Een kijkje in de ETF-constructie

Hoe wordt een ETF gemaakt?

Sommige mensen gebruiken graag verschillende apparaten, zoals polshorloges en computers, en vertrouwen erop dat het goed komt. Anderen willen de innerlijke werking van de technologie die ze gebruiken weten en begrijpen hoe deze is gebouwd. Als u in de laatste categorie valt en als belegger belang heeft bij de voordelen die: op de beurs verhandelde fondsen (ETF's) aanbieden, zult u zeker geïnteresseerd zijn in het verhaal achter hun constructie.

In zekere zin zijn ETF's vergelijkbaar met beleggingsfondsen. ETF's bieden echter: veel voordelen die beleggingsfondsen niet hebben. Met ETF's kunnen beleggers genieten van de voordelen van deze unieke en aantrekkelijke beleggingsproduct zonder zelfs maar bewust te zijn van de ingewikkelde reeks gebeurtenissen die ervoor zorgen dat het werkt. Maar als u weet hoe deze gebeurtenissen werken, bent u natuurlijk een beter opgeleide belegger, een sleutel tot een betere belegger.

Begrijpen hoe een ETF wordt gemaakt

Een ETF heeft veel voordelen

over een beleggingsfonds, inclusief kosten en belastingen. Het creatie- en terugkoopproces voor ETF-aandelen is bijna precies het tegenovergestelde van dat voor aandelen in beleggingsfondsen.

Bij het beleggen in beleggingsfondsen sturen beleggers contant geld naar de fonds bedrijf, die dat geld vervolgens gebruikt om effecten te kopen en op zijn beurt extra aandelen van het fonds uitgeeft. Wanneer beleggers hun aandelen in beleggingsfondsen willen terugkopen, worden ze teruggegeven aan de beleggingsmaatschappij in ruil voor contanten. Het creëren van een ETF houdt echter geen geld in.

Het proces begint wanneer een toekomstige ETF-beheerder (bekend als a sponsor) dient een plan in bij de V.S. Beveiligingen en Uitwisselingen Commissie om een ​​ETF te creëren. Zodra het plan is goedgekeurd, sluit de sponsor een overeenkomst met een geautoriseerde deelnemer, over het algemeen een marktmaker, specialist, of groot institutionele investeerder, die bevoegd is om ETF-aandelen te creëren of terug te kopen. In sommige gevallen zijn de gemachtigde deelnemer en de sponsor hetzelfde.

De gemachtigde deelnemer leent aandelen, vaak van een pensioen Fonds, plaatst die aandelen in een trust en gebruikt ze om ETF te vormen creatie-eenheden. Dit zijn aandelenbundels variërend van 10.000 tot 600.000 aandelen, maar 50.000 aandelen zijn wat gewoonlijk wordt aangeduid als één creatie-eenheid van een bepaalde ETF.

Vervolgens verstrekt de trust aandelen van de ETF, die juridische claims zijn op de aandelen die in de trust worden gehouden (de ETF's vertegenwoordigen kleine stukjes van de creatie-eenheden), aan de geautoriseerde deelnemer. Omdat deze transactie een transactie in natura is, dat wil zeggen effecten worden verhandeld voor effecten, zijn er geen fiscale gevolgen.

Zodra de geautoriseerde deelnemer de ETF-aandelen heeft ontvangen, worden ze aan het publiek verkocht op de open markt net als aandelen.

Wanneer ETF-aandelen worden gekocht en verkocht op de open markt, onderliggende effecten die werden geleend om de creatie-eenheden te vormen, blijven op de trustrekening staan. De trust heeft over het algemeen weinig activiteit behalve het betalen van dividenden van de aandelen die in de trust worden gehouden aan de ETF-eigenaren en het bieden van administratief toezicht.

Dit komt omdat de creatie-eenheden niet worden beïnvloed door de transacties die op de markt plaatsvinden wanneer ETF-aandelen worden gekocht en verkocht.

Een ETF inwisselen

Wanneer beleggers hun ETF-bezit willen verkopen, kunnen ze dat op twee manieren doen. De eerste is om de aandelen op de open markt te verkopen. Dit is over het algemeen de optie die door de meeste individuele beleggers wordt gekozen. De tweede optie is om voldoende aandelen van de ETF te verzamelen om een ​​creatie-eenheid te vormen en vervolgens de creatie-eenheid in te wisselen voor de onderliggende effecten.

