Definitie van equity-efficiëntie-afweging

Wat is een afweging van eigen vermogen en efficiëntie?

Een afweging van equity-efficiëntie is wanneer er een soort conflict is tussen maximaliseren economische efficiëntie en op de een of andere manier de rechtvaardigheid (of rechtvaardigheid) van de samenleving maximaliseren. Wanneer en als zo'n afweging bestaat, kunnen economen of openbare beleidsmakers besluiten een deel van de economische efficiëntie op te offeren om een ​​rechtvaardiger of rechtvaardiger samenleving te bereiken.

De afweging tussen vermogen en efficiëntie begrijpen

Een afweging van eigen vermogen-efficiëntie ontstaat wanneer het maximaliseren van de efficiëntie van een economie leidt tot een vermindering van het eigen vermogen - zoals in hoe billijk zijn rijkdom of inkomen wordt uitgedeeld.

Economische efficiëntie, het produceren van die goederen en diensten die het meeste voordeel opleveren tegen de laagste kosten, is een primaire normatief doel voor de meeste economische theorieën. Dit kan van toepassing zijn op een individuele consument of een zakelijk bedrijf, maar verwijst meestal naar de efficiëntie van een economie als geheel om de wensen en behoeften van de mensen in de economie te bevredigen.

Economen definiëren en proberen economische efficiëntie op verschillende manieren te meten, maar de standaardbenaderingen omvatten allemaal een fundamenteel utilitair nadering. Een economie is in deze zin efficiënt als ze het totale nut van de deelnemers maximaliseert. Het concept van nut als een grootheid die kan worden gemaximaliseerd en samengevat voor alle mensen in een samenleving, is een manier om normatieve doelen oplosbaar of op zijn minst benaderbaar te maken met de positief, wiskundige modellen die economen hebben ontwikkeld. Welvaartseconomie is de tak van economie die zich het meest bezighoudt met het berekenen en maximaliseren van maatschappelijk nut.

Een conflict (en afweging) tussen efficiëntie en rechtvaardigheid kan optreden als de leden van de samenleving – of de beleidsmakers die beslissen hoe een samenleving functioneert - liever andere morele of ethische systemen dan pure utilitarisme. Wanneer mensen besluiten dat andere morele waarden of rechten zwaarder wegen dan pure nut maximalisatie voeren samenlevingen vaak een beleid dat niet leidt tot maximaal maatschappelijk nut ten gunste van deze andere waarden.

Voorbeelden van de afweging van eigen vermogen en efficiëntie

Bijvoorbeeld, als het nut dat de ene persoon wint door een andere persoon in de ogen te prikken groter is dan het lijden veroorzaakt, dan zou een puur utilitaire benadering het oog porren toestaan ​​of zelfs aanmoedigen om het totale sociale te maximaliseren nut. Bijna alle mensen zijn het er echter over eens dat dit in strijd is met de fundamentele moraal en leidt tot een onrechtvaardige uitkomst voor het slachtoffer van oogprikken.

In een ingewikkelder voorbeeld is het vaak zo dat de grootste economische winst, en dus het grootste totale nut, optreedt wanneer de meest succesvolle bedrijven en ondernemers hogere inkomens verdienen dan anderen, om productiever gedrag aan te moedigen, ook al kan dit leiden tot zeer ongelijke inkomens. Wanneer dit gebeurt, kunnen beleidsmakers besluiten dat het voor de samenleving beter is om een ​​deel van het inkomen te herverdelen van hogere naar lagere inkomens. individuen omwille van de billijkheid, ook al zou dit het nut van de hoge inkomens of zelfs de samenleving als een geheel.

Dit is de meest voorkomende vorm van de afweging tussen eigen vermogen en efficiëntie, maar het kan ook betrekking hebben op de productie, distributie en consumptie van allerlei soorten goederen en diensten in plaats van alleen inkomens.