26 Goldman Sachs-alumni die de wereld leiden (GS)

"Het eerste wat je moet weten over Goldman Sachs," schreef Matt Taibbi van Rolling Stone in juli 2009, "is dat het overal." Of dat de bank tot een "vampierinktvis" maakt, in Taibbi's nu beroemde formulering, is discutabel, maar Goldman Sachs Groep Inc.'s (GS) alomtegenwoordigheid is moeilijk te ontkennen.

De selectie van Steve Mnuchin als minister van Financiën maakt de Goldman-partner van de tweede generatie (zijn vader Robert Mnuchin was ook een partner) de tweede van de alums van het bedrijf die een positie in Donald Trump's administratie: campagnestrateeg, Breitbart executive chair en eenmalige Goldman investeringsbankier Steve Bannon fungeert als hoofdstrateeg en senior adviseur in de nieuwe regering (de adviseur van de president was tot 1993 een functie op kabinetsniveau).

Mnuchin was ook niet de laatste Goldman-aluin die zich bij het Trump-team voegde. In december meldde NBC dat Cohn was uitgekozen om de National Economic Council (NEC) te leiden, het orgaan dat coördineert het economisch beleid op verschillende gebieden van de administratie, en eind januari was hij officieel on bord. Aanvankelijk ging het gerucht dat Cohn zou worden beschouwd als directeur van het Office of Management and Budget - een functie op kabinetsniveau waarvoor bevestiging door de Senaat vereist is. Het hoofd van de NEC is dat echter niet. Vandaar dat de moeilijkheid om het groene licht van de Senaat te krijgen voor meer dan één ex-Goldman-kandidaat een rol heeft gespeeld bij de beslissing van Trump.

Ten slotte werden zevenjarige Goldman-aluin en SkyBridge Capital-oprichter Anthony Scaramucci aangeworven als directeur van het kantoor van openbare betrokkenheid en intergouvernementele zaken in de regering-Trump, maar het aanbod werd nooit formeel geaccepteerd. De eenheid werd later ontmanteld in twee takken; Bureau van Intergouvernementele Zaken en Bureau van Public Liaison. Scaramicci is momenteel senior adviseur van de president.

Trump bekritiseerde Hillary Clinton tijdens het campagnetraject voor het accepteren van $ 675.000 aan honoraria van Goldman Sachs voor drie spreekbeurten in 2013, nadat ze haar rol als minister van Buitenlandse Zaken had verlaten. Mnuchin, blijkbaar verwijzend naar zijn voormalige werkgever, herhaalde deze aanval in augustus en vertelde: Bloomberg: "Ze heeft duidelijk een hoop geld ingezameld aan spreekgelden, in andere dingen, uit speciale interesse" groepen."

Na de verkiezingen piekten de aandelen van Goldman op 3 maart op $ 252,89, een stijging van 39% sinds 8 november. Aandelen zijn sindsdien teruggekeerd naar $ 226,26 aan het einde van 17 april.

Om een ​​idee te krijgen van hoe diep Goldman's alumninetwerk loopt in de wereldwijde politiek en beleidsvorming – om nog maar te zwijgen over zaken – is het het gemakkelijkst om vandaag in Washington te beginnen, en dan terug te werken – en uit te werken.

Thuis

De schatkist 

Mnuchin zal de derde minister van Financiën zijn die in evenzovele decennia uit Goldman voortkomt (Henry Fowler, die de afdeling van 1965 tot 1968, telt niet mee, omdat hij bij Goldman in dienst trad nadat hij zijn regeringsfunctie had verlaten). Hank Paulson, die van 2006 tot 2009 de afdeling leidde, werd in 1982 partner bij Goldman. Robert Rubin, minister van Financiën van 1995 tot 1999, was covoorzitter van de bank van 1990 tot 1992. Hij hielp bij het regelen van de intrekking van de Glass-Steagall Act, die commerciële en investeringsbankieren had gescheiden.

