Vertrouwd raken met Giffen Goods

Wat is een Giffen-goed?

Een Giffen-goed is een niet-luxe product met een laag inkomen dat de standaard economische en consumentenvraagtheorie tart. De vraag naar Giffen-goederen stijgt wanneer de prijs stijgt en daalt wanneer de prijs daalt. In de econometrie resulteert dit in een oplopende vraagcurve, in tegenstelling tot de fundamentele wetten van de vraag die een neerwaarts aflopende vraagcurve creëren.

De term "Giffen-goederen" werd bedacht in de late jaren 1800, genoemd naar de bekende Schotse econoom, statisticus en journalist Sir Robert Giffen. Het concept van Giffen-goederen richt zich op een laag inkomen, niet-luxe producten die zeer weinig goede substituten hebben.Giffen-goederen kunnen worden vergeleken met Veblen-goederen die op dezelfde manier de standaard economische en consumentenvraagtheorie tarten, maar zich richten op luxegoederen.

Voorbeelden van Giffen-goederen kunnen brood, rijst en tarwe zijn. Deze goederen zijn vaak essentieel met weinig bijna-dimensionale substituten tegen hetzelfde prijsniveau.

Giffen-goederen begrijpen

Giffen-goederen zijn een zeldzaamheid in de economie omdat vraag en aanbod van deze goederen tegengesteld zijn aan standaardconventies. Giffen-goederen kunnen het resultaat zijn van meerdere marktvariabelen, waaronder vraag, aanbod, prijs, inkomen en substitutie. Al deze variabelen staan ​​centraal in de basistheorieën van vraag- en aanbodeconomie. Giffen-goederengevallen bestuderen de effecten van deze variabelen op niet-luxegoederen met een laag inkomen, wat resulteert in een opwaarts hellende vraagcurve.

Vraag en aanbod

de wetten van vraag en aanbod macro- en micro-economische theorieën beheersen. Economen hebben ontdekt dat wanneer de prijzen stijgen, de vraag daalt, waardoor een neerwaartse helling ontstaat. Wanneer de prijzen dalen, zal de vraag naar verwachting toenemen, waardoor een opwaartse helling ontstaat. Inkomen kan deze resultaten enigszins verzachten, waardoor curven worden afgevlakt, omdat meer persoonlijk inkomen kan leiden tot ander gedrag. Substitutie en het substitutie-effect kunnen ook significant zijn. Aangezien er doorgaans substituten zijn voor de meeste goederen, helpt het substitutie-effect de argumenten voor standaard vraag en aanbod te versterken.

In het geval van Giffen-goederen kan het inkomenseffect aanzienlijk zijn, terwijl het substitutie-effect ook impactvol is. Bij Giffen-goederen loopt de vraagcurve opwaarts, wat meer vraag tegen hogere prijzen laat zien. Aangezien er weinig substituten zijn voor Giffen-goederen, blijven consumenten bereid om een ​​Giffen-goed te kopen wanneer de prijs stijgt. Giffen-goederen zijn meestal ook essentiële items die dan zowel het inkomenseffect als een hoger prijssubstitutie-effect omvatten. Omdat Giffen-goederen essentieel zijn, zijn consumenten bereid er meer voor te betalen, maar dit beperkt ook het beschikbare inkomen, waardoor het kopen van iets hogere opties nog onbereikbaarder wordt. Daarom kopen consumenten nog meer van het Giffen-goed. Over het algemeen zijn zowel de inkomens- als de substitutie-effecten aan het werk om de onconventionele vraag- en aanbodresultaten te creëren.

Historisch onderzoek en goede voorbeelden van Giffen

In zijn leerboek Principes van economieeconoom Alfred Marshall beschreef het werk van Robert Giffen in de context van brood dat in prijs stijgt omdat mensen het inkomen niet hadden om vlees te kopen.In 1947 werd het voorbeeld van vleesbrood echter aangevochten door George J. Stigler in zijn artikel "Opmerkingen over de geschiedenis van de Giffen-paradox."Een ander voorbeeld van het bestaan ​​van een Giffen-goed werd gegeven door een studie uit 2007, geschreven door de Harvard-economen Robert Jensen en Nolan Miller, die een veldexperiment uitvoerde in de Chinese provincie Hunan, waar rijst een hoofdbestanddeel is, en in de provincie Gansu, waar tarwe de nietje. Willekeurig geselecteerde huishoudens in beide provincies werden gegeven waardebonnen die de aankoop van hun respectieve basisvoedsel subsidieerden.

Jensen en Miller vonden sterk bewijs van het gedrag van Giffen dat door Hunan-huishoudens werd vertoond met betrekking tot rijst. Het verlagen van de prijs van rijst door de subsidie ​​zorgde voor een verminderde vraag van huishoudens naar de rijst, terwijl het verhogen van de prijs door het wegnemen van de subsidie ​​het tegenovergestelde effect had. Het bewijs van tarwe in Gansu was echter zwakker.

Giffen-goederen vs. Veblen-goederen

Zowel Giffen-goederen als Veblen-goederen zijn niet-gewone goederen die de standaard vraag- en aanbodconventies trotseren. Bij zowel Giffen- als Veblen-goederen loopt de vraagcurve van een product opwaarts.Inkomen en substitutie zijn sleutelfactoren bij het verklaren van de econometrie van de oplopende vraagcurve voor Giffen-goederen, zoals besproken.

Veblen-goederen hebben ook een oplopende vraagcurve, maar met enkele iets andere invloeden. Veblen-goederen zijn premiumproducten, luxegoederen. Voorbeelden zijn onder meer door beroemdheden goedgekeurde parfums of heerlijke wijnen. Bij deze goederen wordt hun hoge prijs geassocieerd met een hoog sociaal statussymbool. Als zodanig vinden consumenten met een hoog inkomen deze goederen aantrekkelijker tegen een hogere prijs. Het inkomenseffect heeft weinig invloed op deze goederen omdat inkomen geen rol speelt. Substitutie is ook een minimale factor omdat de goederen over het algemeen statussymbolen zijn en niet cross-dimensionaal.