Overheadkosten behandelen in Cost Accounting

Simpel gezegd, overheadkosten zijn alle kosten die niet direct verband houden met het genereren winst voor een firma. Dat wil niet zeggen dat overheadkosten niet belangrijk of noodzakelijk zijn. Het is alleen zo dat overheadkosten op zich niet echt opleveren winst. Enkele standaardtaken of -bewerkingen die als overhead worden beschouwd, zijn onder meer:

• Boekhouding en interne controles
• Juridische kosten
• Personeelszaken
• Verzekering
• Licenties
• Naleving van de regelgeving
• Belastingen
• Huur
• Schoonmaakdiensten

Een groot aantal van overhead categorieën centreren rond productie, zoals de uitgaven gemaakt om apparatuur op te zetten en te onderhouden, producten te inspecteren, fabrieken schoon te maken of administratie bij te houden. Andere typische voorbeelden van overhead in kostenberekening omvatten indirecte arbeid, indirecte materialen, nutsvoorzieningen en afschrijving.

Wat is kostenberekening?

Bedrijven gebruiken kostenberekening om de productiekosten te identificeren. Een schoenenfabrikant gebruikt bijvoorbeeld kostprijsberekening om de materiaalinvoer voor zijn schoenen te volgen, de arbeidsuren voor zijn productiearbeiders, en alle andere factoren die door een traditionele productie in aanmerking worden genomen begroting. Kostenberekening is anders dan:

financiële boekhouding, die bedrijven gebruiken om de algemene prestaties en status te benadrukken activa en schulden. Financiële boekhouding heeft strikte richtlijnen en wordt gereguleerd door de IRS en de Financial Accounting Standards Board (FASB). Cost accounting is bedrijfsspecifiek en niet gereguleerd door de overheid.

Overheadbehandeling in kostenboekhouding

Voor een bepaald vervaardigd object, zoals een schoen, zijn alle bijbehorende kosten ofwel: directe kosten of overheadkosten. Overheadkosten moeten worden toegerekend aan het kostenobject. Om dit proces te starten, heeft het bedrijf accountants eerst de overheadkosten in verband met de productie van het object in kaart brengen. Laten we doorgaan met ons schoenvoorbeeld.

Als de schoen wordt geproduceerd met behulp van een machine of andere kapitaalgoederen, wordt een zeer klein deel van de kosten die aan de apparatuur zijn verbonden, eraan toegerekend. Dit omvat indirecte arbeid, of de mensen die de apparatuur opstellen, repareren en schoonmaken (in tegenstelling tot degenen die de apparatuur gebruiken om het schoeisel te maken; deze zouden als directe arbeid worden beschouwd). Het omvat ook elektriciteit voor de fabriek en alle andere energie-inputs voor de bovengenoemde apparatuur. Ook de afschrijvingen voor de fabriek en de uitrusting worden in aanmerking genomen.

Bij kostprijsberekening is er altijd een "allocatiebasis" die de overheadkosten koppelt aan het kostenobject. Omdat het moeilijk is om overhead toepassen kosten voor elk afzonderlijk kostenobject, zoals een schoen, hebben bedrijven de neiging om het gemiddelde van een totaal aantal objecten te gebruiken. Dus de schoenenfabrikant zou de overheadkosten kunnen spreiden over 10.000 schoenen in plaats van ze allemaal afzonderlijk te berekenen.

Stel dat, gedurende een bepaalde periode, het opgebouwde loon voor indirecte arbeid, geaccumuleerde afschrijving, te betalen rekeningen en nutsvoorzieningen zijn gelijk aan $ 500.000. Die fabrieksoverhead moet gedurende de periode worden toegewezen aan alle onderhanden werk en gereed product. Er is een zekere mate van subjectiviteit bij de keuze van de toewijzingsbasis voor fabriekskosten, maar managers moeten streven naar een oorzaak-en-gevolg relatie als ze de meest bruikbare boekhouding van hun activiteiten willen produceren en een zo nauwkeurig mogelijk beeld willen krijgen van hun winstgevendheid.