Tussen het dienen als minister van Financiën (een functie die hij in 2001 verliet) en directeur van de National Economic Council (vanaf 2009), verhoogde Larry Summers zijn vermogen met ergens tussen $ 7 miljoen en $ 31 miljoen. Hij is $ 2,7 miljoen van dat geluk verschuldigd aan spreekgelden die hij onder meer heeft verdiend van Goldman Sachs. (Zie ook, Goldman Sachs wint in Trump-tijdperk)

Toen Goldman in de nasleep van de financiële crisis reddingsgeld ontving, was Summers niet de enige in de regering-Obama die cheques van Goldman incasseerde. Neel Kashkari, momenteel president van de Fed van Minneapolis, verliet de bank met Paulson en begon op dezelfde dag als zijn recente collega bij de Schatkist; hij diende als adjunct-secretaris van de Schatkist voor financiële stabiliteit van oktober 2008 tot mei 2009 en beheerde de $ 10 miljard TARP betaald aan zijn voormalige werkgever.

James Donovan is de nieuwste toevoeging aan het ministerie van Financiën als plaatsvervanger van de minister van Financiën, Steven Mnuchin. Donovan werkte bijna 25 jaar bij Goldman en werd in 2000 partner.

Om het beeld van de Schatkist af te ronden (bijna, zie Gary Gensler hieronder), voormalig Goldman vice-president en algemeen directeur Mark Patterson was de stafchef van de minister van Financiën van 2009 tot 2015.

de Fed 

William Dudley, president van de New York Fed en vice-voorzitter van de Federaal Open Markt Comité (FOMC) sinds 2009 is hij afkomstig van Goldman Sachs, waar hij tien jaar tot 2007 als hoofdeconoom werkte. Hij zal op het FOMC worden vergezeld door Kashkari en de president van Dallas Fed, Robert Kaplan, die werkte als hoofd van Azië-Pacific investment banking, hoofd corporate finance en global co-head of investment banking in de loop van zijn 23-jarige carrière bij Goudman. Samen vormen de drie een kwart van de twaalf stemmen van het FOMC, ervan uitgaande dat de twee momenteel vacante zetels bezet zijn; als ze leeg blijven, zullen Goldman-alums 30% van de stemmen vertegenwoordigen in het rentebepalingscomité van de Fed.

Stephen Friedman, die van januari 2008 tot mei 2009 voorzitter was van de New York Federal Reserve Board, trad in 1966 in dienst bij Goldman en was van 1990 tot 1994 afwisselend voorzitter en covoorzitter van de raad van bestuur. Hij verkocht Goldman in 2002 om te dienen als economisch adviseur in de George W. Bush, maar trad in 2004 weer toe tot het bestuur. Hij hield zijn stoel toen hij zijn rol op zich nam bij de New York Fed, later uitleggend dat zijn doel was geweest "continuïteit te bieden in een tijd van instabiliteit op de financiële markten."

Toen Goldman in 2008 overging van een investeringsbank in een bankholding – waardoor het onder de New Reglementaire bevoegdheid van de York Fed - Friedman moest zijn aandelen verkopen om een ​​conflict van: interesse. In plaats daarvan vroeg hij een ontheffing aan bij de Fed en kocht, terwijl hij op een beslissing wachtte, 37.000 (uiterst goedkope, gezien de omstandigheden) aandelen in Goldman. De Fed verleende de vrijstelling en hij kocht nog eens 15.300 aandelen.

Friedman verliet de New York Fed in mei 2009, daarbij verwijzend naar de "afleiding" van een "verkeerd gekarakteriseerd" belangenconflict. Hij was al enkele miljoenen dollars rijker dankzij zijn goed getimede investering in Goldman Sachs-aandelen. Voordat hij vertrok, hield hij toezicht op het aannemen van een nieuwe president: zijn oude collega William Dudley.

Friedman's zoon David Benioff, blijkbaar geen onbekende in intriges, is een mede-maker van de HBO-serie "Game of Thrones." Friedman maakte een korte verschijning in de show, meldde de New York Times in 2014 - als een... Onderdaan.

Congres

Jim Himes, een democraat die het 4e district van Connecticut vertegenwoordigt, is het enige huidige lid van het Congres dat voor Goldman Sachs heeft gewerkt. Hij trad toe in 1995 en klom op tot de rang van vice-president tijdens zijn 12-jarige periode bij de bank. Hij werd in 2008 gekozen in de Tweede Kamer.

