ღია ბაზრის ოპერაციები vs. რაოდენობრივი შემსუბუქება: რა განსხვავებაა?

ღია ბაზრის ოპერაციები vs. რაოდენობრივი შემსუბუქება: მიმოხილვა

შეერთებული შტატების ფედერალური სარეზერვო სისტემა შეიქმნა ფედერალური სარეზერვო კანონის საფუძველზე 1913 წელს. ფედერალური სარეზერვო არის ცენტრალური ბანკი სისტემის ამერიკის შეერთებული შტატები. მას აქვს ცენტრალური კონტროლი აშშ -ს მონეტარულ სისტემაზე შემამსუბუქებლად ფინანსური კრიზისები. დაარსების დღიდან Fed, როგორც მას ხშირად უწოდებენ, იყო პასუხისმგებელი სამ ნაწილად: დასაქმების მაქსიმუმი, ფასების სტაბილიზაცია და საპროცენტო განაკვეთების მონიტორინგი. 2012 წლიდან Fed ძირითადად მიზნად ისახავს 2% -იანი ინფლაციის მაჩვენებელს, რომელსაც იგი იყენებს ფასების მოძრაობის სახელმძღვანელოდ.

Fed მიჰყვება შრომის ბაზრის დასაქმების შესაძლებლობებს და აანალიზებს უმუშევრობას ხელფასის ზრდასთან ერთად ინფლაციასთან კორელაციაში. Fed– ს ასევე აქვს უნარი ეფექტურად მოახდინოს გავლენა ეკონომიკის საკრედიტო საპროცენტო განაკვეთებზე, რამაც შეიძლება პირდაპირი გავლენა მოახდინოს ბიზნესსა და პირად ხარჯებზე.

ამ სამ ძირითად სფეროში მოქმედების პასუხისმგებლობისა და უფლებამოსილების მქონე ფედერალურ ფედერაციას შეუძლია გამოიყენოს რამდენიმე ტაქტიკა. აქ ჩვენ განვიხილავთ ორ მათგანს: ღია ბაზრის ოპერაციებს და რაოდენობრივ შემსუბუქებას (QE).

ღია ბაზრის ოპერაციები

ფედერალური ღია ბაზრის კომიტეტს აქვს სამი ძირითადი ინსტრუმენტი, რომელსაც იგი იყენებს თავისი სამმხრივი მანდატის მისაღწევად. იმ ქმედებები მოიცავს: ღია ბაზრის ოპერაციები, ფედერალური სახსრების განაკვეთის დადგენა და ბანკების სარეზერვო მოთხოვნების განსაზღვრა.

ღია ბაზრის ოპერაციების სტრატეგიისათვის, ცენტრალური ბანკი შექმნის ფულს და ყიდულობს მოკლევადიან სახაზინო ფასიან ქაღალდებს ბანკებიდან, პირებიდან და დაწესებულებებიდან ღია ბაზარზე. ეს ქმნის მოთხოვნას ფასიან ქაღალდებზე, ზრდის ფასს და ამცირებს მათ სარგებელს. ფასიანი ქაღალდების მოთხოვნა ახდენს ფულის შეყვანას საბანკო სისტემაში, რომელიც შემდეგ სესხდება ბიზნესსა და ფიზიკურ პირებზე და ახდენს ქვევით ზეწოლას საპროცენტო განაკვეთებზე. ეს აძლიერებს ეკონომიკას, რადგან ბიზნესს და ფიზიკურ პირებს აქვთ მეტი ფული დახარჯული.

რაოდენობრივი შემსუბუქება (QE)

QE სტრატეგია ხშირად გამოიყენება კრიზისის დროს და როდესაც ღია ბაზრის ოპერაციები წარუმატებელია. მაგალითად, საპროცენტო განაკვეთი შეიძლება უკვე იყოს ნულის ტოლი, მაგრამ მაინც არის სესხების და ეკონომიკური აქტივობის შენელება. ასეთ სიტუაციებში ცენტრალურ ბანკს შეუძლია შეიძინოს სხვადასხვა ფასიანი ქაღალდები მათ აღორძინების მიზნით: გრძელვადიანი ხაზინა, კერძო ფასიანი ქაღალდები ან ფასიანი ქაღალდები ბაზრის კონკრეტულ უბანში.

