Definitie van gefrankeerde beleggingsinkomsten
Wat zijn gefrankeerde beleggingsinkomsten?
Gefrankeerde beleggingsinkomsten (FII) zijn inkomsten die door het ene bedrijf belastingvrij worden uitgekeerd van het andere. Dit inkomen is doorgaans belastingvrij voor de ontvangende onderneming en wordt meestal uitgekeerd in de vorm van een dividend. Gefrankeerde beleggingsinkomsten zijn ingevoerd om dubbele belastingheffing op bedrijfsinkomsten te voorkomen.
Vanuit het perspectief van het bedrijf dat de distributie doet, wordt de FII aangeduid als gefrankeerde betaling, en de term wordt het meest gebruikt in Australië en Nieuw-Zeeland.
Belangrijkste leerpunten
- Met Franked Investment Income (FII) kunnen bedrijven belastingvrije uitkeringen ontvangen op bepaalde inkomsten om dubbele belasting te voorkomen.
- Een gefrankeerd dividend wordt betaald met een bijgevoegd belastingkrediet dat de belastingdruk van een dividendontvangende belegger vermindert.
- Dubbele belasting is een principe dat voorkomt dat twee keer inkomstenbelasting over dezelfde bron van inkomsten wordt betaald.
Inzicht in gefrankeerde beleggingsinkomsten
Dubbele belasting van dividenden vindt plaats wanneer zowel een bedrijf als een aandeelhouder belasting betalen over hetzelfde inkomen. Het bedrijf betaalt belasting over de winst en keert vervolgens een dividend van de winst na belastingen. Aandeelhouders moeten dan belasting betalen over het ontvangen dividend. Belastingbetalers in landen (meestal Oceanische of Europese landen) met gefrankeerde beleggingsinkomsten zullen doorgaans het juiste krediet claimen bij het indienen van hun belastingen via dividend toerekening.
Gefrankeerde beleggingsinkomsten zijn inkomsten die als dividend aan een onderneming worden uitgekeerd uit inkomsten waarover de uitkerende onderneming al vennootschapsbelasting heeft betaald. Als ABC-bedrijf gefrankeerde beleggingsinkomsten aan XYZ-bedrijf betaalt, hoeft XYZ-bedrijf geen belasting te betalen over het inkomen. Dit komt omdat de belasting op ABC-bedrijf is beoordeeld voordat het inkomen werd betaald. In wezen wordt de over deze inkomsten betaalde belasting ook toegerekend aan de ontvangende onderneming. Zodra het uitgevende bedrijf heeft betaald vennootschapsbelasting over het inkomen dat wordt uitgekeerd, wordt de belastingbetaling ook toegerekend aan de bedrijven die de gefrankeerd dividend.
Door het gebruik van belastingkredieten die "toegerekende belastingkredieten" worden genoemd, wordt de belastingdienst ervan op de hoogte gebracht dat een bedrijf de vereiste inkomstenbelasting al heeft betaald over de inkomsten die het als dividend uitkeert. De aandeelhouder of ontvangende entiteit hoeft dan geen belasting te betalen of een verlaagde belasting te betalen over de gefrankeerde dividendinkomsten. In Nieuw-Zeeland betekent volledige toerekening bijvoorbeeld het verstrekken van 28 cent aan toerekeningskredieten voor elke 72 cent aan gefrankeerde beleggingsinkomsten die de aandeelhouder ontvangt. Bij deze verhouding hoeven alle ingezeten aandeelhouders die inkomstenbelasting betalen tegen een tarief van 28% of minder geen verdere inkomstenbelasting te betalen.
Aan de andere kant zullen aandeelhouders die het hoogste belastingtarief van 33% betalen, nog eens 5 cent moeten betalen voor elke $ 1,00 aan bruto-inkomen, waardoor ze netto 67 cent aan contanten overhouden.
De dividendontvanger brutot de dividenden door de toegerekende heffingskortingen op de FII op te tellen bij het ontvangen dividend. Op dit bedrag wordt de investeringsbelasting toegepast om de bruto verschuldigde belasting te bepalen. Ten slotte wordt het toegerekende krediet afgetrokken van de belastingschuld om de werkelijk verschuldigde belasting af te leiden.
Soorten gefrankeerde dividenden
Er zijn twee verschillende soorten gefrankeerde dividenden: volledig gefrankeerd en gedeeltelijk gefrankeerd. Wanneer de aandelen van een aandeel volledig zijn gefrankeerd, betaalt het bedrijf belasting over het volledige dividend. Beleggers ontvangen 100% van de belasting die over het dividend wordt betaald als frankeertegoeden. Aandelen die niet volledig zijn gefrankeerd, kunnen daarentegen leiden tot belastingbetalingen voor beleggers.
Bedrijven maken soms aanspraak op belastingaftrek, mogelijk vanwege verliezen uit voorgaande jaren. Zo kunnen ze voorkomen dat ze in een bepaald jaar het volledige belastingtarief over hun winst betalen. Wanneer dit gebeurt, betaalt het bedrijf niet genoeg belasting om wettelijk een volledig belastingkrediet toe te kennen aan de dividenden die aan aandeelhouders worden uitgekeerd. Hierdoor wordt aan een deel van het dividend een heffingskorting verbonden, waardoor dat deel gefrankeerd wordt. De rest van het dividend blijft onbelast of ongefrankeerd. Dit dividend wordt dan gedeeltelijk gefrankeerd. De belegger is verantwoordelijk voor het betalen van het resterende belastingsaldo.