Jon Corzine leidde Goldman Sachs als voorzitter en CEO van 1994 tot 1999, toen hij werd weggestuurd door de toekomstige minister van Financiën, Hank Paulson. Hij troostte zichzelf door een Senaatszetel te winnen die New Jersey vertegenwoordigde, die hij bekleedde van 2001 tot hij in 2006 staatsgouverneur werd. Nadat hij in 2009 zijn bod op een tweede gouverneurstermijn van Chris Christie had verloren, werd Corzine voorzitter van MF Global Inc., dat in oktober 2011 Chapter 11 aanvroeg. na het verlies van $ 1,6 miljard aan geld van klanten (Bradley Abelow, een voormalige Goldman-directeur die van 2007 tot 2008 als stafchef van Corzine werkte, was de COO). De New York Fed, onder leiding van Corzine's oude collega William Dudley, verbrak de banden met het bedrijf; de Commodity Futures Trading Commission, onder leiding van een andere oude collega, Gary Gensler (zie hieronder), beschuldigde Corzine in 2013 van onrechtmatig gebruik van klantengelden.

Rahm Emanuel, die een hele reeks functies heeft bekleed, van congreslid dat het 5e district van Illinois vertegenwoordigt tot stafchef van het Witte Huis tot burgemeester van Chicago, verzamelde cheques van Goldman terwijl hij de campagnefinanciering van Bill Clinton leidde, volgens het rechtse Washington Examinator.

Diversen Washington

Joshua Bolten verliet in 1999 zijn functie als uitvoerend directeur voor juridische en overheidsaangelegenheden op het kantoor van Goldman Sachs in Londen om te gaan werken als beleidsdirecteur van de Bush-campagne. Hij werkte van 2001 tot 2003 als plaatsvervangend stafchef van het Witte Huis en leidde toen het Office of Management and Budget (waar Cohn het spoedig zal overnemen) van 2003 tot 2006, toen hij de functie van stafchef overnam voor de duur van Bush' tweede termijn.

Gary Gensler was een sterbankier bij Goldman en werd op 30-jarige leeftijd een van de jongste partners in de geschiedenis van de bank. Hij werkte in fusies en overnames en vervolgens in valutahandel. Toen hij het bedrijf verliet om adjunct-secretaris van de Schatkist voor financiële markten te worden, was hij co-hoofd financiën. Hij nam zijn Treasury-functie op zich in 1997, op de vooravond van de Aziatische financiële crisis, en werd in 1999 ondersecretaris van de Treasury voor binnenlandse financiën. Hij was destijds een fervent voorstander van deregulering.

Toen Clinton zijn ambt verliet, hielp hij Maryland Senator Paul Sarbanes bij het opstellen van de 2002 Sarbanes-Oxley Act. Hij nam in 2009 de Commodity Futures Trading Commission (CFTC) over. Ondanks het aanvankelijke wantrouwen van velen aan de linkerkant – waaronder senator Bernie Sanders – voor zijn Wall Straatachtergrond en eenmalig enthousiasme voor deregulering, hij was in alle opzichten een hardnekkig vastberaden regelaar. Hij voerde een hardhandig optreden tegen ondoorzichtige markten voor: ruilen en andere afgeleiden. Hij vervolgde agressieve boetes voor LIBOR tuigage. Hij was geobsedeerd door de tekst van Dodd-Frank, geslaagd in 2010. Hij beschuldigde zijn oude collega Jon Corzine van het misbruiken van geld van klanten in juni 2013; een paar maanden later trad hij af, zijn ambtstermijn liep officieel af in 2012.

Rueben Jeffery III, een voormalige Goldman-partner, was van 2007 tot 2009 staatssecretaris voor economische, zakelijke en landbouwzaken. Evan McMullin werkte korte tijd voor de investment banking-divisie van Goldman Sachs voordat hij als senior adviseur op het gebied van nationale veiligheidskwesties voor de Tweede Kamercommissie Buitenlandse Zaken, een functie die hij bekleedde van 2013 tot augustus 2016, toen hij zijn onafhankelijke kandidatuur voor het presidentschap aankondigde.

