Benchmark voor definitie van correlatiewaarden

Wat is een benchmark voor correlatiewaarden?

Een benchmark voor correlatiewaarden is een benchmark, of specifiek referentiepunt, dat een investering fonds of individuele belegger gebruikt om belangrijke correlatiewaarden van hun portefeuilles te meten, zoals: bèta, die de meet wisselvalligheid van een effect aan de markt als geheel, of R-kwadraat, een statistische maatstaf die laat zien hoeveel van de variantie voor een afhankelijke variabele kan worden verklaard door een onafhankelijke variabele.

Een benchmark voor correlatiewaarden begrijpen

Benchmarkcorrelatiewaarden zijn belangrijk, omdat ze aangeven in hoeverre de prestaties van een bepaald fonds gerelateerd zijn aan zijn markt, met behulp van de benchmark als een proxy voor die markt. Een hoge correlatie met de benchmark van een fonds wordt bijvoorbeeld over het algemeen als gunstig voor het fonds beschouwd als hun beleggingsthese nauw aansluit bij de benchmark.

Een benchmark voor correlatiewaarden is afhankelijk van het beleggingsmandaat van een bepaald fonds. Bijvoorbeeld, een grote kap Amerikaanse aandelenfonds zou waarschijnlijk gebruik maken van de S&P 500 als benchmark voor correlatiewaarden, terwijl een Canadees aandelenfonds met grote kapitalisatie de S&P/TSX Samengestelde Index als zijn maatstaf.

De correlatie tussen de specifieke statistieken van een fonds en die van zijn benchmark kan worden gemeten met behulp van een correlatiecoëfficiënt. EEN correlatiecoëfficiënt is een statistiek die meet hoe sterk de relatie is tussen twee variabelen.

Als het waardenbereik tussen -1,0 en 1,0 ligt, geeft een correlatie van -1,0 een perfect negatieve correlatie; wat betekent dat de twee variabelen helemaal niet op één lijn liggen, terwijl een correlatie van 1,0 een perfect positieve correlatie, wat aangeeft dat de variabelen elkaar nauw volgen. Een correlatie van 0 toont geen of geen verband tussen de beweging van de twee variabelen.

Het belang van een benchmark voor correlatiewaarden

Bewustwording van hoe uw beleggingen met elkaar in verband staan, is belangrijk om te weten hoe u een bepaalde portefeuille moet beheren risico. Als uw beleggingsstrategie die van een specifieke benchmark moet volgen, zoals een index, controleer dan hoe de financiële statistieken in uw portefeuille zich verhouden tot die in de benchmark. Dit stelt u in staat om te meten of uw beleggingen op schema liggen, wat de toestand van het risico van uw portefeuille is en andere belangrijke factoren.

Een benchmark voor correlatiewaarden dient als richtlijn en kan een portefeuillemanager informeren als er aanpassingen in de portefeuille moeten worden gedaan. Het zal ook aangeven hoe de portefeuille in de toekomst zou kunnen presteren, wat kan helpen bij de voorbereiding op eventuele verliezen.

Correlatie van activa in een portefeuille

Correlatie is gebaseerd op de relatie tussen de prijzen van verschillende activa. Het meet hoe waarschijnlijk het is dat de prijs van twee activa samen beweegt, en doet dit binnen een bereik van -1 tot 1. Als twee activa bijvoorbeeld beide een correlatie van 1 hebben, zijn ze positief gecorreleerd en zullen ze te allen tijde in dezelfde richting omhoog of omlaag bewegen.

Dus als u alleen belegt in aandelen in de technologiesector, die hoogstwaarschijnlijk een correlatie van 1 hebben, en er nieuwe regelgeving wordt aangenomen door de overheid die de bedrijfsgroei van technische aandelen, wordt uw gehele portefeuille negatief beïnvloed.

Activa met een negatieve correlatie, een waarde van -1, bewegen te allen tijde in tegengestelde richtingen. Activa met een correlatie van 0 bewegen 50% van de tijd in dezelfde richting.

Als te veel van uw beleggingen sterk gecorreleerd zijn, dan zullen als een van uw beleggingen verlies lijdt, vele anderen of alle beleggingen ook verliezen.

Diversificatie om correlatiewaarden te verminderen

Als vuistregel geldt dat het over het algemeen als verstandig wordt beschouwd dat activa een correlatiebereik hebben tussen -0,5 en ongeveer 0,5, hoewel de werkelijke aantallen variëren afhankelijk van de situatie van de belegger. risicotolerantie. Bijvoorbeeld, risicomijdend beleggers willen zo min mogelijk correlatie. Dit is ook het idee erachter diversificatie.

Een gediversifieerde portefeuille bevat activa die weinig met elkaar gecorreleerd zijn. Er kan een bepaalde hoeveelheid activa zijn die correleren, maar er zijn er ook genoeg die niet correleren, dus een ongunstige marktbeweging in het ene gebied heeft mogelijk geen invloed op het andere, waardoor verliezen worden geminimaliseerd.