Asset Management Company (AMC) Definitie

Wat is een vermogensbeheerbedrijf (AMC)?

Een vermogensbeheerder (AMC) is een bedrijf dat gepoolde fondsen van klanten investeert, waarbij de kapitaal om via verschillende investeringen te werken, waaronder aandelen, obligaties, onroerend goed, master commanditaire vennootschappen, en meer. Samen met vermogende particulier portefeuilles, AMC's beheren hedgefondsen en pensioenregelingen en - om kleinere beleggers beter van dienst te zijn - gepoolde structuren zoals onderlinge fondsen, indexfondsen of op de beurs verhandelde fondsen, die ze in één gecentraliseerd portefeuille.

Vermogensbeheerbedrijven worden in de volksmond geldmanagers of geldbeheerbedrijven genoemd. Degenen die openbare beleggingsfondsen of exchange-traded funds (ETF's) aanbieden, worden ook wel beleggingsmaatschappijen of beleggingsfondsen genoemd. Dergelijke bedrijven zijn onder meer Vanguard Group, Fidelity Investments, T. Rowe Price en vele anderen.

AMC's onderscheiden zich over het algemeen door hun omvang, in termen van de hoeveelheid activa die ze beheren; de gebruikelijke maatstaf om dit te doen is activa onder beheer (

AUM).

AMC's begrijpen

Omdat ze over een grotere pool aan middelen beschikken dan de individuele belegger alleen zou kunnen gebruiken, bieden vermogensbeheerders beleggers meer diversificatie en investeringsmogelijkheden. Door voor zoveel klanten te kopen, kunnen AMC's schaalvoordelen toepassen en vaak een prijskorting krijgen op hun aankopen. Door activa te bundelen en proportioneel rendement uit te betalen, kunnen beleggers ook de minimale investering vereisten die vaak vereist zijn bij het zelfstandig kopen van effecten, evenals de mogelijkheid om te beleggen in een groter assortiment effecten met een kleiner aantal beleggingsfondsen.

In de meeste gevallen brengen AMC's een vergoeding in rekening die wordt berekend als een percentage van het totale beheerde vermogen van de klant. Deze vermogensbeheervergoeding is een vast jaarlijks percentage dat maandelijks wordt berekend en betaald.

Als een AMC bijvoorbeeld een jaarlijkse vergoeding van 1% in rekening brengt, zou het $ 100.000 aan jaarlijkse vergoedingen in rekening brengen om een ​​portefeuille ter waarde van $ 10 miljoen te beheren. Aangezien de waarde van de portefeuille echter dagelijks en maandelijks fluctueert, zal de maandelijks berekende en betaalde beheervergoeding ook maandelijks fluctueren.

Als we doorgaan met het bovenstaande voorbeeld, zal het AMC, als de portefeuille van $ 10 miljoen in het komende jaar stijgt tot $ 12 miljoen, nog eens $ 20.000 aan beheervergoedingen verdienen. Omgekeerd, als de portefeuille van $ 10 miljoen daalt tot $ 8 miljoen als gevolg van een marktcorrectie, zou de vergoeding van het AMC met $ 20.000 worden verlaagd. Het in rekening brengen van honoraria als percentage van AUM dient dus om de belangen van het AMC af te stemmen op die van de klant; als de klanten van het AMC het goed doen, gaat het ook met het AMC, maar als de portefeuilles van de klanten verlies maken, zullen de inkomsten van het AMC ook dalen.

De meeste AMC's stellen een minimale jaarlijkse vergoeding vast, zoals $ 5.000 of $ 10.000, om zich te concentreren op klanten met een portefeuilleomvang van ten minste $ 500.000 of $ 1 miljoen.

Sommige gespecialiseerde AMC's, zoals hedgefondsen, kunnen prestatievergoedingen in rekening brengen voor het genereren van rendementen boven een bepaald niveau of die een benchmark verslaan. De "twee en twintig"feemodel is standaard in de hedgefondsindustrie.

