Beleggingsfonds vs. ETF: overeenkomsten en verschillen

Beleggingsfonds vs. ETF: een overzicht

Beleggingsfondsen en exchange-traded funds (ETF's) hebben veel gemeen. Beide soorten fondsen bestaan ​​uit een mix van veel verschillende activa en vormen een gebruikelijke manier voor beleggers om te diversifiëren. Er zijn echter belangrijke verschillen in de manier waarop ze worden beheerd. ETF's kunnen worden verhandeld als aandelen, terwijl beleggingsfondsen alleen aan het einde van elke handelsdag kunnen worden gekocht op basis van een berekende prijs. Beleggingsfondsen worden ook actief beheerd, wat betekent dat een fondsbeheerder beslissingen neemt over de toewijzing van activa in het fonds. ETF's daarentegen worden meestal passief beheerd en zijn eenvoudiger gebaseerd op een bepaalde marktindex.

Volgens het Investment Company Institute waren er per december 8.059 beleggingsfondsen met in totaal $ 17,71 biljoen aan activa. 2018. Dat is vergeleken met het onderzoek van de ICI naar ETF's, dat in dezelfde periode in totaal 1.988 ETF's rapporteerde met $ 3,37 biljoen aan gecombineerde activa.

Beleggingsfondsen

Beleggingsfondsen hebben doorgaans een hogere minimale investeringsvereiste dan ETF's. Die minima kunnen variëren afhankelijk van het type fonds en bedrijf. Bijvoorbeeld de Vanguard 500 Index Beleggersfonds vereist een minimale investering van $ 3.000, terwijl The Growth Fund of America aangeboden door American Funds een eerste storting van $ 250 vereist.

Veel beleggingsfondsen worden actief beheerd door een fondsbeheerder of een team dat beslissingen neemt om te kopen en verkopen aandelen of andere effecten binnen dat fonds om de markt te verslaan en hun beleggers te helpen winst. Deze fondsen hebben meestal hogere kosten, omdat ze veel meer tijd, moeite en mankracht vergen.

Aan- en verkopen van beleggingsfondsen vinden rechtstreeks plaats tussen beleggers en het fonds. De prijs van het fonds wordt pas aan het einde van de werkdag wanneer intrinsieke waarde (NIW) wordt bepaald.

Twee soorten beleggingsfondsen

Er zijn twee juridische classificaties voor beleggingsfondsen:

• Open-end fondsen. Deze fondsen domineren de markt voor beleggingsfondsen in volume en beheerd vermogen. Bij open-end fondsen vindt de aan- en verkoop van fondsaandelen rechtstreeks plaats tussen beleggers en het fondsbedrijf. Er is geen limiet aan het aantal aandelen dat het fonds kan uitgeven. Dus naarmate meer beleggers in het fonds stappen, worden er meer aandelen uitgegeven. Federale regelgeving vereist een dagelijks waarderingsproces, markering naar markt genaamd, dat vervolgens de prijs per aandeel van het fonds aanpast aan veranderingen in de waarde van de portefeuille (activa). De waarde van de aandelen van een persoon wordt niet beïnvloed door het aantal uitstaande aandelen.
• Gesloten fondsen. Deze fondsen geven slechts een bepaald aantal aandelen uit en geven geen nieuwe aandelen uit naarmate de vraag van beleggers toeneemt. De prijzen worden niet bepaald door de intrinsieke waarde (NIW) van het fonds, maar worden bepaald door de vraag van beleggers. Aankopen van aandelen worden vaak gedaan tegen een premie of korting op NAV.

Exchange-Traded Funds (ETF's)

ETF's kunnen veel minder kosten voor een instappositie - zo weinig als de kosten van één aandeel, plus vergoedingen of commissies. Een ETF wordt in grote partijen aangemaakt of ingewisseld door: institutionele beleggers en de aandelen worden de hele dag door tussen beleggers verhandeld als een aandeel. Net als een aandeel kunnen ETF's short worden verkocht. Die bepalingen zijn belangrijk voor handelaren en speculanten, maar van weinig belang voor langetermijnbeleggers. Maar omdat ETF's continu door de markt worden geprijsd, is er de mogelijkheid dat handel plaatsvindt tegen een andere prijs dan de werkelijke NAV, wat de mogelijkheid kan bieden voor arbitrage.

ETF's bieden beleggers belastingvoordelen. Zoals passief beheerd portefeuilles, ETF's (en indexfondsen) realiseren doorgaans minder vermogenswinsten dan actief beheerde beleggingsfondsen.

Beleggingsfonds vs. ETF-voorbeeld

Stel bijvoorbeeld dat een belegger $ 50.000 aflost van een traditioneel Standard & Poor's 500 Index (S&P 500) fonds. Om de belegger te betalen, moet het fonds $ 50.000 aan aandelen verkopen. Als gewaardeerde aandelen worden verkocht om het geld voor de belegger vrij te maken, vangt het fonds die meerwaarde op, die vóór het einde van het jaar aan de aandeelhouders wordt uitgekeerd. Hierdoor betalen aandeelhouders de belasting over de omzet binnen het fonds. Als een ETF-aandeelhouder $ 50.000 wil terugkopen, verkoopt de ETF geen aandelen in de portefeuille. In plaats daarvan biedt het aandeelhouders "terugbetalingen in natura", die de mogelijkheid beperken om meerwaarden te betalen.

Drie soorten ETF's

Er zijn drie wettelijke classificaties voor ETF's:

• Exchange-Traded Open-End Index Beleggingsfonds. Dit fonds is geregistreerd onder de SEC's Investment Company Act van 1940, waarbij dividenden op de dag van ontvangst worden herbelegd en elk kwartaal in contanten aan de aandeelhouders worden uitbetaald.Het uitlenen van effecten is toegestaan ​​en derivaten kunnen in het fonds worden gebruikt.
• Exchange-Traded Unit Investment Trust (UIT). Op de beurs verhandelde UIT's vallen ook onder de Investment Company Act van 1940, maar deze moeten proberen hun specifieke indexen, beleggingen in één uitgifte beperken tot 25% of minder, en aanvullende wegingslimieten instellen voor gediversifieerde en niet-gediversifieerde fondsen.UIT's herinvesteren dividenden niet automatisch, maar betalen driemaandelijks contante dividenden. Enkele voorbeelden van deze structuur zijn de QQQQ en Dow DIAMONDS (DIA).
• Exchange-Traded Grantor Trust. Dit type ETF lijkt sterk op een closed-end fonds, maar een belegger bezit de onderliggende aandelen in de bedrijven waarin het ETF is belegd. Dit omvat het hebben van de stemrechten die verbonden zijn aan het aandeelhouderschap. De samenstelling van het fonds verandert echter niet. Dividenden worden niet herbelegd, maar rechtstreeks uitgekeerd aan: aandeelhouders. Beleggers moeten handelen in loten van 100 aandelen. Depotcertificaten van holdings (HOLDR's) zijn een voorbeeld van dit type ETF.