Aandeel kooprechten vs. Opties: wat is het verschil?

Aandeel kooprechten vs. Opties: een overzicht

Aankooprechten delen en optiecontracten hebben vergelijkbare kenmerken, maar er zijn duidelijke verschillen tussen deze twee financiële aanbiedingen. Houders van aandelenkooprechten kunnen al dan niet een overeengekomen aantal aandelen kopen tegen een vooraf bepaalde prijs, maar alleen als ze een bestaande aandeelhouder zijn.

Opties daarentegen zijn het recht om aandelen te kopen of te verkopen tegen een vooraf vastgestelde prijs, de zogenaamde uitoefenprijs. Tenzij anders vermeld, is de koper niet verplicht dit te doen, maar de koper zou de vergoeding of premie hebben verloren die bij het kopen van een optie komt kijken. Optiekopers hoeven niet per se bestaande aandeelhouders te zijn.

In feite koopt een buitenstaander het recht om aandelen te kopen via een optie; met aandelenkooprechten is dat recht al inherent aan bestaande aandeelhouders. In beide gevallen is er een afgesproken tijdsbestek om de deal te voltooien.

Het onderscheid tussen kooprechten en opties voor aandelen geldt ook buiten de financiële markten, ook voor zaken met een groot ticket, zoals:

onroerend goed, jachten, en vliegtuigen.

Aankooprechten

Kooprechten zijn aanbiedingen aan bestaande aandeelhouders om extra aandelen te kopen in verhouding tot het aantal reeds in bezit zijnde aandelen. Soms is het recht om de aandelen te kopen mogelijk lager dan de marktprijs. Beleggers die kooprechten hebben, kunnen de rechten laten vervallen of verhandelen aan een andere aandeelhouder als ze hun investering in het bedrijf niet willen vergroten.

Hoewel het misschien veel lijkt, kunnen aankooprechten ook leiden tot een lagere aandelenkoers voor een bedrijf, omdat de claimemissie de uitstaande aandelen kan verwateren. Ook kan het uitoefenen van kooprechten de winst per aandeel van een bedrijf verlagen (EPS). De winst per aandeel is de winst van een bedrijf gedeeld door het aantal uitstaande aandelen.

Als een bedrijf bijvoorbeeld een winst van $ 1 per aandeel heeft geboekt met tien uitstaande aandelen en nog eens tien aandelen uitgeeft, daalt de WPA tot 50 cent per aandeel. Als gevolg van een lagere WPA kunnen beleggers de aandelen verkopen.

Bedrijven kunnen aandelenkooprechten uitgeven als ze een aanzienlijk bedrag aan schulden hebben en extra kapitaal moeten aantrekken. Een bedrijf kan het geld van de claimemissie gebruiken om schulden af ​​te lossen.

Startende bedrijven geven ook kooprechten uit, omdat het vaak moeilijk is om financiering van banken te krijgen als een bedrijf nog geen winst heeft gemaakt. Zo kondigt een bedrijf de ontwikkeling aan van een consumentenproduct dat naar verwachting de wereld zal veroveren, zoals een virtual reality-headset die niet groter is dan een zonnebril. De eerste schattingen zijn dat het product een enorm succes zal worden en de aandelenkoers zal naar verwachting stijgen. Het management van het bedrijf zou bestaande aandeelhouders aankooprechten kunnen aanbieden, en degenen die hun hun rechten op de extra aandelen zullen profiteren als het product succesvol is, en de prijs van het aandeel stijgt. Omgekeerd, als de productlancering mislukt, kan de belegger verliezen op de investering opnemen.

Beleggers die kooprechten hebben gekregen, moeten de voor- en nadelen afwegen en beslissen of het bedrijf het geld goed gebruikt en de extra investering waard is.

Opties

Optiecontracten worden verhandeld op beurzen en geven houders het recht, maar niet de verplichting, om een ​​effect te kopen of te verkopen. Optiecontracten zijn doorgaans beschikbaar voor alle beleggers. Bedrijven kunnen echter aandelenopties voor werknemers (ESO's) intern als prikkels en om werknemers in staat te stellen deel te nemen aan het eigendom van het bedrijf. ENO's stemmen de doelstellingen van werknemers en aandeelhouders van een bedrijf af, aangezien aandeelhouders, inclusief werknemers, de aandelenkoers van het bedrijf willen zien stijgen.

Met aandelenopties voor werknemers kan het zijn dat een persoon een periode moet wachten voordat hij het recht om de aandelen te kopen uitoefent. De onvoorwaardelijk periode moedigt werknemers aan om bij het bedrijf te blijven en varieert meestal van één tot drie jaar.

Met aandelenopties voor werknemers hoeven werknemers geen vergoeding te betalen voor de optie en zijn er geen contante uitgaven. Aan de andere kant houdt een optiecontract een vergoeding of premie in en, indien uitgeoefend, zal het de omwisseling van contanten voor de onderliggende aandelen inhouden.

Kooprechten zijn vergelijkbaar met traditionele optiecontracten, in die zin dat de belegger contanten moet inwisselen voor de aandelen, indien uitgeoefend. Een aandelenoptie voor werknemers heeft echter geen contante uitgaven, aangezien het bedrijf aandelen weggeeft.

Een van de belangrijkste voordelen van het kopen van rechten, ondanks de contante uitgaven, is dat de rechten doorgaans worden aangeboden tegen een prijs onder de marktwaarde waardoor de belegger het potentieel heeft om winst te maken als beloning voor zijn loyaliteit aandeelhouder. Of een belegger nu optiecontracten of kooprechten gebruikt om in een bedrijf te beleggen, er is altijd een risico op verlies en beleggers moeten de risico's en voordelen zorgvuldig afwegen.