Doorgaans worden AMC's beschouwd als buy-side-bedrijven. Deze status houdt in dat ze hun klanten helpen bij het nemen van investeringsbeslissingen op basis van eigen intern onderzoek en data-analyse, terwijl ze ook veiligheidsaanbevelingen van verkopende bedrijven gebruiken.

Verkoopkantoren zoals investeringsbanken en effectenmakelaars verkopen daarentegen beleggingsdiensten aan AMC's en andere investeerders. Ze voeren veel marktanalyses uit, kijken naar trends en maken prognoses. Hun doel is om handelsorders te genereren waarop ze transactiekosten in rekening kunnen brengen of: commissies.

AMC's vs. Makelaarshuizen

Makelaarshuizen en vermogensbeheerders overlappen elkaar in veel opzichten. Naast het verhandelen van effecten en het doen van analyses adviseren en beheren veel makelaars klantenportefeuilles, vaak via een speciale afdeling of dochteronderneming voor "particuliere beleggingen" of "vermogensbeheer". Velen bieden ook eigen beleggingsfondsen aan. Hun makelaars kunnen ook optreden als adviseurs voor klanten, financiële doelen bespreken, producten aanbevelen en klanten op andere manieren helpen.

Over het algemeen accepteren makelaarskantoren echter bijna elke klant, ongeacht het bedrag dat ze moeten investeren, en deze bedrijven hebben een wettelijke norm om "passende" diensten te verlenen. Geschikt betekent in wezen dat zolang ze hun best doen om de fondsen verstandig te beheren, en in overeenstemming met de gestelde doelen van hun klanten, ze niet verantwoordelijk zijn als hun klanten geld verliezen.

Daarentegen zijn de meeste vermogensbeheerders: voogd ondernemingen die aan een hogere wettelijke norm worden gehouden. In wezen moeten fiduciairs handelen in het beste belang van hun klanten en te allen tijde belangenconflicten vermijden. Doen ze dat niet, dan riskeren ze strafrechtelijke aansprakelijkheid. Ze worden grotendeels aan deze hogere norm gehouden omdat geldmanagers meestal discretionaire handelsbevoegdheden hebben over accounts. Dat wil zeggen, ze kunnen op hun gezag kopen, verkopen en investeringsbeslissingen nemen, zonder eerst de klant te raadplegen. Daarentegen moeten makelaars toestemming vragen voordat ze transacties uitvoeren.

Vermogensbeheermaatschappijen voeren hun transacties meestal uit via een aangewezen makelaar. Die makelaardij treedt ook op als de aangewezen conciërge die een rekening van een belegger aanhoudt of herbergt. AMC's hebben meestal ook hogere minimale investeringsdrempels dan makelaars, en ze brengen vergoedingen in plaats van commissies in rekening.

Voorbeeld uit de praktijk van een AMC

Zoals eerder vermeld, zijn leveranciers van populaire beleggingsfondsfamilies technisch gezien vermogensbeheerbedrijven. Ook hebben veel vooraanstaande banken en makelaars afdelingen voor vermogensbeheer, meestal voor vermogende particulieren of instellingen.

Maar er zijn ook particuliere vermogensbeheerders die geen bekende namen zijn, maar behoorlijk ingeburgerd zijn op beleggingsgebied. Een voorbeeld hiervan is RMB Capital, een onafhankelijk investerings- en adviesbureau met ongeveer $ 8,7 miljard aan beheerd vermogen.Het hoofdkantoor is gevestigd in Chicago, met 10 andere kantoren in de VS en 162 medewerkers, RMB heeft verschillende divisies, waaronder:

1. RMB Wealth Management voor vermogende particuliere beleggers
2. RMB Vermogensbeheer voor institutionele beleggers
3. RMB Retirement Solutions, dat pensioenregelingen voor werkgevers afhandelt

Charles Schwab treedt op als bewaarder voor RMB-rekeningen.een dochteronderneming, RMB-fondsen, beheert zes beleggingsfondsen.