მინა-სტეაგალის აქტი განმარტება
რა იყო მინის-სტეაგალის აქტი?
მინის-სტეაგალის აქტი მიღებულია აშშ-ს კონგრესის მიერ 1933 წლის საბანკო აქტის ნაწილად. სპონსორია სენატორი კარტერ გლასი, ხაზინის ყოფილი მდივანი და წარმომადგენელი ჰენრი სტეგალი, პალატის თავმჯდომარე საბანკო და სავალუტო კომიტეტი, მან აუკრძალა კომერციულ ბანკებს მონაწილეობა საინვესტიციო საბანკო ბიზნესში და ვიცე პირიქით საგანგებო ღონისძიება თითქმის 5,000 ბანკის ჩავარდნის წინააღმდეგ Დიდი დეპრესია. Glass-Steagall– მა დაკარგა თავისი ძალა შემდგომ ათწლეულებში და ნაწილობრივ გაუქმდა 1999 წელს. 21 -შიქ საუკუნეში, თუმცა, კიდევ ერთმა ფინანსურმა კრიზისმა გამოიწვია პოლიტიკურ და ეკონომიკურ წრეებში საუბარი აქტის აღორძინებაზე.
როგორ მუშაობდა მინის-სტეაგალის აქტი
Glass-Steagall Act– ს ჰქონდა ორი ძირითადი მიზანი: შეჩერებულიყო ბანკებზე უპრეცედენტო საქმიანობა და აღედგინა საზოგადოების ნდობა აშშ – ს საბანკო სისტემის მიმართ; და გაწყვიტოს კავშირი საბანკო და საინვესტიციო საქმიანობას შორის, რამაც მიიჩნია, რომ რამაც გამოიწვია ან სულ მცირე დიდი წვლილი შეიტანა 1929 წლის ბაზრის კრახიდა მომდევნო დიდი დეპრესია.
განცალკევების საფუძველი იყო ინტერესთა კონფლიქტი, რომელიც წარმოიშვა მაშინ, როდესაც ბანკებმა ინვესტიცია განახორციელეს ფასიან ქაღალდებში საკუთარი აქტივებით, რაც, რა თქმა უნდა, რეალურად იყო მათი ანგარიშის მფლობელთა აქტივები. ბანკებს, რომლებსაც ეჭირათ ხალხის შემნახველი და მიმდინარე ანგარიშები, ჰქონდათ მინდობითი მოვალეობა დაეცვათ ისინი და არა ზედმეტად სპეკულაციური საქმიანობა, კანონპროექტის მომხრეები ამტკიცებდნენ. საინვესტიციო ბიზნესისგან საბანკო ბიზნესის გამიჯვნა ხელს შეუშლის ბანკებს სესხების გაცემას, რაც გაზრდის ფასიანი ქაღალდების ფასებს, რომლებშიც მათ ჰქონდათ წილი, მეანაბრეების ფული საფონდო შეთავაზებების ან სახსრების გასაფორმებლად, ან კლიენტების დარწმუნებისთვის, განახორციელონ ინვესტიციები, რომლებიც ემსახურებოდა დაწესებულების ინტერესებს, მაგრამ ეწინააღმდეგებოდა ინდივიდუალური
ძირითადი Takeaways
- 1933 წლის Glass-Steagall– ის აქტი გამოყოფდა მკაფიო ხაზს საბანკო ინდუსტრიასა და საინვესტიციო ინდუსტრიას შორის, რაც კრძალავს ფინანსურ ინსტიტუტს იყოს როგორც ბანკი, ასევე საბროკერო.
- Glass-Steagall აქტი დიდწილად გაუქმდა 1999 წელს Graham-Leach-Bliley Act- ით (GLBA), რაც კომერციულ ბანკებს საშუალებას აძლევს ჩაერთონ საინვესტიციო საბანკო საქმეში და ფასიანი ქაღალდების ვაჭრობაში.
- 2008-09 წლების ფინანსური კრიზისის კვალდაკვალ, გაიზარდა ინტერესი Glass-Steagall Act– ის ან მსგავსი საბანკო მარეგულირებელი კანონმდებლობის მიღების შესახებ მომხმარებელთა დაცვის მიზნით.
კომერციულ ბანკებსა და საინვესტიციო ბანკებს შორის ბუხრის დამყარებასთან ერთად და ბანკების აიძულებს დაიძაბონ საბროკერო ოპერაციები-Glass-Steagall Act– მა შექმნა დეპოზიტების დაზღვევის ფედერალური კორპორაცია (FDIC), რომელიც უზრუნველყოფდა საბანკო დეპოზიტებს განსაზღვრული ლიმიტი. აქტმა ასევე შექმნა ფედერალური ღია ბაზრის კომიტეტი (FOMC) და შემოიღო რეგულაცია Q, რომელიც ბანკებს უკრძალავდა პროცენტის გადახდას მოთხოვნადი ანაბრები და სხვა საპროცენტო განაკვეთების საპროცენტო განაკვეთები.
შუშის-სტეაგალის აქტის გაუქმება
მიუხედავად იმისა, რომ Glass-Steagall ყოველთვის შეექმნა გარკვეული წინააღმდეგობა ფინანსური ინდუსტრიისგან, ეს გაგრძელდა საკმაოდ დაუსაბუთებლად 1980-იან წლებამდე. გიგანტური ფინანსური მომსახურების ფირმების ზრდა, მღელვარე საფონდო ბირჟა და ფედერალური რეზერვისა და თეთრი სახლის საწინააღმდეგო მარეგულირებელი პოზიცია ხელს უწყობდა მისი დებულებების მზარდ უგულებელყოფას. მომდევნო ორი ათწლეულის განმავლობაში, სასამართლოებმა და სეს -მ ნება დართეს მსხვილ შერწყმასა და შეძენას, რაც არღვევდა აქტს, როგორიცაა Citibank– ის მიერ საინვესტიციო ბანკის Salomon Smith Barney– ის შეძენა 1998 წელს Traveler's Group– ის შესყიდვის გზით.
