Definitie, formule en verhouding van bijdragemarge

Wat is de premiemarge?

De contributiemarge kan worden vermeld op bruto- of per eenheidsbasis. Het vertegenwoordigt het incrementele geld dat wordt gegenereerd voor elk verkocht product/eenheid na aftrek van het variabele deel van de kosten van het bedrijf.

De contributiemarge wordt berekend als de verkoopprijs per eenheid, minus de variabele kosten per eenheid. De maatstaf, ook wel dollarbijdrage per eenheid genoemd, geeft aan hoe een bepaald product bijdraagt ​​aan de totale winst van het bedrijf. Het biedt een manier om het winstpotentieel van een bepaald product dat door een bedrijf wordt aangeboden aan te tonen en toont het deel van de omzet dat helpt om de vaste kosten van het bedrijf te dekken. De eventuele resterende inkomsten die na het dekken van de vaste kosten overblijven, zijn de gegenereerde winst.

De formule voor premiemarge is

De contributiemarge wordt berekend als het verschil tussen de verkoopprijs van een product en de variabele kosten die verband houden met het productie- en verkoopproces.

$\text{Contributiemarge.}=\text{Omzet.}-\text{Variabele kosten.}$Contributiemarge=Omzet − Variabele kosten

Bovenstaande formule wordt ook als verhouding gebruikt om procentueel tot een antwoord te komen, als volgt:

$\text{Bijdrage margeverhouding.}=\frac{\text{Omzet.}-\text{Variabele kosten.}}{\text{Omzet.}}$Bijdrage margeverhouding =OmzetOmzet − Variabele kosten​

Wat vertelt de premiemarge u?

De contributiemarge is de basis voor: break-even analyse gebruikt in de totale kosten- en verkoopprijsplanning voor producten. De contributiemarge helpt bij het scheiden van de vaste kosten- en winstcomponenten afkomstig van productverkopen en kan worden gebruikt om de verkoopprijsklasse te bepalen van een product, de winstniveaus die van de verkoop kunnen worden verwacht, en de structuur van verkoopcommissies die aan leden van het verkoopteam, distributeurs of commissie worden betaald agenten.

Vaste kosten versus variabele kosten

Eenmalige kosten voor items zoals machines zijn een typisch voorbeeld van vaste kosten, die hetzelfde blijven ongeacht het aantal verkochte eenheden, hoewel het een kleiner percentage van de kosten van elke eenheid wordt naarmate het aantal verkochte eenheden toeneemt. Andere voorbeelden zijn diensten en nutsvoorzieningen die vaste kosten met zich mee kunnen brengen en geen invloed hebben op het aantal geproduceerde of verkochte eenheden. Als de overheid bijvoorbeeld onbeperkt elektriciteit aanbiedt tegen een vaste maandelijkse kosten van $ 100, dan heeft de productie van tien eenheden of 10.000 eenheden dezelfde vaste kosten voor elektriciteit.

Een ander voorbeeld van vaste kosten is een website-hostingprovider die tegen een vaste prijs onbeperkte hostingruimte aan zijn klanten aanbiedt. Of de klant nu één of tien websites plaatst, en of de klant 100 MB of 2 GB hostingruimte gebruikt, de hostingkosten blijven hetzelfde. In dit soort scenario's worden elektriciteits- en webhostingkosten niet in aanmerking genomen in de formule voor contributiemarge omdat het een vaste kost is. Vaste maandhuren of salarissen betaald aan administratief personeel vallen ook in de categorie vaste kosten.

Als echter dezelfde elektriciteitskosten stijgen in verhouding tot het verbruik, en de webhost kosten stijgen op basis van het aantal gehoste sites en de verbruikte ruimte, dan worden de kosten als variabele kosten beschouwd. Evenzo zijn de lonen die worden betaald aan werknemers die worden betaald op basis van het aantal eenheden dat ze produceren (of een van de variaties) variabele kosten. Elk dergelijk item zal in aanmerking worden genomen voor de berekening van de contributiemarge.

Vaste kosten worden vaak beschouwd als: verzonken kosten dat eenmaal uitgegeven niet meer kan worden teruggevorderd. Deze kostencomponenten moeten niet worden overwogen bij het nemen van beslissingen over kostenanalyse of winstgevendheidsmaatregelen.

Voorbeeld van bijdragemarge

Stel dat een machine voor het maken van inktpennen $ 10.000 kost. De productie van één inktpen vereist $ 0,2 aan grondstoffen zoals plastic, inkt en penpunt, nog eens $ 0,1 gaat naar de elektriciteitskosten om de machine te laten werken om één inktpen te produceren, en $ 0,3 is de arbeidskosten om één inkt te produceren pen.

Deze drie componenten vormen de variabele kosten per eenheid. De totale variabele kosten voor het vervaardigen van een inktpen bedragen ($0,2 + $0,1 + $0,3) = $0,6 per eenheid. Als er in totaal 100 inktpennen worden vervaardigd, komen de totale variabele kosten op ($ 0,6 * 100 eenheden) = $ 60, terwijl de productie van 10.000 inktpennen leidt tot totale variabele kosten van ($ 0,6 * 10.000 eenheden) = $6,000. Dergelijke totale variabele kosten stijgen in directe verhouding tot het aantal eenheden van het product dat wordt vervaardigd.

