Deze prijzen worden over het algemeen gebruikt bij de verkoop van goederen tussen divisies van hetzelfde bedrijf, vooral wanneer er internationale segmenten zijn.

Stel dat bedrijven A en B twee afzonderlijke divisies zijn van Corporation X, dat laptops verkoopt. Bedrijf A maakt microchips en assembleert de laptops. Bedrijf B daarentegen is het openbare merk van het bedrijf en is verantwoordelijk voor de verkoop. Om verlies te voorkomen, moet bedrijf A bedrijf B een overdrachtsprijs in rekening brengen voor elke laptop die het koopt om aan het publiek te verkopen. het optimale overdrachtsprijs is gebaseerd op een aantal factoren, waaronder de kostprijs van het item en welke entiteit het voordeel van de winst ontvangt.

Als het management van mening is dat het de onderneming als geheel ten goede komt als bedrijf A 100% van de winst realiseert, wordt de overdrachtsprijs vastgesteld op basis van de marktprijs van het product.

Als een laptop bijvoorbeeld $ 100 kost om te produceren, maar voor $ 700 op de open markt kan worden verkocht, brengt bedrijf A bedrijf B $ 700 per laptop in rekening. Bedrijf B verkoopt vervolgens het eindproduct aan de consument tegen of boven dezelfde prijs. Bedrijf A absorbeert alle kosten en winsten die verband houden met de productie van het artikel, terwijl bedrijf B in wezen break-even is.

Afhankelijk van de werkelijke verkoopprijs kan bedrijf B een kleine winst of verlies realiseren. Hoewel de totale winst van bedrijf X niet verandert, moedigt het bedrijf B niet aan om de verkoop van laptops te stimuleren; er is weinig tot geen financieel voordeel voor die entiteit.

Als bedrijf B de winst ontvangt die wordt gegenereerd door de verkoop van goederen, dan wordt de overdrachtsprijs bepaald op basis van de productiekosten van het product, in plaats van de marktwaarde.

Belastingautoriteiten hebben vrij strikte regels en voorschriften als het gaat om verrekenprijsbeleid. Ze doen dit om te voorkomen dat bedrijven winsten verschuiven naar divisies in belastingparadijzen. Stel dat bedrijf A zich in een land met lage belastingen bevindt en bedrijf B in een land met hoge belastingen, dan kan bedrijf X bedrijf A winstgevend maken door bedrijf B hogere prijzen te vragen, waardoor de belastingdruk wordt verlaagd.

Deze prijzen worden nauwlettend gevolgd en moeten worden gerapporteerd in de jaarrekening van het bedrijf voor auditors en toezichthouders.

Standaard kosten

De standaardkosten zijn de gemiddelde of verwachte kosten om een ​​artikel onder normale omstandigheden te produceren. Met andere woorden, het is wat een bedrijf normaal gesproken zou uitgeven om goederen of diensten te produceren. De standaardkosten kunnen in de loop van de tijd worden aangepast om rekening te houden met: varianties tussen de verwachte en de werkelijke productiekosten. Het management zou rekening houden met elke productiefase en hun kosten, en dienovereenkomstig aanpassingen maken.

Standaardkosten zijn onderverdeeld in drie verschillende categorieën:

• Materialen:Dit zijn de stoffen die in het productieproces worden gebruikt om goederen en/of diensten te vervaardigen.
• Arbeid:De inspanning die nodig is voor fysieke en mentale inspanning om goederen en diensten te produceren.
• overhead:Dit vertegenwoordigt kosten die niet direct verband houden met materialen of arbeid in het productieproces. Ongeacht hoeveel het bedrijf produceert of verkoopt, overhead is een consistente zakelijke uitgave.

De meeste bedrijven hanteren om verschillende redenen standaardkosten. Ten eerste nemen ze deze kosten op in hun operationele budgetten en winstplannen. Ze worden ook gebruikt om te voorspellen voor het volgende fiscale jaar van het bedrijf. Standaardkosten fungeren ook als een manier om de prestaties van een bedrijf te analyseren. Door deze kosten als doel te gebruiken, kunnen bedrijven bepalen of ze hun doelen zoals geschetst halen.

Omdat de werkelijke productiekosten van een afzonderlijk artikel kunnen variëren als gevolg van operationele inefficiënties, kunnen tijdelijke tekorten of menselijke fouten, de eenvoudigste manier om een ​​op kosten gebaseerde verrekenprijs in te stellen, is door de standaard van het artikel vast te stellen kosten.

Gebruikmakend van de standaardkostenmethode in het bovenstaande voorbeeld, zou bedrijf B bedrijf A $ 100 per laptop betalen om de productiekosten te dekken. Bedrijf B verkoopt de laptops vervolgens tegen hun marktwaarde. Zo verliest bedrijf A geen geld aan productie en ontvangt bedrijf B 100% van de verkoopwinst. Net als bij op de markt gebaseerde verrekenprijzen kan de toerekening van winst aan één entiteit echter andere entiteiten ontmoedigen om volledig deel te nemen.