Hoe het pensioensalaris van het congres zich verhoudt tot het algemene gemiddelde?

Veel Amerikanen hebben moeite om te sparen voor pensioen. Financiering van pensioenprogramma's voor werknemers, zowel publiek als privaat, kan ook een uitdaging zijn. Terwijl velen met veel ongemakkelijke realiteiten worden geconfronteerd - gekozen vertegenwoordigers en senatoren in de Verenigde Staten Congres nog steeds jaloerse pensioenuitkeringen voor het leven ontvangen. Pensioenuitkeringen voor het Congres zijn normaal gesproken geen grote kwestie in het verkiezingsjaar, maar het zou kunnen dienen als bewijs van een discrepantie tussen wetgevers en het reguliere Amerika.

Overzicht

Het mediane vermogen voor een congreslid overtrof in 2013 $ 1 miljoen, waar het tot 2018 bleef. Dit is te vergelijken met het gemiddelde Amerikaanse huishoudensgemiddelde van $ 94.670 volgens de 2016 Census-gegevens.Zoals gerapporteerd door het Center for Responsive Politics, "zou het gecombineerde vermogen van meer dan 18 Amerikaanse huishoudens nodig zijn om de waarde van een enkele het huishouden van de federale wetgever." In 2019 kon minder dan 10% van de Amerikaanse huishoudens worden geclassificeerd als miljonair, vergeleken met meer dan 50% van de leden van Congres.

 

Congresleden komen in aanmerking voor hun eigen unieke pensioenregelingen onder de Federaal pensioenstelsel voor werknemers (FERS), hoewel er andere pensioenuitkeringen beschikbaar zijn, variërend van sociale zekerheid en het ambtenarenpensioenstelsel (CSRS).Momenteel komen leden van het Congres in aanmerking voor een pensioen dat afhankelijk is van de leeftijd van het lid bij pensionering, het aantal dienstjaren en het salaris.De pensioenwaarde kan oplopen tot 80% van het eindsalaris van de deelnemer.Sinds 2009 is het congresloon $ 174.000 per jaar, wat, tegen een tarief van 80%, overeenkomt met een levenslange pensioenuitkering van $ 139.200.Alle voordelen worden door de belastingbetaler gefinancierd.

Bovendien genieten leden van het Congres hetzelfde Thrift Savings Plan (TSP) als alle andere federale werknemers, wat vergelijkbaar is met een 401 (k).Er worden meer belastinggelden gebruikt om congresbijdragen tot 5% per jaar te matchen, naast: een extra 1% weggeefactie, ongeacht hoeveel het congreslid of congreslid bijdraagt, als er iets is.Omdat leden van het Congres veel meer verdienen dan de gemiddelde Amerikaanse burger, is hun aanvankelijke Sociale Beveiligingsvoordelen zijn gemiddeld iets minder dan $ 26.000 per jaar, vergeleken met $ 17.652 voor de gemiddelde gepensioneerde werknemer anno 2019. 

Weinig particuliere werknemers hebben de mogelijkheid om bij te dragen aan een door de werkgever gesponsorde toegezegd-pensioenregeling. De meesten hebben de mogelijkheid om bij te dragen aan een 401 (k) of 403 (b), terwijl anderen kunnen bijdragen aan een aandelenplan voor werknemers (ESOP) of een andere pensioenoptie. De mediane uitkering voor particuliere pensioenen en lijfrenten is ongeveer $ 10.000 per jaar.

Voor degenen die ontvangen Sociale zekerheid en een particulier pensioen, was het mediane inkomen tussen $ 30.000 en $ 35.000 per jaar.Wat andere pensioenactiva betreft, bleek uit onderzoek van de Federal Reserve in 2013 dat het mediane saldo van de pensioenrekening $ 59.000 was en het gemiddelde saldo $ 201.300.

Hoe de voordelen in de loop van de tijd zijn veranderd

Deelname aan toegezegd-pensioenregelingen bereikte in het begin van de jaren tachtig een hoogtepunt in de particuliere sector. Meer dan 80% van de Amerikaanse werknemers die voor grote bedrijven in de privésector werkten, droeg bij aan een pensioenregeling. Dat percentage daalde tot onder de 20% in 2011, volgens het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics.Tussen 2001 en 2004 heeft bijna een vijfde van de Fortune 1000 hun toegezegd-pensioenregelingen stopgezet of op zijn minst bevroren.