De productie van de inktpen zal echter onmogelijk zijn zonder de productiemachine, die vaste kosten van $ 10.000 heeft. Deze machinekosten vertegenwoordigen een vaste kosten (en geen variabele kosten) aangezien de kosten niet stijgen op basis van de geproduceerde eenheden. Dergelijke vaste kosten worden niet meegenomen in de berekening van de contributiemarge.

Als met de machine in totaal 10.000 inktpennen worden vervaardigd tegen variabele kosten van $ 6.000 en tegen vaste kosten van $ 10.000, komen de totale productiekosten op $ 16.000. De kosten per eenheid worden dan berekend als $ 16.000/10.000 = $ 1,6 per eenheid. Als elke inktpen wordt verkocht tegen een prijs van $ 2 per eenheid, komt de winst per eenheid op.

​(SC−Totale kosten)=($2.0−$1.6)=$0.4 per eenheidwaar:​

De contributiemarge houdt echter geen rekening met vaste kostencomponenten en houdt alleen rekening met de variabele kostencomponenten. De incrementele winst die wordt verdiend voor elke verkochte eenheid, zoals weergegeven door de contributiemarge, is:

​(Verkoopprijs−TVC)=($2.0−$0.6)=$1.4 per eenheidwaar:​

Een belangrijk kenmerk van de contributiemarge is dat deze vast blijft per eenheid, ongeacht het aantal geproduceerde of verkochte eenheden. Aan de andere kant kan de nettowinst per eenheid niet-lineair stijgen/dalen met het aantal verkochte eenheden, aangezien het de vaste kosten omvat.

Als in het bovenstaande voorbeeld het totale aantal gefabriceerde en verkochte inktpennen verdubbelt tot 20.000, zijn de totale kosten (vast + variabel) ($ 10.000/20.000 + 0,6) = $ 1,1 per eenheid. De winst per eenheid komt uit op:

$(\mathrm{S.}\mathrm{C.}-\text{Totale kosten)}=(\$2..0.-\$1..1.)=\$0..9.\text{per eenheid.}$(SC−Totale kosten)=($2.0−$1.1)=$0.9 per eenheid

In wezen heeft een verdubbeling van het aantal verkochte eenheden van 10.000 naar 20.000 (twee keer) de nettowinst per eenheid verhoogd van $ 0,4 naar $ 0,9 (dat wil zeggen, 2,25 keer).

De contributiemarge, die wordt berekend met betrekking tot alleen de variabele kosten, is echter:

$\text{(Verkoopprijs.}-\text{TVC)}=(\$2..0.-\$0..6.)=\$1..4.\text{per eenheid.}$(Verkoopprijs−TVC)=($2.0−$0.6)=$1.4 per eenheid

De contributiemarge blijft hetzelfde, zelfs wanneer het aantal geproduceerde en verkochte eenheden is verdubbeld. Het geeft een andere dimensie om te beoordelen hoeveel winst kan worden gerealiseerd door de verkoop op te schalen.

Gebruik van de bijdragemarge

De contributiemarge kan het bedrijfsmanagement helpen bij het kiezen uit verschillende mogelijke producten die concurreren om dezelfde set productiemiddelen te gebruiken. Stel dat een bedrijf een pennenfabricagemachine heeft die zowel inktpennen als balpennen kan produceren, en dat het management een keuze moet maken om er slechts één van te produceren.

Als de contributiemarge voor een inktpen hoger is dan die van een balpen, krijgt de eerste de productievoorkeur vanwege het hogere winstgevendheidspotentieel. Dergelijke besluitvorming is gebruikelijk bij bedrijven die een gediversifieerde productportfolio produceren, en management moet beschikbare middelen op de meest efficiënte manier toewijzen aan producten met de hoogste winst potentieel.

Beleggers en analisten kunnen ook proberen de contributiemarge te berekenen voor de blockbuster-producten van een bedrijf. Een drankenbedrijf kan bijvoorbeeld 15 verschillende producten hebben, maar het grootste deel van de winst kan afkomstig zijn van één specifieke drank.

Samen met het bedrijfsmanagement, waakzaam investeerders kan de contributiemarge van een goed presterend product ten opzichte van andere producten nauwlettend in de gaten houden om de afhankelijkheid van het bedrijf van zijn toppresteerder te beoordelen. Het bedrijf richt zijn focus weg van het investeren of uitbreiden van de productie van het sterproduct, of de opkomst van een product van een concurrent, kan erop wijzen dat de winstgevendheid van het bedrijf en uiteindelijk de koers van het aandeel beïnvloed.

Zeer lage of negatieve contributiemarges duiden op economisch niet-levensvatbare producten waarvan de productie en verkoop moeten worden weggegooid. Lage waarden van contributiemarges kunnen worden waargenomen in de arbeidsintensieve industriesectoren zoals: productie, aangezien de variabele kosten hoger zijn, terwijl de contributiemarges hoog zijn in de kapitaalintensieve sectoren.

Het begrip contributiemarge is toepasbaar op verschillende niveaus van: productie, bedrijfssegmenten en producten. Het cijfer kan worden berekend voor een hele onderneming, voor een bepaalde dochteronderneming, voor een bepaalde bedrijfsdivisie of -eenheid, voor een bepaald centrum of faciliteit, voor distributie of verkoopkanaal, voor een productlijn of voor individuele producten.