Definitie, formule en berekening van rentetarieven

Wat is een rentepercentage?

De rentevoet is het bedrag dat een geldschieter een lener in rekening brengt en is een percentage van de hoofdsom - het geleende bedrag. De rente op een lening wordt doorgaans genoteerd op jaarbasis, ook wel bekend als de jaarlijks percentage (JKP).

Er kan ook een rentetarief gelden voor het bedrag dat bij een bank of kredietvereniging wordt verdiend met een spaarrekening of certificaat van storting (CD). Jaarlijkse procentuele opbrengst (APY) verwijst naar de rente die op deze depositorekeningen wordt verdiend.

Rentetarieven begrijpen

Rente is in wezen een vergoeding voor de lener voor het gebruik van een actief. Geleende activa kunnen contant geld, consumptiegoederen, voertuigen en eigendommen omvatten.

Voor de meeste uitleentransacties zijn rentetarieven van toepassing. Particulieren lenen geld om huizen te kopen, projecten te financieren, bedrijven te starten of te financieren, of collegegeld te betalen. Bedrijven sluiten leningen af ​​om kapitaalprojecten te financieren en hun activiteiten uit te breiden door vaste en langetermijnactiva te kopen, zoals grond, gebouwen en machines. Het geleende geld wordt ofwel in één keer terugbetaald op een vooraf bepaalde datum ofwel in periodieke termijnen.

Voor leningen wordt de rentevoet toegepast op de hoofdsom, dit is het bedrag van de lening. De rente is de Kosten van schulden voor de kredietnemer en het rendement voor de kredietgever. Het terug te betalen geld is meestal meer dan het geleende bedrag, aangezien kredietverstrekkers een vergoeding eisen voor het verlies van gebruik van het geld tijdens de leenperiode. De geldschieter had het geld in die periode kunnen investeren in plaats van een lening te verstrekken, wat inkomsten uit het actief zou hebben gegenereerd. Het verschil tussen het totale aflossingsbedrag en de oorspronkelijke lening is de rente die in rekening wordt gebracht.

Wanneer de kredietnemer door de kredietgever als een laag risico wordt beschouwd, zal de kredietnemer gewoonlijk een lagere rente in rekening worden gebracht. Als de lener als een hoog risico wordt beschouwd, zal de rente die hem wordt aangerekend hoger zijn, wat resulteert in een lening met hogere kosten.

Voorbeeld rentevoet

Als u een hypotheek van $ 300.000 bij de bank neemt en de leningsovereenkomst bepaalt dat de rente op de lening 4% is, dit betekent dat u de bank het oorspronkelijke geleende bedrag van $ 300.000 + (4% x $ 300.000) = $ 300.000 + $ 12.000 = moet betalen $312,000.

Eenvoudige rentevoet

Het bovenstaande voorbeeld is berekend op basis van de jaarlijkse enkelvoudige rente formule, die is:

Enkelvoudige rente = hoofdsom X rente X tijd.

De persoon die een hypotheek heeft afgesloten, moet aan het einde van het jaar $ 12.000 aan rente betalen, ervan uitgaande dat het slechts een leningsovereenkomst voor een jaar was. Als de looptijd van de lening 30 jaar was, is de rentebetaling:

Enkelvoudige rente = $ 300.000 X 4% X 30 = $ 360.000.

Een jaarlijkse rente van 4% vertaalt zich in een jaarlijkse rentebetaling van $ 12.000. Na 30 jaar zou de lener $ 12.000 x 30 jaar = $ 360.000 aan rentebetalingen hebben verdiend, wat verklaart hoe banken hun geld verdienen.

Samengestelde rentevoet

Sommige kredietverstrekkers geven de voorkeur aan de samengestelde rente methode, wat betekent dat de lener nog meer rente betaalt. Samengestelde rente, ook wel rente op rente, wordt toegepast op de hoofdsom, maar ook op de opgebouwde rente van voorgaande perioden. De bank gaat ervan uit dat de kredietnemer aan het einde van het eerste jaar de hoofdsom plus rente over dat jaar verschuldigd is. Ook gaat de bank ervan uit dat de kredietnemer aan het einde van het tweede jaar de hoofdsom plus de rente over het eerste jaar plus de rente over de rente over het eerste jaar verschuldigd is.

De verschuldigde rente wanneer samenstellen hoger is dan de verschuldigde rente volgens de enkelvoudige rentemethode. De rente wordt maandelijks in rekening gebracht over de hoofdsom inclusief opgelopen rente van de voorgaande maanden. Voor kortere tijdsbestekken zal de renteberekening voor beide methoden vergelijkbaar zijn. Naarmate de uitleentermijn toeneemt, neemt het verschil tussen de twee soorten renteberekeningen echter toe.

Gebruikmakend van het bovenstaande voorbeeld, is het totaal aan rente aan het einde van 30 jaar bijna $ 700.000 op een lening van $ 300.000 met een rentepercentage van 4%.

De volgende formule kan worden gebruikt om samengestelde rente te berekenen:

Samengestelde rente = p X [(1 + rente)^N − 1]
waar:
P = opdrachtgever
N = aantal samengestelde perioden.

