Hoe bereken je de nettoschuld met Excel?

in zakelijk taxatie, net als bij bedrijfsboekhouding, worden tal van statistieken gebruikt om de waarde van een bedrijf te beoordelen en zijn vermogen om winst te genereren terwijl het aan zijn financiële verplichtingen voldoet. Een van de eenvoudigste manieren om de financiële geschiktheid van een bedrijf te evalueren, is door de netto schuld. De nettoschuld wordt berekend door alle korte- en langlopende schulden en het aftrekken van zijn vlottende activa. Dit cijfer weerspiegelt het vermogen van een bedrijf om aan al zijn verplichtingen tegelijkertijd te voldoen met alleen die activa die gemakkelijk kunnen worden geliquideerd.

Kortlopende verplichtingen

Kortlopende schulden zijn schulden die binnen een jaar moeten worden betaald. Meestal bestaan ​​deze uit items zoals: te betalen rekeningen en rekeningen voor leveringen en operatie kosten. Langlopende schulden worden over een langere periode afgelost, zoals hypotheken, leningen en kapitaallease. Vlottende activa verwijst naar de hoeveelheid geld die een bedrijf direct beschikbaar heeft om schulden af ​​te betalen. Vlottende activa omvatten daarom alleen geldmiddelen of kasequivalenten, zoals aandelen,

verhandelbare effecten, debiteurenen andere liquide middelen. Alle informatie die nodig is om de nettoschuld te berekenen, is direct beschikbaar op de balans van een bedrijf.

De formule voor de nettoschuld is:

​Nettoschuld=StL+LtL−CEENwaar:StL=totale kortlopende schuldenLtL=totale langlopende schuldenCEEN=totale vlottende activa​

Om de nettoschuld te berekenen met behulp van Microsoft Excel, bekijk de balans om de volgende informatie te vinden: totale kortlopende schulden, totale langlopende schulden en totale vlottende activa. Voer deze drie items in de cellen A1 tot en met A3 in. Voer in cel A4 de formule "=A1+A2−A3" in om de nettoschuld weer te geven.

Waar:

A1=Totale kortlopende verplichtingen.

A2=Totale langlopende verplichtingen.

A3=Totaal vlottende activa.

Voorbeeld van het gebruik van Excel om de nettoschuld te berekenen

Stel bijvoorbeeld dat bedrijf ABC kortlopende verplichtingen heeft bestaande uit $ 10.000 aan bedrijfskosten en $ 30.000 aan crediteuren. Haar langlopende verplichtingen bestaan ​​uit een banklening van 100.000 dollar en een huren voor een apparaat van $ 25.000. De vlottende activa bestaan ​​uit $ 75.000 in contanten en $ 150.000 in verhandelbare activa. De balans vermeldt de subtotalen voor deze drie categorieën als respectievelijk $ 40.000, $ 125.000 en $ 225.000. Met behulp van Excel bepaalt de bedrijfsaccountant dat de nettoschuld $ 40.000 + $ 125.000 - $ 225.000 of - $ 60.000 is, wat aangeeft dat het bedrijf meer dan genoeg geld heeft om al zijn verplichtingen af ​​te betalen als ze allemaal opeisbaar zouden worden gelijktijdig.

Waarom nettoschuld belangrijk is

Nettoschuld geeft inzicht of een schuldenlast problematisch is voor stakeholders in een bedrijf. Nettoschuld biedt vergelijkende statistieken die kunnen worden vergeleken met branchegenoten. Meer schulden betekent niet noodzakelijk dat het financieel slechter af is dan een bedrijf met minder schulden. In feite kan een grote schuldenlast op de balans van een bedrijf zelfs kleiner zijn dan die van een concurrent.

Nettoschuld onthult ook informatie over de operationele strategie van een bedrijf. Als het verschil tussen de nettoschuld en de brutoschuld groot is, duidt dit op een groot kassaldo en een aanzienlijke schuld. Dit kan erop wijzen dat er liquiditeitsproblemen, investeringsmogelijkheden of mogelijkheden voor geplande overnames zijn. Als we kijken naar de nettoschuld van een bedrijf, met name in vergelijking met zijn concurrenten, is dit aanleiding tot nader onderzoek naar zijn strategie.

Van een ondernemingswaarde standpunt is de nettoschuld een belangrijke factor tijdens een buy-outsituatie. Nettoschuld is vanuit waarderingsoogpunt relevanter voor een koper. Een koper is niet geïnteresseerd in het uitgeven van contant geld om contant geld te verwerven. Het is relevanter voor een koper om naar de ondernemingswaarde te kijken, waarbij hij de schuld van het doelbedrijf na aftrek van zijn kassaldi gebruikt om de overname correct te beoordelen.