Wat u moet weten over de roestgordel

Wat is de roestgordel?

De Rust Belt is een informele term die wordt gebruikt om het geografische gebied te beschrijven dat zich uitstrekt van New York tot het Midwesten en dat ooit werd gedomineerd door de kolenindustrie, staalproductie, en productie. De Rust Belt werd een industrieel centrum vanwege de nabijheid van de Grote Meren, kanalen en rivieren, waardoor bedrijven toegang kregen tot grondstoffen en verzend afgewerkte producten.

De regio kreeg de naam Rust Belt in de late jaren 1970, nadat een sterke afname van industrieel werk veel fabrieken verlaten en verlaten achterliet, waardoor er meer roest ontstond door blootstelling aan de elementen. Het wordt ook wel de productieriem en de fabrieksriem genoemd.

De roestgordel begrijpen

De term Rust Belt wordt vaak in een denigrerende zin gebruikt om delen van het land te beschrijven die een economische achteruitgang hebben doorgemaakt - meestal zeer drastisch. De roestgordelregio vertegenwoordigt de deïndustrialisatie van een gebied, wat vaak gepaard gaat met minder goedbetaalde banen en hoge armoedecijfers. Het resultaat is een verandering in het stadslandschap, aangezien de lokale bevolking naar andere delen van het land is verhuisd op zoek naar werk.

Hoewel er geen definitieve grens is, omvatten de staten die in de Rust Belt worden beschouwd - althans gedeeltelijk - het volgende:

• Indiana
• Illinois
• Michigan
• Missouri
• New York; Upstate en westelijke regio's
• Ohio
• Pennsylvania
• West Virginia
• Wisconsin

Er zijn andere staten in de VS die ook een daling van de productie hebben ervaren, zoals staten in het diepe zuiden, maar ze worden meestal niet beschouwd als onderdeel van de Rust Belt. De regio was de thuisbasis van enkele van Amerika's meest prominente industrieën, zoals staalproductie en automobielindustrie. Ooit erkend als het industriële hart, heeft de regio een scherpe terugval van de industriële activiteit doorgemaakt van de gestegen kosten van binnenlandse arbeid, concurrentie uit het buitenland, technologische vooruitgang die werknemers vervangt, en de kapitaalintensief aard van de fabricage.

Armoede in de Rust Belt

Blue-collar banen zijn in toenemende mate naar het buitenland verhuisd, waardoor lokale overheden moeten nadenken over het soort productiebedrijven dat in het gebied kan slagen. Terwijl sommige steden erin slaagden om nieuwe technologieën toe te passen, worstelen andere nog steeds met stijgende armoede en afnemende bevolkingsgroepen.

Hieronder staan ​​de armoedecijfers van de US Census Bureau vanaf 2018 voor elk van de hierboven genoemde Rust Belt-staten.

Er zijn andere Amerikaanse staten met hoge armoedecijfers, zoals Kentucky (16,9%), Louisiana (18,6%) en Alabama (16,8%). De roestgordelstaten hebben echter - op zijn minst - een percentage met dubbele cijfers van hun bevolking in armoede.

Geschiedenis van de roestgordel

Voordat het bekend stond als de Rust Belt, stond het gebied algemeen bekend als de Fabrieks-, Staal- of Productiegordel van het land. Dit gebied, ooit een bloeiend centrum van economische activiteit, vertegenwoordigde een groot deel van de industriële groei en ontwikkeling in de VS.

De natuurlijke hulpbronnen die in het gebied werden gevonden, leidden tot zijn welvaart, namelijk kolen en ijzererts, samen met arbeidskrachten en gemakkelijke toegang tot transport via beschikbare waterwegen. Dit leidde tot de opkomst van kolen- en staalfabrieken, die later de wapen-, auto- en auto-onderdelenindustrie voortbrachten. Mensen die werk zochten, verhuisden naar het gebied, dat werd gedomineerd door zowel de kolen- als de staalindustrie, waardoor het algehele landschap van de regio veranderde.

Maar dat begon te veranderen tussen de jaren 1950 en 1970. Veel fabrikanten gebruikten nog steeds dure en verouderde apparatuur en machines en werden opgezadeld met de hoge kosten van huishoudelijke arbeid en materialen. Ter compensatie ging een groot deel van hen elders op zoek naar goedkoper staal en arbeid, namelijk uit buitenlandse bronnen, wat uiteindelijk zou leiden tot de ineenstorting van de regio.

Daling van de roestgordel

Het meeste onderzoek suggereert dat de roestgordel eind jaren zeventig begon te haperen, maar de achteruitgang kan hebben: begon eerder, met name in de jaren vijftig, toen de dominante industrieën in de regio te maken hadden met minimale concurrentie. Krachtig vakbonden in de automobiel- en staalproductiesectoren zorgde ervoor dat de arbeidsconcurrentie tot een minimum beperkt bleef. Als gevolg hiervan hadden veel van de gevestigde bedrijven weinig prikkels om te innoveren of de productiviteit te vergroten. Dit kwam terug in de regio toen de Verenigde Staten de handel overzee openden en de productieproductie naar het zuiden verplaatste.

Tegen de jaren tachtig kreeg de Rust Belt te maken met concurrentiedruk - in binnen- en buitenland - en moest hij de lonen en prijzen verlagen. Werkend in een monopolistisch mode speelde lange tijd een belangrijke rol bij de ondergang van de Rust Belt. Dit toont aan dat concurrentiedruk op de productiviteits- en arbeidsmarkten belangrijk is om bedrijven te stimuleren om te innoveren. Wanneer die prikkels echter zwak zijn, kan dit middelen naar meer welvarende regio's van het land drijven.

De bevolking van de regio liet ook een snelle daling zien. Wat ooit een knooppunt was voor immigranten uit de rest van het land en het buitenland, leidde tot een uittocht van mensen uit het gebied. Duizenden goedbetaalde arbeidersbanen werden geëlimineerd, waardoor mensen moesten verhuizen op zoek naar werk en betere levensomstandigheden.

Politiek en de roestgordel

De term Rust Belt wordt over het algemeen toegeschreven aan Walter Mondale, die naar dit deel van het land verwees toen hij in 1984 de Democratische presidentskandidaat was. Toen hij president Ronald Reagan aanviel, beweerde Mondale dat het beleid van zijn tegenstander verpestte wat hij noemde de Roestkom. Hij werd verkeerd geciteerd door de media als zeggende de roestgordel, en de term bleef hangen. Sindsdien is de term consequent gebruikt om de economische achteruitgang van het gebied te beschrijven.

Vanuit beleidsperspectief was het aanpakken van de specifieke behoeften van de Rust Belt-staten een politieke noodzaak voor beide partijen tijdens de verkiezingen van 2016. Velen denken dat de rijksoverheid een oplossing kan vinden om deze falende regio weer tot een succes te maken.