ფრაქციული რეზერვის საბანკო განმარტება

რა არის ფრაქციული სარეზერვო ბანკი?

ფრაქციული სარეზერვო ბანკი არის სისტემა, რომელშიც მხოლოდ მცირე ნაწილია საბანკო დეპოზიტები ისინი მხარს უჭერენ რეალურად ნაღდი ანგარიშსწორებას და ხელმისაწვდომია გატანისთვის. ეს კეთდება ეკონომიკის თეორიულად გასაფართოებლად, კაპიტალის გასათავისუფლებლად.

ფრაქციული სარეზერვო ბანკინგის გაგება

ბანკებს მოეთხოვებათ ხელთ იყოს და ხელმისაწვდომი იყოს თანხის გასანაღდებლად გარკვეული თანხა, რომელსაც ანაბრები გადასცემენ მათ. თუ ვინმე 100 დოლარს შეიტანს, ბანკს არ შეუძლია სესხის გაცემა მთლიანი თანხისთვის.

არც ბანკებს ევალებათ მთლიანი თანხის ხელთ შენახვა. ბევრმა ცენტრალურმა ბანკმა ისტორიულად მოითხოვა ბანკებისგან თავიანთი უფლებამოსილების ფარგლებში შეენარჩუნებინათ დეპოზიტის 10%

რეზერვები. ეს მოთხოვნა დადგენილია აშშ -ში Ფედერალური რეზერვი და არის ცენტრალური ბანკის ერთ -ერთი ინსტრუმენტი მონეტარული პოლიტიკის განსახორციელებლად. სარეზერვო მოთხოვნის გაზრდა გამოაქვს ფული ეკონომიკიდან, ხოლო სარეზერვო მოთხოვნის შემცირება აყენებს ფულს ეკონომიკაში.

ისტორიულად, საჭირო სარეზერვო კოეფიციენტი არასატრანსპორტო ანგარიშებზე (როგორიცაა CD) არის ნულოვანი, ხოლო მოთხოვნა ტრანზაქციულ ანაბრებზე (მაგ., მიმდინარე ანგარიშებზე) არის 10 პროცენტი. ეკონომიკური ზრდის სტიმულირების ბოლოდროინდელი მცდელობების შემდეგ, ფედერალურმა ბანკმა სარეზერვო მოთხოვნები ნულამდე შეამცირა სატრანსპორტო ანგარიშებისთვისაც.

ფრაქციული სარეზერვო მოთხოვნები

სადეპოზიტო დაწესებულებებმა უნდა აცნობონ თავიანთი გარიგების ანგარიშები, დროული და შემნახველი ანაბრები, სალარო ფულადი სახსრები და სხვა სარეზერვო ვალდებულებები ფედერალურ ბანკს ყოველკვირეულად ან კვარტალურად. ზოგიერთი ბანკი გათავისუფლებულია რეზერვების შენახვისგან, მაგრამ ყველა ბანკს უხდიან საპროცენტო განაკვეთს რეზერვებზე, რომელსაც ეწოდება "საპროცენტო განაკვეთი რეზერვებზე" (IOR) ან "საპროცენტო განაკვეთი ჭარბი რეზერვები"(IOER). ეს განაკვეთი მოქმედებს როგორც სტიმული ბანკებისთვის შეინარჩუნონ ზედმეტი რეზერვები.

16.3 მილიონ დოლარზე ნაკლები აქტივების მქონე ბანკებს არ სჭირდებათ რეზერვების ფლობა. ბანკებს, რომელთა ქონება 124.2 მილიონ დოლარზე ნაკლებია, მაგრამ 16.3 მილიონ დოლარზე მეტია, აქვთ 3% -იანი რეზერვი, ხოლო იმ ბანკებს, რომელთა აქტივებიც 124.2 მილიონ დოლარზე მეტია, 10% -იანი სარეზერვო მოთხოვნა აქვთ.

ფრაქციული რეზერვის მულტიპლიკატორის ეფექტი

"ფრაქციული რეზერვი" ეხება დეპოზიტების ნაწილი რეზერვებში ინახება. მაგალითად, თუ ბანკს აქვს 500 მილიონი აშშ დოლარის აქტივი, მან უნდა შეინახოს 50 მილიონი აშშ დოლარი, ანუ 10%, რეზერვში.

ანალიტიკოსები მიუთითებენ განტოლებაზე, რომელსაც უწოდებენ მულტიპლიკატორის განტოლებას, როდესაც შეაფასებენ სარეზერვო მოთხოვნის გავლენას მთლიანად ეკონომიკაზე. განტოლება იძლევა შეფასებას წილის სარეზერვო სისტემით შექმნილი თანხის ოდენობით და გამოითვლება საწყისი ანაბრის გამრავლებით ერთზე სარეზერვო მოთხოვნაზე. ზემოთ მოყვანილი მაგალითის გამოყენებით, გამოთვლა არის $ 500 მილიონი გამრავლებული ერთზე გაყოფილი 10%-ით, ანუ $ 5 მილიარდი.

ეს არ არის ის, თუ როგორ იქმნება რეალურად ფული, არამედ მხოლოდ საშუალებაა წარმოაჩინოს ფრაქციული სარეზერვო სისტემის შესაძლო გავლენა ფულის მიწოდებაზე. როგორც ასეთი, მიუხედავად იმისა, რომ ეს სასარგებლოა ეკონომიკის პროფესორებისთვის, ის ზოგადად განიხილება, როგორც პოლიტიკის შემქმნელთა გადაჭარბებული გამარტივება.

დედააზრი

ფრაქციულ სარეზერვო ბანკს აქვს დადებითი და უარყოფითი მხარეები. ეს საშუალებას აძლევს ბანკებს გამოიყენონ სახსრები (დეპოზიტების უმეტესი ნაწილი), რომლებიც სხვაგვარად გამოუყენებელი იქნებოდა სესხებზე საპროცენტო განაკვეთების სახით შემოსავლების მისაღებად და მეტი ფულის გამოსაყენებლად ეკონომიკის გასაზრდელად. ამასთან, მას ასევე შეეძლო დაეჭირა ბანკი მოკლე პანიკაში ა ბანკის გაშვება.

ბევრი ამერიკული ბანკი იძულებული გახდა დახურულიყო Დიდი დეპრესია რადგან ძალიან ბევრმა მომხმარებელმა სცადა აქტივების გატანა ერთდროულად. მიუხედავად ამისა, ფრაქციული სარეზერვო ბანკი არის მიღებული ბიზნეს პრაქტიკა, რომელიც გამოიყენება მსოფლიოს ბანკებში.