იდეა არის კვლავ გაზარდოს ეკონომიკური აქტივობა, შემოიღოს ფული სისტემაში, შეამციროს შემოსავალი და გაამარტივოს კონკრეტული ბაზრები, როგორიცაა იპოთეკური ფასიანი ქაღალდები, რისკის გავრცელების შემცირებით. QE მნიშვნელოვნად ზრდის ცენტრალური ბანკის ბალანსს და აყენებს მას უფრო დიდ რისკებს.

მაგალითები რაოდენობრივი შემსუბუქებისა

Ფრაზა რაოდენობრივი შემსუბუქება (QE) პირველად დაინერგა 1990 -იან წლებში, როგორც აღწერის გზა იაპონიის ბანკი (BOJ) გაფართოებული მონეტარული პოლიტიკის პასუხი ერის აფეთქებაზე უძრავი ქონების ბუშტი და დეფლაციური ზეწოლა, რომელიც მოჰყვა. მას შემდეგ, რიგი სხვა მსხვილი ცენტრალური ბანკები, მათ შორის აშშ -ს ფედერალური სარეზერვო, ინგლისის ბანკი (BoE) და ევროპის ცენტრალური ბანკი (ECB), მიმართეს QE– ს საკუთარ ფორმებს. მიუხედავად იმისა, რომ არსებობს გარკვეული განსხვავებები ამ ცენტრალური ბანკების შესაბამის QE პროგრამებს შორის, აი, რამდენად ეფექტური იყო ფედერალური სარეზერვო სისტემის QE განხორციელება.

2008 წლის ფინანსური კრიზისი

QE გამოიყენეს შემდეგ 2008 წლის ფინანსური კრიზისი ფართოდ გავრცელების შემდეგ ეკონომიკის ჯანმრთელობის გასაუმჯობესებლად subprime ნაგულისხმევი გამოიწვია დიდი ზარალი, რამაც გამოიწვია ფართო ეკონომიკური ზიანი. ზოგადად, პოლიტიკის შემსუბუქება გულისხმობს ქმედებების განხორციელებას სესხის აღების შემცირების მიზნით, რაც ხელს შეუწყობს ეკონომიკაში ზრდის სტიმულირებას. გაითვალისწინეთ, რაოდენობრივი შემსუბუქება არის რაოდენობრივი გამკაცრების საპირისპირო, რომელიც ცდილობს გაზარდოს სესხების განაკვეთები გადახურებული ეკონომიკის სამართავად.

2007 წლის სექტემბრიდან 2018 წლის დეკემბრამდე, ფედერალურმა რეზერვმა გადადგა რაოდენობრივი შემამსუბუქებელი ნაბიჯები, შეამცირა ფედერალური სახსრების განაკვეთი 5.25% -დან 0% -მდე 0.25% -მდე, სადაც ის დარჩა შვიდი წლის განმავლობაში. ფედერალური სახსრების განაკვეთის შემცირებისა და 0% -დან 0.25% -მდე შენარჩუნების გარდა, ფედერალურმა ბანკმა ასევე გამოიყენა ღია ბაზრის ოპერაციები.

რაოდენობრივი შემსუბუქების შემთხვევაში, ფედერალურმა ბანკმა გამოიყენა ფედერალური სახსრების განაკვეთების მანიპულირება და ღია ბაზრის ოპერაციები, რათა დაეხმარება განაკვეთების შემცირებას მთელს მსოფლიოში ვადიანობა. ფედერალური სახსრების განაკვეთის შემცირება ორიენტირებული იყო მოკლევადიან სესხებზე, მაგრამ ღია ბაზრის ოპერაციების გამოყენებამ საშუალება მისცა Fed- ს ასევე შეამციროს შუალედური და გრძელვადიანი განაკვეთებიც. როგორც აღვნიშნეთ, ღია ბაზარზე ვალის ყიდვა ზრდის ფასებს და ამცირებს.