In 2017 zijn toegezegde-bijdrageregelingen prominenter geworden met 48% van de bedrijven in de particuliere sector hen aanbieden versus 8% die toegezegd-pensioenregelingen aanbiedt.In de particuliere sector meldt 70% van de werknemers toegang te hebben tot pensioenuitkeringen en 54% meldt dat ze deelnemen.

Steeds vaker worden Amerikaanse werknemers gedwongen om te vertrouwen op 401 (k) -plannen, individuele pensioenrekeningen (IRA's) en sociale zekerheid voor hun pensioen. Hiervan biedt alleen de sociale zekerheid een gegarandeerde minimumuitkering bij pensionering, en zelfs die voordelen lijken onzeker, gezien de enorme niet-gefinancierde toekomstige verplichtingen waarmee de Amerikaanse overheid wordt geconfronteerd.

Vorige Pensioenen

Het congres kreeg niet altijd een verguld pensioen. Vóór 1942 ontvingen leden van het Congres geen door de belastingbetaler gefinancierd pensioenplan en de meesten van hen besteedden de meerderheid van hun tijd weg uit Washington D.C. Dit vroege systeem werd snel gesloopt na publieke verontwaardiging, echter. een naoorlogse pensioen werd opgericht na de Tweede Wereldoorlog en werd uiteindelijk vervangen door FERS in de jaren tachtig. Het huidige pensioenstelsel van het Congres is sinds 2003 niet veel veranderd, waarna alle inkomende eerstejaarsvertegenwoordigers en senatoren FERS niet langer konden weigeren.

Het Congres heeft sinds de Grote Recessie niet gestemd om de pensioenuitkeringen te verhogen. Vanwege de problemen waarmee de meeste individuele pensioenregelingen en bedrijfspensioenregelingen worden geconfronteerd, programma's, nam het pensioenpakket van het Congres toe ten opzichte van de gemiddelde Amerikaan pensioenplan.

Tijdens en na de financiële crisis

Helaas kon het ooit veelbelovende 401(k)-tijdperk zijn belofte niet waarmaken nadat niet-gerealiseerde winsten waren weggevaagd door de recessies van 2000-2001 en 2007-2009, hoewel een deel van het verloren pensioenvermogen uit 2009 is hersteld snel. In 2011 steeg het gemiddelde saldo op de pensioenrekening met 7%.

Die winsten waren opvallend geconcentreerd bij de rijkste Amerikanen; ongeveer 45% van de werknemers zag de waarde van hun pensioenvermogen tussen 2009 en 2011 dalen, ondanks het feit dat de S&P 500 in die periode met ongeveer 54% groeide.

Dit valt samen met de deelnamepercentages voor toegezegde-bijdrageregelingen. Bijna negen op de tien gezinnen in de top 20% van inkomensverdieners dragen bij aan pensioenspaarrekeningen. Voor de onderste 20% daalt die verhouding tot minder dan één op de tien.

Natuurlijk heeft elk lid van het Congres verschillende pensioenplannen, en hun vastgestelde voordelen worden niet negatief beïnvloed door recessies op de aandelenmarkten. Het congres heeft ook de unieke positie om zijn eigen voordelen te bepalen zonder zich zorgen te hoeven maken over het maken van winst - een privébedrijf kan dat hebben om zijn pensioenplan te bevriezen of een buy-out uit te voeren als het balansproblemen ondervindt, maar het Amerikaanse Congres moet alleen belasting dollar.

Zelfs staats- en lokale overheidspensioenen worden vaak beperkt door: gebalanceerde begrotingswijzigingen of de tolerantie van lokale belastingbetalers. Het is anders voor federale werknemers onder FERS, omdat de regering van de Verenigde Staten nieuwe obligaties kan oproepen en verkopen aan de Federal Reserve wanneer deze een infusie van contant geld nodig heeft. Deze vorm van monetariseren van jaarlijkse tekorten dient als een feitelijke belasting door middel van inflatie, hoewel kiezers die associatie zelden maken. Hun nominale belastingdruk stijgt immers niet.

Er zijn sinds 2008 verschillende moties ingediend, met name van een paar Republikeinen in de Senaat, om hogere pensioenpremies te verlagen en de gezondheidsvoordelen voor federale werknemers te wijzigen. In 2015 en op basis van de aanbevelingen van de Nationale Commissie voor Fiscale Verantwoordelijkheid en Hervorming, Senaat De voorzitter van de begrotingscommissie Mike Enzi (R-WY) stelde een verlaging van 170 miljard dollar voor over een periode van 10 jaar als onderdeel van een grotere vermindering van het tekort plan. Dit plan en de daaropvolgende maatregelen kregen weinig steun.