Tragedy of the Commons-definitie

Wat is Tragedy Of The Commons?

De tragedie van de commons is een economisch probleem waarin ieder individu een prikkel heeft om te consumeren een hulpbron, maar ten koste van elk ander individu -- zonder enige manier om iemand uit te sluiten van consumptie. Aanvankelijk werd het geformuleerd door te vragen wat er zou gebeuren als elke herder, handelend in zijn eigen belang, zijn kudde zou laten grazen op het gemeenschappelijke veld. Als iedereen handelt in hun ogenschijnlijk eigen belang, resulteert dit in schadelijke overconsumptie (al het gras wordt opgegeten, in het nadeel van iedereen)

Het probleem kan ook leiden tot onderinvestering (wie gaat betalen om nieuw zaad te planten?), en uiteindelijk in totaal uitputting van de bron. Omdat de vraag naar de hulpbron het aanbod overstijgt, schaadt iedereen die een extra eenheid consumeert direct anderen - en ook zichzelf - die niet langer van de voordelen kunnen genieten. Over het algemeen is de bron van interesse gemakkelijk beschikbaar voor alle individuen zonder barrières (d.w.z. de "commons").

De tragedie van het Lagerhuis begrijpen

De tragedie van de commons is een zeer reëel economisch probleem waarbij individuen de neiging hebben om gedeelde hulpbronnen te exploiteren zodat de vraag veel groter is dan het aanbod, en vervolgens wordt de hulpbron niet meer beschikbaar voor de geheel.

Garrett Hardin, een evolutionair bioloog van opleiding, schreef een wetenschappelijk artikel met de titel "The Tragedy of the Commons" in het peer-reviewed tijdschrift Wetenschap in 1968. De paper ging in op de groeiende bezorgdheid over overbevolking, en Hardin gebruikte een voorbeeld van graasland voor schapen, ontleend aan de vroege Engelse econoom William Forster Lloyd bij het beschrijven van de nadelige effecten van: overbevolking.In het voorbeeld van Lloyd zullen weidegronden die als privé-eigendom worden gehouden, beperkt worden door de voorzichtigheid van de landeigenaar om de waarde van het land en de gezondheid van de kudde te behouden. Gemeenschappelijk graasland zal oververzadigd raken met vee omdat het voedsel dat de dieren consumeren onder alle herders wordt gedeeld.

Het punt van Hardin was dat als mensen met hetzelfde probleem zouden worden geconfronteerd als in het voorbeeld met kuddedieren, iedereen voor zichzelf zou handelen zoveel mogelijk van de algemeen toegankelijke schaarse hulpbron interesseren en consumeren, waardoor de hulpbron nog moeilijker te vinden is.

The Economics of Tragedy of the Commons

In economische termen kan de tragedie van de commons plaatsvinden wanneer een economisch goed beide is: rivaliserend in verbruik en niet-uitsluitbaar. Dit soort goederen heten common-pool bron goederen (in tegenstelling tot privé goederen, clubartikelen, of publieke goederen).

Een rivaliserend goed betekent dat slechts één persoon een eenheid van een goed kan consumeren (d.w.z. het kan niet worden gedeeld zoals alleen naar een tv-programma kijken vs. met vrienden); en wanneer iemand een eenheid van het goed consumeert, is die eenheid niet langer beschikbaar voor anderen om te consumeren. Anders gezegd, alle consumenten zijn rivalen die strijden om die eenheid van het goed, en de consumptie van elke persoon wordt afgetrokken van de totale voorraad van het beschikbare goed. Merk op dat om een ​​tragedie voor de commons te laten plaatsvinden, het goede ook schaars moet zijn, aangezien een niet-schaars goed niet rivaliserend kan zijn in consumptie; per definitie is er altijd genoeg te doen als het niet schaars is (bijvoorbeeld ademlucht). Een goed dat niet-uitsluitbaar is, betekent dat individuele consumenten niet kunnen voorkomen dat anderen het goed ook consumeren voordat u een eenheid ervan in handen krijgt.

Het is deze combinatie van eigenschappen (common-pool, schaars, rivaliteit in consumptie en niet-uitsluitbaarheid) die het toneel vormt voor de tragedie van de commons. Elke consument maximaliseert de waarde die hij uit het goed haalt door zo veel mogelijk te consumeren, zo snel als hij kan voordat anderen de hulpbron uitputten, en niemand heeft een prikkel om opnieuw te investeren in het behoud of de reproductie van het goed, aangezien ze anderen niet kunnen beletten zich de waarde van de investering toe te eigenen door het product te consumeren voor zich. Het goede wordt steeds schaarser en kan uiteindelijk volledig uitgeput raken.

De tragedie van het Lagerhuis overwinnen

Een cruciaal aspect voor het begrijpen en overwinnen van de tragedie van de commons is de rol die institutionele en technologische factoren spelen in de rivaliteit en uitsluitbaarheid van een goed. Menselijke samenlevingen hebben veel verschillende methoden ontwikkeld voor het verdelen en afdwingen van exclusieve rechten op economische goederen en natuurlijke hulpbronnen, of het straffen van degenen die in de loop van hun geschiedenis.

Regelgevende oplossingen

Een mogelijke oplossing is overheidsregulering van bovenaf of directe controle over een common-pool resource. Het reguleren van consumptie en gebruik, of het wettelijk uitsluiten van sommige individuen, kan overconsumptie verminderen en overheidsinvesteringen in het behoud en de vernieuwing van de hulpbron kunnen helpen voorkomen dat uitputting. Regelgeving van de overheid kan bijvoorbeeld limieten stellen aan het aantal runderen dat op overheidsgronden mag worden geweid of quota voor de visvangst afgeven. Top-down overheidsoplossingen hebben echter de neiging te lijden onder de bekende huurzoekend, principaal-agenten kennisproblemen die inherent zijn aan economische centrale planning en politiek gestuurde processen.