ფართომასშტაბიანი აქტივების შესყიდვები 2008 წლიდან 2013 წლამდე

ფედერალურმა ბანკმა განახორციელა ფართომასშტაბიანი აქტივების შესყიდვები მრავალ ტურში 2008 წლიდან 2013 წლამდე:

• 2008 წლის ნოემბრიდან 2010 წლის მარტამდე: შეიძინა სააგენტოს ვალი 175 მილიარდი დოლარი, სააგენტოს იპოთეკით დაფარული ფასიანი ქაღალდები 1.25 ტრილიონი აშშ დოლარი და სახაზინო ვალდებულებები გრძელვადიანი 300 მილიარდი დოლარი.
• 2010 წლის ნოემბრიდან 2011 წლის ივნისამდე: შეიძინა 600 მილიარდი დოლარის გრძელვადიანი ფასიანი ქაღალდები.
• 2011 წლის სექტემბრიდან 2012 წლამდე: დაფარვის ვადის გაგრძელების პროგრამა - შეიძინა $ 667 მილიარდი სახაზინო ფასიანი ქაღალდები, დარჩენილი ვადით ექვსი წლიდან 30 წლამდე; გაიყიდა 634 მილიარდი დოლარის ფასიანი ქაღალდები, დარჩენილი ვადით სამი წლის განმავლობაში ან ნაკლები; გამოისყიდა 33 მილიარდი დოლარის ფასიანი ქაღალდები.
• 2012 წლის სექტემბრიდან 2013 წლამდე: შეიძინა სახაზინო ფასიანი ქაღალდების 790 მილიარდი დოლარი და სააგენტოს იპოთეკით დაფარული ფასიანი ქაღალდები.

ოთხი წლის შემდეგ ახალი აქტივების მფლობელობაში ბალანსიგავრცელებული ინფორმაციით, Fed– ის QE მიზნები მიღწეულია და შესამჩნევად წარმატებული იყო. ამრიგად, ფედერალურმა ბანკმა დაიწყო ნორმალიზაციის პროცესი 2017 წელს, ძირითადი რეინვესტირების დასრულებით. 2017 წლის შემდგომ წლებში Fed გეგმავს ღია ბაზრის ოპერაციების გამოყენებას გარკვეულწილად გამკაცრების რეჟიმში, ღია ბაზარზე ბალანსის აქტივების გაყიდვის ეტაპობრივი გეგმებით.

ღია ბაზრის ოპერაციები და რაოდენობრივი შემსუბუქება COVID-19 პანდემიის საპასუხოდ

Fed– მა მკვეთრი ზომები მიიღო როგორც ღია ბაზრის სტრატეგიის, ასევე QE– ს თვალსაზრისით აშშ – ს ეკონომიკის გასაძლიერებლად, 2019 წელს, COVID-19– ის ეპიდემიის დაწყების შემდეგ.

ღია ბაზრის სტრატეგიისთვის, ფედერალურმა ბანკმა გამოყო 2.3 ტრილიონი აშშ დოლარი სესხი ოჯახების, დამსაქმებლების, ფინანსური ბაზრებისა და სახელმწიფო და ადგილობრივი მთავრობების დასახმარებლად. Fed– მა შეამცირა სამიზნე ფედერალური სახსრების განაკვეთი 0% –დან 0.25% –მდე 2020 წლის მარტში, რათა შეამციროს სესხის აღების ღირებულება
იპოთეკური სესხები, ავტო სესხები, სახლის კაპიტალის სესხები და სხვა სესხები. თუმცა, ეფექტი ასევე შეამცირებს შემნახველებისთვის გადახდილ საპროცენტო შემოსავალს.

როგორც QE სტრატეგიის ნაწილი, ფედერალურმა ბანკმა შეიძინა ფასიანი ქაღალდების მასიური ოდენობა. 2020 წლის მარტში, ფედერალურმა ბანკმა გამოაცხადა, რომ შეიძენს მინიმუმ 500 მილიარდი დოლარის ფასიანი ქაღალდების ფასი და 200 მილიარდი დოლარი
მთავრობის გარანტირებული იპოთეკური ფასიანი ქაღალდებით "უახლოესი თვეების განმავლობაში". ბრუკინგსის თანახმად, 2020 წლის 23 მარტს, ფედერალურმა ბანკმა "შესყიდვები გააკეთა ღია, მისი თქმით, ის შეიძენს ფასიან ქაღალდებს იმ ოდენობით, რაც საჭიროა ბაზრის გამართული ფუნქციონირებისა და მონეტარული პოლიტიკის უფრო ფართო ფინანსურ დონეზე ეფექტური გადაცემისათვის პირობები. ""

შემდგომში ბაზრის ფუნქცია გაუმჯობესდა და ფედერალურმა ბანკმა შეამცირა შესყიდვები აპრილსა და მაისში. 2020 წლის 10 ივნისს, ფედერალურმა ბანკმა განაცხადა, რომ ყიდულობს 80 მილიონ აშშ დოლარს სახაზინო სახსრებში და 40 მილიარდ აშშ დოლარს საცხოვრებელი და კომერციული იპოთეკით უზრუნველყოფილ ფასიან ქაღალდებზე. 2020 წლის მარტის შუა რიცხვებიდან დეკემბრის დასაწყისამდე Fed– ის ფასიანი ქაღალდების პორტფელი გაიზარდა $ 3.9 ტრილიონიდან $ 6.6 ტრილიონამდე.