Deze optie is over het algemeen alleen beschikbaar voor institutionele beleggers vanwege een groot aantal aandelen dat nodig is om een ​​creatie-eenheid te vormen. Wanneer deze investeerders hun aandelen terugkopen, wordt de creatie-eenheid vernietigd en worden de effecten overgedragen aan de verlosser. Het mooie van deze optie zit in de fiscale gevolgen voor de portefeuille.

We kunnen deze fiscale implicaties het beste zien door de aflossing van de ETF te vergelijken met die van een aflossing van een beleggingsfonds. Wanneer beleggers in beleggingsfondsen aandelen van een fonds inwisselen, kunnen alle aandeelhouders in het fonds worden beïnvloed door de belastingdruk.

Dit komt omdat om de aandelen terug te kopen, het beleggingsfonds mogelijk de effecten moet verkopen die het bezit, beseffen de meerwaarde, waarover belasting wordt geheven. Ook zijn alle beleggingsfondsen verplicht om alle dividenden en vermogenswinsten op jaarbasis uit te betalen.

Daarom, zelfs als de portefeuille waarde heeft verloren die niet is gerealiseerd, is er nog steeds een belastingschuld op de meerwaarden die moesten worden gerealiseerd vanwege de verplichting om dividenden en meerwaarden uit te keren.

ETF's minimaliseren dit scenario door grote aflossingen te betalen met aandelen. Wanneer dergelijke terugkopen worden gedaan, worden de aandelen met de laagste kostenbasis in het vertrouwen worden gegeven aan de verlosser.

Dit verhoogt de kostenbasis van de totale participaties van de ETF, waardoor de meerwaarden worden geminimaliseerd. Het maakt de verlosser niet uit dat de aandelen die hij ontvangt de laagste kostenbasis hebben, omdat de belastingplicht van de verlosser gebaseerd is op de aankoopprijs het betaalde voor de ETF-aandelen, niet de kostenbasis van het fonds.

Wanneer de verlosser de aandelen op de open markt verkoopt, heeft eventuele winst of verlies geen invloed op de ETF. Op deze manier worden beleggers met kleinere portefeuilles beschermd tegen de fiscale implicaties van transacties gemaakt door beleggers met grote portefeuilles.

De rol van arbitrage

Critici van ETF's noemen vaak het potentieel voor ETF's om tegen een prijs delen die niet in lijn is met de waarde van de onderliggende effecten. Om ons te helpen deze zorg te begrijpen, vertelt een eenvoudig representatief voorbeeld het beste het verhaal.

Stel dat een ETF uit slechts twee onderliggende effecten bestaat:

• Beveiliging X, die $ 1 per aandeel waard is
• Beveiliging Y, die ook $ 1 per aandeel waard is

In dit voorbeeld zouden de meeste beleggers verwachten dat één aandeel van de ETF wordt verhandeld tegen $ 2 per aandeel (het equivalent van Security X en Security Y). Hoewel dit een redelijke verwachting is, is dit niet altijd het geval. De ETF kan worden verhandeld tegen $ 2,02 per aandeel of $ 1,98 per aandeel of een andere waarde.

Als de ETF voor $ 2,02 wordt verhandeld, betalen beleggers meer voor de aandelen dan de onderliggende effecten waard zijn. Dit lijkt een gevaarlijk scenario voor de gemiddelde belegger, maar in werkelijkheid is dit soort divergentie waarschijnlijker in vastrentende ETF's die, in tegenstelling tot aandelenfondsen, belegd zijn in obligaties en papier met verschillende looptijden en kenmerken. Het is ook geen groot probleem vanwege arbitrage handel.

De handelsprijs van de ETF wordt elke dag aan het einde van de handel vastgesteld, net als bij elk ander beleggingsfonds. ETF-sponsors maken ook dagelijks de waarde van de onderliggende aandelen bekend. Wanneer de prijs van de ETF afwijkt van de waarde van de onderliggende aandelen, komen de arbitrageurs in actie. De acties van arbitrageurs stel de vraag en aanbod van de ETF's weer in evenwicht om de waarde van de onderliggende aandelen te evenaren.

Omdat ETF's door institutionele beleggers werden gebruikt lang voordat het beleggerspubliek ze ontdekte, is actieve arbitrage onder institutionele beleggers heeft ervoor gezorgd dat de handel in ETF-aandelen binnen een bandbreedte die dicht bij de onderliggende effecten ligt. waarde.