CIF versus FOB: Wat is het verschil?

CIF versus FOB: een overzicht

Kostprijs, Verzekering en Vracht (CIF) en Gratis aan boord (FOB) zijn internationale verzendovereenkomsten die worden gebruikt bij het vervoer van goederen tussen een koper en een verkoper. Ze behoren tot de meest voorkomende van de 12 internationale handelsvoorwaarden (Incoterms) die in 1936 door de Internationale Kamer van Koophandel (ICC) zijn opgesteld.De specifieke definities verschillen enigszins in elk land, maar over het algemeen zijn beide contracten geef herkomst en bestemming op informatie die wordt gebruikt om te bepalen waar aansprakelijkheid officieel begint en eindigt, en om de verantwoordelijkheden van kopers jegens verkopers en verkopers jegens kopers te schetsen.

CIF

CIF wordt als een duurdere optie beschouwd bij het kopen van goederen. Dit komt doordat de verkoper gebruik maakt van een expediteur van zijn of haar keuze die de koper meer in rekening mag brengen om de winst op de transactie te vergroten. Communicatie kan ook een probleem zijn omdat de koper uitsluitend vertrouwt op mensen die namens de verkoper handelen. De koper moet mogelijk nog extra kosten betalen in de haven, zoals aanlegkosten en inklaringskosten voordat de goederen worden ingeklaard.

FOB

FOB-contracten ontheffen de verkoper van verantwoordelijkheid zodra de goederen zijn verzonden. Nadat de goederen zijn geladen - technisch gezien 'de scheepsreling gepasseerd' - worden ze geacht te zijn afgeleverd in de macht van de koper. Wanneer de reis begint, neemt de koper alle aansprakelijkheid op zich.De koper kan dus een lagere prijs voor de vracht en verzekering bedingen met een expediteur naar keuze. Sommige internationale handelaren proberen zelfs hun winst te maximaliseren door FOB te kopen en CIF te verkopen.

Belangrijkste verschillen

CIF en FOB verschillen vooral in wie de verantwoordelijkheid op zich neemt voor de goederen tijdens het transport. In CIF-overeenkomsten worden verzekeringen en andere kosten gedragen door de verkoper, waarbij de aansprakelijkheid en kosten in verband met een succesvolle doorvoer door de verkoper worden betaald totdat de goederen door de koper zijn ontvangen. De verantwoordelijkheden van de verkoper omvatten het transporteren van de goederen naar de dichtstbijzijnde haven, het laden ervan op een schip en het betalen van de verzekering en vracht.

In sommige overeenkomsten worden goederen pas als geleverd beschouwd als ze daadwerkelijk in het bezit van de koper zijn; in andere landen worden de goederen als geleverd beschouwd - en vallen ze onder de verantwoordelijkheid van de koper - zodra ze de haven van bestemming hebben bereikt.

Elke overeenkomst heeft specifieke voor- en nadelen voor beide partijen. Terwijl verkopers vaak de voorkeur geven aan FOB en kopers aan CIF, vinden sommige handelsovereenkomsten één methode handiger voor beide partijen. Een verkoper met expertise in lokale gebruiken die de koper niet heeft, zou waarschijnlijk de CIF-verantwoordelijkheid op zich nemen om de koper aan te moedigen een deal te accepteren, bijvoorbeeld. Kleinere bedrijven kunnen er de voorkeur aan geven dat de grotere partij de aansprakelijkheid op zich neemt, omdat dit tot lagere kosten kan leiden. Sommige bedrijven hebben ook speciale toegang via de douane, documenteren vrachtkosten bij het berekenen van belastingen en andere behoeften die een bepaalde verzendovereenkomst vereisen.