Principaal-agent probleemdefinitie

Wat is het hoofdagent-probleem?

Het principaal-agent probleem is een conflict in prioriteiten tussen een persoon of groep en de vertegenwoordiger die gemachtigd is om namens hen op te treden. Een tussenpersoon kan handelen op een manier die in strijd is met de belangen van de voornaam.

Het principaal-agentprobleem is net zo gevarieerd als de mogelijke rollen van principaal en agent. Het kan zich voordoen in elke situatie waarin het eigendom van een actief of een principaal de directe controle over dat actief delegeert aan een andere partij of agent.

Het hoofdagent-probleem begrijpen

Het principaal-agentprobleem is een standaardfactor geworden in de politieke wetenschappen en economie. De theorie werd in de jaren zeventig ontwikkeld door Michael Jensen van de Harvard Business School en William Meckling van de Universiteit van Rochester. In een papier gepubliceerd in 1976, schetsten ze een theorie van een eigendomsstructuur die ontworpen was om te vermijden wat zij definieerden als bemiddelingskosten en de oorzaak ervan, die zij identificeerden als de scheiding van eigendom en controle.

Deze scheiding van controle treedt op wanneer een principaal een agent inhuurt. De principaal delegeert een zekere mate van controle en het recht om beslissingen te nemen aan de agent. Maar de opdrachtgever behoudt de eigendom van de activa en de aansprakelijkheid voor eventuele verliezen.

Zo zijn de aandeleninvesteerders van een bedrijf, als mede-eigenaars, opdrachtgevers die vertrouwen op de chief executive officer (CEO) van het bedrijf als hun agent om een ​​strategie uit te voeren die in hun belang is. Dat wil zeggen, ze willen dat de aandelen in prijs stijgen of betalen een dividend, of allebei. Als de CEO er in plaats daarvan voor kiest om alle winsten in expansie te stoppen of veel te betalen bonussen voor managers kunnen de opdrachtgevers het gevoel hebben dat ze door hun agent in de steek zijn gelaten.

Er zijn een aantal remedies voor het principaal-agentprobleem, en veel daarvan hebben betrekking op het verduidelijken van verwachtingen en het monitoren van resultaten. De opdrachtgever is doorgaans de enige partij die het probleem kan of wil verhelpen.

Bemiddelingskosten

Logischerwijs kan de principaal de acties van de agent niet constant controleren. Het risico dat de agent een verantwoordelijkheid ontloopt, een slechte beslissing neemt of anderszins handelt op een manier die in strijd is met het belang van de principaal kan worden gedefinieerd als bemiddelingskosten. Er kunnen extra bemiddelingskosten worden gemaakt bij het oplossen van problemen die voortvloeien uit de acties van een agent. Bemiddelingskosten worden gezien als onderdeel van: transactiekosten.

Bureaukosten kunnen ook de kosten omvatten van het opzetten van financiële of andere prikkels om de agent aan te moedigen op een bepaalde manier te handelen. Opdrachtgevers zijn bereid deze extra kosten te dragen zolang de verwachte stijging van het rendement op de investering van het inhuren van de agent is groter dan de kosten van het inhuren van de agent, inclusief het bureau kosten.

Oplossingen voor het hoofdagent-probleem

Er zijn manieren om het principaal-agentprobleem op te lossen. Het is aan de principaal om prikkels te creëren voor de agent om te handelen zoals de principaal wil. Beschouw het eerste voorbeeld, de relatie tussen aandeelhouders en een CEO.

De aandeelhouders kunnen actie ondernemen voor en na het inhuren van een manager om enig risico te overwinnen. Ten eerste kunnen ze het contract van de manager schrijven op een manier die de prikkels van de manager in lijn brengt met de prikkels van de aandeelhouders. De opdrachtgevers kunnen van de agent verlangen dat hij regelmatig resultaten aan hen rapporteert. Ze kunnen externe monitors of auditors inhuren om informatie te volgen. In het ergste geval kunnen ze de manager vervangen.

Contractclausules

De laatste jaren is er een trend naar arbeidsovereenkomsten die beloningen zo nauw mogelijk verbinden met prestatiemetingen. Voor managers van bedrijven omvatten incentives op prestaties gebaseerde toekenningen van aandelen of aandelenopties, winstdelingsplannen, of het direct koppelen van de managementvergoeding aan de aandelenkoers.

In de basis is het hetzelfde principe als fooi geven voor goede service. In theorie brengt fooien de belangen van de klant, of de principaal, en de agent of de ober op één lijn. Hun prioriteiten liggen nu op één lijn en zijn gericht op goede service.

Voorbeelden van het hoofdagent-probleem

Het principaal-agentprobleem kan in veel dagelijkse situaties buiten de financiële wereld opduiken. Een cliënt die een advocaat inschakelt, kan bang zijn dat de advocaat meer declarabele uren zal maken dan nodig is. Een huiseigenaar kan het gebruik van de gemeente afkeuren geld van de belastingbetaler. Een huizenkoper kan vermoeden dat een makelaar meer geïnteresseerd is in een commissie dan in de zorgen van de koper.

In al deze gevallen heeft de opdrachtgever weinig keus. Een agent is nodig om de klus te klaren.