Buitenland

Centrale Banken

ECB hoofd Mario Draghi werkte van 2002 tot 2005 voor Goldman Sachs International als vicevoorzitter en algemeen directeur. Tijdens zijn ambtstermijn daar onderhandelde de bank met het Griekse ministerie van Financiën over een derivatentransactie die bekend staat als a valutawissel, die € 1 miljard aan de regering heeft overgemaakt om het uiterlijk van haar balans. Petros Christodoulou, een voormalige Goldman-medewerker bij de Nationale Bank van Griekenland, diende als tussenpersoon tussen Goldman en de Griekse centrale bank om te helpen onderhandelen over de deal.

In de woorden van Risk, die het verhaal voor het eerst in 2003 rapporteerde, was de ruil "een volledig legitieme transactie volgens de regels van Eurostat", maar was ook "Het zal ongetwijfeld ongemak veroorzaken bij degenen die houden van rekeningen die de economische realiteit weerspiegelen." Griekse schuld is sindsdien een terugkerende hoofdpijn geworden die dreigde met sleep het land uit de eurozone en misschien een einde maken aan de eenheidsmunt.

Draghi beweerde niets te weten over de deal, die volgens hem dateert van vóór zijn tijd bij Goldman. Hij was van 2005 tot 2011 gouverneur van de Bank van Italië. Tijdens zijn laatste twee jaar in die rol was hij ook voorzitter van de Raad voor financiële stabiliteit. In 2011 begon hij zijn huidige baan als voorzitter van de Europese centrale bank.

De opvolger van Draghi als voorzitter van de Financial Stability Board was Mark Carney, destijds gouverneur van de Bank van Canada, die een 13-jarige stint bij Goldman had gedaan. Carney verliet Canada in 2013 om de bank van Engeland, waar hij momenteel gouverneur is. Michael Cohrs, die zijn carrière begon bij Goldman Sachs in 1981, trad van 2011 tot 2015 toe tot Carney in de raad van bestuur (of "rechtbank") van de Bank of England; Ben Broadbent, die van 2000 tot 2011 de senior Europese econoom van Goldman was, blijft lid van het bestuur van de centrale bank.

regeringen

Malcolm Turnbull, een voormalige partner van Goldman Sachs, werd in september 2015 de premier van Australië. (Zie ook, De evolutie van Goldman Sachs.)

Volgens de Telegraph, Romano Prodi, premier van Italië van 1996 tot 1998 en van 2006 tot 2008 accepteerde advieskosten van Goldman Sachs via een bedrijf dat hij samen met zijn vrouw bezat van 1990 tot 1993. Documenten suggereerden dat Prodi, terwijl hij diende als voorzitter van het overheidsinstituut voor industriële wederopbouw, (IRI), hielp Goldman bij het bemiddelen bij de verkoop met korting van een staatsbedrijf aan Unilever via een lege vennootschap tussenpersoon; hij ontkende de vordering. Een Italiaanse aanklager zei in 1996 – toen Prodi premier was – dat er voldoende bewijs was om een ​​aanklacht in te dienen, maar ze vertelde de Telegraph dat haar superieuren namen wraak op haar en "ze werd verbannen naar Sardinië." Prodi was ook betrokken bij een onderzoek met betrekking tot Siemens-Italtel. midden jaren negentig fusie; in een nota aan Siemens vroeg Goldman om ingehuurd te worden om te helpen bij de deal en noemde Prodi "onze senior adviseur in Italië". Goldman kreeg de baan.

Bij het IRI was de assistent van Prodi Massimo Tononi, een vijfjarige Goldman-veteraan. Toen Prodi's termijn bij de IRI erop zat, keerde Tononi terug naar het kantoor van Goldman in Londen en werd hij partner en algemeen directeur. Na nog 11 jaar bij de bank te hebben gewerkt, ging Tononi in 2006 weer aan het werk voor Prodi als ondersecretaris van het ministerie van Economische Zaken en Financiën. Hij had 100.000 euro gegeven aan de verkiezingscampagne van zijn oude baas.

Olusegun Olutoyin Aganga was directeur van de hedgefondsendivisie van Goldman Sachs International in Londen voordat hij van 2010 tot 2011 minister van Financiën van Nigeria was. Van 2011 tot 2015 was hij minister van Industrie, Handel en Investeringen.