Het toewijzen van privé-eigendomsrechten over middelen aan individuen is een andere mogelijke oplossing, waarbij een gemeenschappelijke bron effectief wordt omgezet in een privégoed. Institutioneel hangt dit af van de ontwikkeling van een mechanisme om particuliere eigendomsrechten te definiëren en af ​​te dwingen, die kunnen optreden als een uitvloeisel van bestaande instellingen van privé-eigendom boven andere soorten goederen. Technologisch betekent dit het ontwikkelen van een manier om eenheden of percelen van de gemeenschappelijke pool te identificeren, meten en markeren voor particuliere bedrijven, zoals het brandmerken van non-conformistisch vee.

Deze oplossing kan last hebben van dezelfde problemen als controle van bovenaf door de overheid, omdat dit proces van privatisering meestal via een regering heeft plaatsgevonden. met geweld de controle over een gemeenschappelijke bron overnemen en vervolgens privé-eigendomsrechten over de bron toewijzen aan zijn onderdanen op basis van een verkoopprijs of eenvoudige politieke gunst. In feite was dit waar Lloyd eigenlijk voor pleitte, aangezien hij schreef rond de tijd van de bijlage van het Engelse parlement Handelingen, die traditionele gemeenschappelijke eigendomsregelingen ontdaan van graasland en velden en het land verdeelden in privé bezit.

Collectieve oplossingen

Dit brengt ons bij een andere populaire oplossing om de tragedie van de commons te overwinnen, die van coöperatieve collectieve actie zoals beschreven door economen onder leiding van Nobelist Elinor Ostrom.Vóór de Engelse omheiningswetten, gebruikelijke regelingen onder dorpsbewoners op het platteland en aristocratische (of feodale) heren omvatten gemeenschappelijke toegang tot de meeste graas- en landbouwgronden en beheerden het gebruik ervan en behoud. Door het gebruik te beperken tot lokale boeren en herders, het gebruik te beheren door middel van praktijken zoals vruchtwisseling en seizoensbegrazing, en door afdwingbare sancties tegen overmatig gebruik en misbruik van de hulpbron, deze collectieve actieregelingen gemakkelijk overwonnen de tragedie van de commons (samen met andere problemen).

Collectieve actie kan met name nuttig zijn in situaties waarin technische of natuurlijke fysieke uitdagingen een gemakkelijke verdeling van een gemeenschappelijke middelen in kleine particuliere percelen, door in plaats daarvan te vertrouwen op maatregelen om de rivaliteit van het goed in consumptie aan te pakken door te reguleren consumptie. Vaak houdt dit ook in dat de toegang tot de bron wordt beperkt tot alleen degenen die partij zijn bij de collectieve actieregeling, waardoor een gemeenschappelijke pool effectief wordt omgezet in een soort clubgoed.

Voorbeeld van The Tragedy of the Commons: Visrechten

De visserij op de Grand Banks voor de kust van Newfoundland is een goed voorbeeld van de tragedie van de commons. Honderden jaren lang geloofden vissers in het gebied dat de visgronden overvloedig waren met kabeljauw, omdat de visserij alle kabeljauw ondersteunde vissen die ze konden doen met de bestaande visserijtechnologie, terwijl ze zichzelf nog steeds elk jaar reproduceren via de natuurlijke paaicyclus van kabeljauw vis. In de jaren zestig zorgden de ontwikkelingen in de visserijtechnologie er echter voor dat vissers relatief enorme hoeveelheden kabeljauw konden vangen, wat betekende dat de kabeljauwvisserij nu een rivaliserende activiteit was; elke vangst liet steeds minder kabeljauwvissen in de zee achter, genoeg om het broedbestand uit te putten en de hoeveelheid te verminderen die door de volgende visser of het volgende seizoen zou kunnen worden gevangen. Tegelijkertijd was er geen effectief kader van eigendomsrechten of institutionele middelen voor gemeenschappelijke regulering van de visserij. Vissers begonnen met elkaar te concurreren om steeds grotere hoeveelheden kabeljauw te vangen, en in 1990 was de populatie kabeljauw in de regio zo laag dat de hele industrie instortte.

In sommige gevallen kan de tragedie van de commons leiden tot de volledige en permanente eliminatie van de common pool resource. Het uitsterven van de dodovogel is een goed historisch voorbeeld. De dodo was een gemakkelijk te jagen, loopvogel die op slechts een paar kleine eilanden voorkomt en een gemakkelijke bron van vlees was om hongerige zeelieden te voeden die door de zuidelijke Indische Oceaan reisden. Door overbejaging werd de dodo minder dan een eeuw na de ontdekking door Nederlandse zeelieden in 1598 met uitsterven bedreigd.

Iets om hier op te merken in het licht van de vorige paragrafen, is dat het oorspronkelijk aangehaalde voorbeeld van Hardin geen historisch voorbeeld was van een tragedie van de commons. Engelse weidegronden in Lloyds tijd waren allang niet meer een gemeenschappelijke bron, maar veranderden eenvoudig van een gemeenschappelijke collectieve actieregeling voor onroerend goed in de richting van een meer geprivatiseerde regeling voor grondbezit als gevolg van andere sociale, economische en politieke trends.