ბევრი სხვა პროგრამა შეიქმნა ფედერალური ფედერაციის მიერ, მათ შორის პირველადი დილერის საკრედიტო საშუალება (PDCF), გლობალური ფინანსური მემკვიდრეობა. კრიზისი, რომელმაც შესთავაზა დაბალი საპროცენტო განაკვეთი (ამჟამად 0.25%) სესხი 90 დღემდე 24 მსხვილ ფინანსურ ინსტიტუტს, რომლებიც ცნობილია როგორც პირველადი დილერები. მიზანი იყო საკრედიტო ბაზრების შენარჩუნება.

ფედერალურმა ბანკმა ასევე გადადგა სხვა ნაბიჯები, როგორიცაა უკან დახევა ფულის ბაზრის ურთიერთდახმარების ფონდები. მან წაახალისა ბანკები გასესხების გზით იმ პროცენტის შემცირებით, რომლითაც იგი ბანკებს აკისრებს სესხებს მისი დისკონტირების ფანჯრიდან 2 პროცენტული პუნქტით, 2.25% -დან 0.25% -მდე, უფრო დაბალი ვიდრე წინა პერიოდში დიდი რეცესია. Fed– მა მხარი დაუჭირა კორპორაციებს და ბიზნესს პირველადი ბაზრის კორპორატიული საკრედიტო საშუალების (PMCCF) მეშვეობით პირდაპირი სესხებით.

მრავალი სხვა ახალი პროგრამა განხორციელდა მცირე და საშუალო ბიზნესის სესხების მხარდასაჭერად, მაგალითად მთავარი ქუჩის დაკრედიტების პროგრამა და ხელფასის დაცვის პროგრამა. ფედერალურმა ბანკმა მხარი დაუჭირა შინამეურნეობებს და მომხმარებლებს ვადიანი აქტივებით დაფინანსებული ფასიანი ქაღალდების სესხით.

დაბოლოს, ფედერალურმა ბანკმა სცადა აშშ -ს ფულის ბაზრების საერთაშორისო წნეხისგან გათავისუფლება, აშშ დოლარის სხვა ცენტრალური ბანკებისათვის ხელმისაწვდომობით მიწოდებით. Fed იღებს უცხოურ ვალუტას
სანაცვლოდ და პროცენტს იხდის სვოპები. ბრუკინგის თანახმად, "ხუთ უცხოურ ცენტრალურ ბანკს აქვს მუდმივი სვოპ ხაზი ფედერალურ ბანკთან და ფედერალურმა ფედერაციამ შეამცირა განაკვეთი. იმ სვოპებზე ცენტრალურ ბანკებთან კანადაში, ინგლისში, ევროზონაში, იაპონიასა და შვეიცარიაში და გაზარდა ვადა სვოპები. მან ასევე გაავრცელა დროებითი სვოპები ავსტრალიის, ბრაზილიის, დანიის, კორეის, სინგაპურის და შვედეთის ცენტრალურ ბანკებზე. ”

დედააზრი

მოკლედ რომ ვთქვათ, ღია ბაზრის ოპერაციებსა და QE– ს შორის მთავარი განსხვავებაა Fed– ის მიერ განხორციელებული ქმედებების ზომა და მასშტაბი. QE ჩვეულებრივ მოითხოვს სერიოზულ ინვესტიციებს, რაც მნიშვნელოვნად ზრდის ცენტრალური ბანკის ბალანსს. ასევე, სანამ ღია ბაზრის ოპერაციები მიზნად ისახავს საპროცენტო განაკვეთების სტრატეგიის ნაწილად, QE მიზნად ისახავს და ზრდის მიმოქცევაში არსებული ფულის რაოდენობას.

.