Guns-and-Butter Curve
Wat is de Guns-and-Butter-curve?
De geweren-en-boter curve is het klassieke economische voorbeeld van de productiemogelijkheidscurve, die het idee van opportuniteitskosten. In een theoretische economie met slechts twee goederen, moet een keuze worden gemaakt tussen hoeveel van elk goed moet worden geproduceerd. Als een economie meer wapens produceert (militaire uitgaven), moet ze de productie van boter (voedsel) verminderen en vice versa.
Belangrijkste leerpunten
- De guns-and-butter-curve stelt dat je alleen iets kunt winnen als er iets anders voor in de plaats komt.
- De curve laat zien dat je in een economie met slechts twee producten de curve niet kunt overtreffen zonder de productiviteit te verhogen.
- Een veelvoorkomend voorbeeld van de curve was tijdens de Koude Oorlog, toen de Sovjet-Unie zich zo veel op militairen richtte zouden ze tekort kunnen schieten in de basisbehoeften van hun burgers, zoals toegang tot voedsel, gezondheidszorg en onderwijs.
De Guns-and-Butter-curve begrijpen
In de grafiek vertegenwoordigt de rode curve alle mogelijke productiekeuzes voor de economie. De zwarte stippen vertegenwoordigen twee mogelijke uitgangen. Het punt hier is dat elke keuze alternatieve kosten heeft; je kunt alleen meer van iets krijgen door iets anders op te geven. Je zult ook merken dat de curve de limiet is voor de productie. U kunt niet buiten de curve produceren, tenzij de productiviteit toeneemt.
Hoewel de curve bedoeld is om een strikte scheiding tussen slechts twee opties te laten zien, is de productie voor Militaire uitgaven of voedsel, het kan ook uitgaven aan militair personeel, uitrusting en operaties vertegenwoordigen versus alle niet-militaire uitgaven in een economie. Dit kan investeringen in huishoudelijke behoeften omvatten, zoals gezondheidszorg, onderwijs, nutsvoorzieningen en andere diensten.
Speciale overweging: economische strategie
De curve brengt de afweging in kaart die plaatsvindt binnen de productiegrenzen in een bepaalde economie. Geld dat wordt besteed aan de ontwikkeling en fabricage van straaljagers kan niet worden geïnvesteerd in infrastructuurreparaties, zoals vervanging van verouderde bruggen.
Als een land ervoor kiest zich te concentreren op militaire opbouw, is de enige manier om aan zijn binnenlandse productie te voldoen, een algehele verhoging van de productie. Een dergelijke toename zou niet-militaire producten mogelijk maken en moet floreren. Het betekent echter ook dat de omvang en reikwijdte van de militaire productie op zijn beurt zou escaleren. Het handhaven van een dergelijke verhoogde productie om aan beide behoeften te voldoen, kan een economie belasten.
De guns-and-butter-curve toont de correlaties die overheidsstrategie, investeringen en productie met elkaar verbinden.
De beperkingen van de guns-and-butter-curve kunnen worden gebruikt om de druk te illustreren die werd uitgeoefend op landen uit het Koude Oorlog-tijdperk die zich concentreerden op militaire opbouw, terwijl consumptiegoederen als reactie daarop leden. Aanhoudende druk om te voorzien in militaire behoeften aan defensie was een factor die bijdroeg aan de ontbinding van de voormalige Sovjet-Unie, die te maken had met tekorten aan voedsel, huizen en andere huishoudelijke benodigdheden.
Een deel van het probleem was de gezamenlijke inspanning om gelijke tred te houden met de defensie-uitgaven in de Verenigde Staten. Om volledig in de binnenlandse behoeften van de burgers te kunnen voorzien, moest de Sovjet-Unie haar totale productie laten escaleren volgens het economische model dat door de guns-and-butter-curve werd uiteengezet.