Waarom techreuzen moeilijker te onttronen worden
Het oude gezegde dat langzaam en gestaag de race wint, lijkt niet te passen bij de realiteit van de moordende concurrentie die kenmerkend is voor Amerikaanse technologiebedrijven. Maar evenmin doet het alledaagse idee dat kleiner, wendbaarder en innovatiever startups zullen uiteindelijk hun grotere, onhandigere en minder dynamische rivalen inhalen. Dat was een kwart eeuw geleden misschien waar, maar de grote bedrijven van vandaag bezwijken niet langer voor de slopende gevolgen van ouderdom, en kleine bedrijven hebben moeite om net volwassen te worden, volgens gegevens in een recent artikel in de Harvard Business Review.
Pas halverwege de jaren negentig begon dat oude model af te brokkelen. Grote bedrijven behouden hun dominantie en doen dit door meer geld uit te geven aan onderzoek en ontwikkeling (R&D), de belangrijkste aanjager van de groei en prestaties van een onderneming, volgens Dartmouth Professor of Management Vijay Govindarajan, NYU Professor in Accounting and Finance Baruch Lev, en University of Calgary Associate Professors of Business Anup Srivastava en Luminita Enache.
Wat het betekent voor beleggers
Het traditionele idee was dat naarmate bedrijven een meer volwassen stadium van hun levenscyclus ze zouden dan meer van hun tijd en energie besteden aan het standaardiseren van processen om de operationele efficiëntie te maximaliseren en zouden een groter deel van hun winst afstaan aan aandeelhouders. Startups worden daarentegen verondersteld dynamisch te zijn, niet gestandaardiseerd, en er wordt niet verwacht dat ze winstgevend zijn als hun focus op groei en het bedenken van het volgende product of de volgende onmisbare dienst vereist meer geld dan ze verdienen O&O.
Dit model dat de prioriteiten van bedrijven in verschillende stadia van hun levenscyclus contrasteert, is gebruikt om: uitleggen waarom Xerox Holdings, hoewel het de meeste technologieën heeft uitgevonden die tegenwoordig in personal computing worden gebruikt, Corp. (XRX) is niet een van de grootste computerbedrijven. Of waarom de uitvinder van de digitale camera, Eastman Kodak Co. (KODK), in 2012 faillissement moest aanvragen en waarom Nokia Corp. (NOK; ADR), een vroege pionier van de smartphone, verloor uiteindelijk aanzienlijk marktaandeel aan Apple Inc. (AAPL) en zijn iPhone, volgens Forbes.
In de afgelopen 25 jaar is dat model echter steeds zwakker geworden. Het verschil tussen de mediaan marktwaarden van de grootste overheidsbedrijven (top 30% op basis van marktwaarde van het eigen vermogen) en die van de kleinste overheidsbedrijven (onderste 30%) stegen tot 3,5 miljard dollar in 1981 dollar (of 8,4 miljard dollar in 2017 dollar). Van 1981 tot het midden van de jaren negentig bleef die kloof tussen $ 0,3 miljard en $ 0,6 miljard. De groeiende kloof is niet alleen te wijten aan sterkere prestaties van de grote bedrijven, maar ook aan stagnatie bij hun kleinere rivalen.
De 'kleine valstrik' is het label dat de auteurs gebruiken om de recente problemen te beschrijven die kleine bedrijven hebben bij hun pogingen om uit te groeien tot middelgrote bedrijven of grote bedrijven. Vóór 2000 was ongeveer 15% tot 20% van de kleine bedrijven in staat om de omvang te vergroten, maar het percentage dat dit deed in 2017 werd gehalveerd. Ondertussen is het percentage grote bedrijven dat hun omvang heeft weten te behouden, gestegen van 75-80% vóór 2000 tot 89% meer recent.
Op winstgevendheidsbasis presteren grote bedrijven ook beter dan kleinere bedrijven met steeds grotere marges. Het verschil in het mediane rendement op bedrijfsmiddelen tussen grote en kleine bedrijven in de jaren negentig was 15%. Sindsdien is het verschil verdubbeld tot ongeveer 30-35%. Van 2015 tot 2017 waren zowel het mediane rendement op bedrijfsmiddelen als de mediaan winstmarge werd negatief voor kleine bedrijven. In termen van jaarlijkse verliezen rapporteerde slechts 10-15% van de grote bedrijven de afgelopen jaren een negatieve winst, terwijl maar liefst 60-65% van hun kleinere concurrenten dat deed.
Een van de belangrijkste opvallende verschillen die de groeiende wig tussen grote en kleine bedrijven drijven, is de toenemende kloof in de O&O-uitgaven tussen de twee groepen. Die kloof is gegroeid van minder dan $ 20 miljoen in de jaren tachtig tot bijna $ 120 miljoen in 2017 (in inflatie gecorrigeerde dollars van 1981). Met grote bedrijven die in 2017 gemiddeld $ 330 miljoen aan R&D besteden, tegenover een gemiddelde van slechts $ 6 miljoen voor kleine bedrijven lijkt het vermogen om innovatief te zijn voorbehouden aan een exclusieve club van grote spenders.
Vooruit kijken
Een van de redenen monopolistisch bedrijven worden verondersteld slecht te zijn, is dat het gebrek aan concurrentie hun prikkel om te innoveren vermindert, wat resulteert in een stagnerende economie. Maar hoewel er goede redenen kunnen zijn om bezorgd te zijn over de dominante omvang van grote technologiebedrijven zoals Amazon.com Inc. (AMZN), Facebook Inc. (FB), Alfabet Inc. (GOOGL), en Apple, die nu allemaal worden onderworpen aan toezicht door de regelgeving, suggereren de recente bevindingen die hierboven zijn benadrukt dat gebrek aan innovatie daar niet een van is.