Samengestelde rente- en spaarrekeningen

Wanneer u geld spaart met een spaarrekening, is samengestelde rente gunstig. De rente die op deze rekeningen wordt verdiend, wordt vermeerderd en vormt een vergoeding voor de rekeninghouder voor het toestaan ​​van de bank om het gestorte geld te gebruiken.

Als u bijvoorbeeld $ 500.000 stort in een hoogrentende spaarrekening, kan de bank $ 300.000 van deze fondsen gebruiken als hypothecaire lening. Ter compensatie stort de bank jaarlijks 1% rente op de rekening. Dus terwijl de bank 4% van de lener ontvangt, geeft ze 1% aan de rekeninghouder, waarbij ze 3% aan rente verrekent. In feite lenen spaarders geld aan de bank, dat op zijn beurt geld verstrekt aan kredietnemers in ruil voor rente.

Kosten van schulden van de lener

Hoewel rentetarieven voor de geldschieter rente-inkomsten vertegenwoordigen, vormen ze een schuldkost voor de lener. Bedrijven wegen de kosten van lenen af ​​tegen de kosten van eigen vermogen, zoals dividendbetalingen, om te bepalen welke financieringsbron het minst duur is. Aangezien de meeste bedrijven hun kapitaal financieren door ofwel: schulden aangaan en/of eigen vermogen uitgeven, wordt de kostprijs van het kapitaal geëvalueerd om een ​​optimale kapitaalstructuur te bereiken.

april vs. APY

Rentetarieven op consumentenleningen worden meestal geciteerd als het jaarlijkse percentage (JKP). Dit is het rendement dat kredietverstrekkers eisen voor de mogelijkheid om hun geld te lenen. Bijvoorbeeld de rente op kredietkaarten wordt geciteerd als een JKP. In ons voorbeeld hierboven is 4% het JKP voor de hypotheek of kredietnemer. Het JKP houdt geen rekening met samengestelde rente voor het jaar.

Het jaarlijkse percentage rendement (APY) is de rente die wordt verdiend bij een bank of kredietvereniging van een spaarrekening of CD. Deze rente houdt rekening met de samengestelde rente.

Hoe worden rentetarieven bepaald?

De rente die banken rekenen, wordt bepaald door een aantal factoren, zoals de staat van de economie. De centrale bank van een land (de Federale Reserve in de VS) stelt de rentevoet vast die elke bank gebruikt om het APR-bereik te bepalen dat ze aanbieden. Wanneer de centrale bank de rente op een hoog niveau vaststelt, stijgen de kosten van schulden. Wanneer de kosten van schulden hoog zijn, ontmoedigt dit mensen om te lenen en vertraagt ​​het de vraag van de consument. Bovendien stijgen de rentetarieven vaak mee met de inflatie.

Vechten inflatie, kunnen banken hogere reservevereisten stellen, ontstaat er een krappe geldhoeveelheid of is er meer vraag naar krediet. In een economie met een hoge rente nemen mensen hun toevlucht tot sparen omdat ze meer van de spaarrente ontvangen. De beurs lijdt omdat beleggers liever profiteren van de hogere rente op spaargelden dan beleggen op de aandelenmarkt met een lager rendement. Bedrijven hebben ook beperkte toegang tot kapitaalfinanciering via schulden, wat leidt tot economische krimp.

Economieën worden vaak gestimuleerd tijdens perioden van lage rente, omdat kredietnemers toegang hebben tot leningen tegen lage tarieven. Aangezien de spaarrente laag is, is de kans groter dat bedrijven en particulieren risicovollere beleggingsinstrumenten, zoals aandelen, uitgeven en kopen. Deze uitgaven voeden de economie en geven een injectie aan: kapitaalmarkten wat leidt tot economische expansie. Hoewel regeringen de voorkeur geven aan lagere rentetarieven, leiden ze uiteindelijk tot marktonevenwichtigheden waarbij de vraag groter is dan het aanbod, waardoor inflatie ontstaat. Wanneer inflatie optreedt, stijgen de rentetarieven, wat mogelijk verband houdt met: Wet van Walras.

Rentetarieven en discriminatie

Ondanks wetten, zoals de Wet gelijke kredietkansen (ECOA), die discriminerende leenpraktijken verbieden, systemisch racisme overheerst in de VS krijgen huizenkopers in overwegend zwarte gemeenschappen hypotheken aangeboden met hogere tarieven dan huizenkopers in blanke gemeenschappen, volgens een rapport van Realtor.com dat in juli 2020 is gepubliceerd. Uit de analyse van hypotheekgegevens van 2018 en 2019 bleek dat de hogere tarieven bijna $ 10.000 aan rente toevoegden gedurende de levensduur van een typische 30-jarige lening met vaste rente.

In juli 2020 is de Bureau voor financiële bescherming van consumenten (CFPB), die de ECOA handhaaft, heeft een verzoek om informatie uitgegeven waarin openbare opmerkingen werden gevraagd om mogelijkheden te identificeren voor verbetering van wat ECOA doet om niet-discriminerende toegang tot krediet te waarborgen. "Duidelijke normen helpen Afro-Amerikanen en andere minderheden te beschermen, maar het CFPB moet hen ondersteunen met actie om ervoor te zorgen dat geldschieters en anderen de wet naleven", aldus Kathleen L. Kraninger, directeur van het agentschap.