დაბოლოს, ინდუსტრიული ჯგუფების ინტენსიური ლობირების შემდეგ, Glass-Steagall აქტი ნაწილობრივ გაუქმდა 1999 წელს გრეჰემ-ლიჩ-ბლილის აქტი (GLBA)- კერძოდ, მისი მე -20 ნაწილი, რომელიც ზღუდავდა კომერციული ბანკების საქმიანობას მათი აქტივებით. მიუხედავად იმისა, რომ მე -16 ნაწილი დარჩა, აქტივების ტიპების შეზღუდვით ბანკებს შეუძლიათ ჩადონ დეპოზიტორების სახსრები, მაგრამ არსებითად ბანკებს შეუძლიათ ახლა იმოქმედონ როგორც საფონდო ბროკერები და პირიქით. GBLA– მ ასევე ამოიღო აკრძალვა „ერთდროული სამსახურის ნებისმიერი ოფიცრის, დირექტორის ან თანამშრომლის მიერ ფასიანი ქაღალდების ფირმა, როგორც რომელიმე წევრი ბანკის ოფიცერი, დირექტორი ან თანამშრომელი. ” რეგულაცია Q გაუქმდა 2011 წლის ივლისი.
2008 წ მაღალი დონის იპოთეკა დაცემამ, რამაც გამოიწვია ეროვნული-და საბოლოოდ გლობალური-საკრედიტო კრიზისი, მიანიშნებდა შუშ-სტეგალის კანონის ძალაუფლების გამიჯვნის სულისკვეთების საბოლოო დაღუპვაზე. კრიზისის სიმძიმემ აიძულა Goldman Sachs და Morgan Stanley, უმაღლესი დონის დამოუკიდებელი საინვესტიციო ბანკები, გადავიდნენ საბანკო ჰოლდინგის კომპანიებში. ორი სხვა ცნობილი საინვესტიციო ბანკი, Bear Stearns და Merrill Lynch, შეიძინა კომერციული საბანკო გიგანტებმა J.P. Morgan და Bank of America შესაბამისად.
შუშა-სტეგალის აქტის დაბრუნება?
2008-2009 წლების ფინანსური კრიზისის შედეგად ეს გაერთიანებები ირონიულია, რადგან ზოგიერთი პოლიტიკოსი, ეკონომისტი, და ფინანსურ ინდუსტრიის პროფესიონალებსაც კი მიაჩნიათ, რომ შუშ-სტეგალის გაუქმებამ ხელი შეუწყო კრიზისს პირველ რიგში ადგილი. მიუხედავად იმისა, რომ სხვები უარყოს ეს თეორიააღნიშნავენ, რომ მიწისქვეშა წყლულის ძირითადი მოთამაშეები არ იყო კომბინირებული კომერციული ინვესტიცია ბანკები, ჯერ კიდევ რჩება აზრი, რომ ამ ქმედების გაუქმებამ საშუალება მისცა აშშ-ს ფინანსური ინსტიტუტები გამხდარიყვნენ ძალიან დიდი-ძალიან დიდია წარუმატებლადფაქტობრივად - ძალიან დაუფიქრებელი კლიენტის სახსრებით და ძალიან არასანდო პოლიციისთვის. და შეიძლება კიდევ უფრო მკაცრი რეგულაცია მოითხოვოს.
ის ვოლკერის წესი 2010 წელს დოდ-ფრანკი უოლ სტრიტის რეფორმა და მომხმარებელთა დაცვის აქტი, განხორციელებული 2015 წელს, არსებითად აღადგინა Glass-Steagall– ის ნაწილი 20 დებულებები: ის კრძალავს ბანკებს განახორციელონ საკუთრების ვაჭრობა და განახორციელონ ინვესტიცია ჰეჯ -ფონდებში ან კერძო კაპიტალში - ან დაფინანსებაში. სახსრები.
2015 წელს სენატორთა ჯგუფმა, მათ შორის ჯონ მაკკეინმა და ელიზაბეტ უორენმა, წამოიწყეს კანონპროექტის პროექტი "21ქ Century Glass-Steagall Act. "კანონპროექტი ითვალისწინებს ტრადიციული ბანკების გამიჯვნას საინვესტიციო ბანკებისგან, ჰეჯ -ფონდები, დაზღვევა და კერძო კაპიტალი საქმიანობა, ხუთწლიანი გარდამავალი პერიოდის განმავლობაში. ეს იდეალურად გახდის ინსტიტუტებს უფრო უსაფრთხო მეანაბრეებისთვის და შეამცირებს სხვის რისკს მთავრობის გადარჩენა.
2016 წლის საპრეზიდენტო კამპანიის დროს დონალდ ტრამპმა მინა – სტეგალოლის კანონის პოტენციური აღდგენის შესახებ მიანიშნა. 2017 წელს არჩევის შემდეგ, მისმა ეროვნულმა ეკონომიკურმა საბჭომ, გარი კონმა, აღადგინა მოლაპარაკებები დიდი ბანკების და ფინანსური მომსახურების "სუპერმარკეტების" დაშლის შესახებ.