Definitie van blauwe luchtwetten
Wat zijn Blue Sky-wetten?
Blue Sky-wetten zijn staatsregels die zijn opgesteld als bescherming voor beleggers tegen: effectenfraude. De wetten, die per staat kunnen verschillen, vereisen doorgaans dat verkopers van nieuwe uitgiften hun aanbod registreren en financiële details verstrekken over de deal en de betrokken entiteiten. Als gevolg hiervan hebben beleggers een schat aan verifieerbare informatie waarop ze hun oordeel en investeringsbeslissingen kunnen baseren.
Belangrijkste leerpunten
- Blue Sky-wetten zijn fraudebestrijdingsregels op staatsniveau die vereisen dat emittenten van effecten geregistreerd zijn en details over hun aanbod bekendmaken.
- Blue Sky-wetten creëren aansprakelijkheid voor emittenten, waardoor juridische autoriteiten en investeerders actie tegen hen kunnen ondernemen wegens het niet naleven van de wettelijke bepalingen.
- De blauwe luchtwetten van de meeste staten volgen het model Uniform Securities Act van 1956 en worden in geval van duplicatie vervangen door federale effectenwetten.
Blue Sky-wetten begrijpen
Blue Sky-wetten - die dienen als een extra regelgevende laag voor federale effectenregelgeving - verplichten meestal licenties voor beursvennootschappen, beleggingsadviseurs en individuele makelaars offeren effecten in hun staten. Deze wetten vereisen dat particuliere investeringsfondsen zich niet alleen in hun eigen staat registreren, maar in elke staat waar zij zaken willen doen.
Uitgevende instellingen van effecten moeten de voorwaarden van het aanbod bekendmaken, inclusief openbaarmaking van materiële informatie die van invloed kan zijn op het effect. Het op de staat gebaseerde karakter van deze wetten betekent dat elk rechtsgebied verschillende indieningsvereisten kan bevatten voor het registreren van aanbiedingen. Het proces omvat meestal een beoordeling van de verdienste door staatsagenten die bepalen of het aanbod evenwichtig en eerlijk is voor de koper.
Hoewel de blauwe luchtwetten per staat verschillen, zijn ze allemaal bedoeld om individuen te beschermen tegen frauduleuze of overdreven speculatieve investeringen.
De bepalingen van de wet creëren ook aansprakelijkheid voor frauduleuze verklaringen of het niet openbaar maken van informatie, waardoor rechtszaken en andere juridische stappen tegen emittenten kunnen worden aangespannen.
De bedoeling van dergelijke wetten is om verkopers ervan te weerhouden te profiteren van beleggers die geen ervaring of kennis hebben en om ervoor te zorgen dat beleggers aanbiedingen krijgen voor nieuwe problemen die al door hun staatsbestuurders zijn doorgelicht op eerlijkheid en billijkheid.
Er zijn bepaalde uitzonderingen met betrekking tot de soorten aanbiedingen die moeten worden geregistreerd. Deze vrijstellingen omvatten effecten die zijn genoteerd aan nationale beurzen (onderdeel van een inspanning van federale toezichthouders om het toezichtproces waar mogelijk te stroomlijnen). Aanbiedingen die vallen onder Regel 506 van Reglement D van de Securities Act van 1933bijvoorbeeld kwalificeren als "gedekte effecten" en zijn ook vrijgesteld.
Geschiedenis van de Blue Sky-wetten
De term "blauwe luchtwet" zou zijn ontstaan in het begin van de 20e eeuw en werd wijdverbreid gebruikt toen een Hooggerechtshof van Kansas justitie verklaarde zijn wens om investeerders te beschermen tegen speculatieve ondernemingen die "niet meer basis hadden dan zoveel voeten van 'blauw' lucht.'"
In de jaren voorafgaand aan de 1929 beurscrash, dergelijke speculatieve ondernemingen waren schering en inslag. Veel bedrijven gaven aandelen uit, promootten onroerend goed en andere investeringsdeals, terwijl ze verheven, ongefundeerde beloften deden van grotere winsten. Er was geen Securities and Exchange Commission (SEC), en weinig regelgevend toezicht op de investerings- en financiële sector. Effecten werden verkocht zonder materieel bewijs om deze beweringen te staven. In sommige gevallen werden details op frauduleuze wijze verborgen om meer investeerders aan te trekken. Dergelijke activiteiten droegen bij aan de hyperspeculatieve omgeving van de jaren twintig die leidde tot inflatie van de aandelenmarkt voordat deze onvermijdelijk instortte.
Hoewel er in die periode wel degelijk blauwe luchtwetten bestonden - Kansas voerde de vroegste uit, in 1911 - hadden ze de neiging zwak geformuleerd en afgedwongen worden, en de gewetenloze zou ze gemakkelijk kunnen vermijden door zaken te doen in een ander staat. Na de beurscrash en het begin van de Grote Depressie, heeft het Congres verschillende Securities Acts uitgevaardigd om de aandelenmarkt en de financiële sector op federaal niveau te reguleren en om de SEC op te richten.
In 1956 de Uniform Securities Act werd aangenomen, een modelwet die een kader biedt dat staten begeleidt bij het opstellen van hun eigen effectenwetgeving. Het vormt de basis voor 40 van de 50 staatswetten van vandaag, en zelf wordt vaak de Blue Sky Law genoemd. Daaropvolgende wetgeving, zoals de National Securities Markets Improvement Act van 1996, loopt vooruit op blauwe luchtwetten waar ze de federale wetgeving dupliceren.
