Kostenbasisdefinitie, berekening en voorbeeld

Wat is kostenbasis?

Kostenbasis is de oorspronkelijke waarde of aankoopprijs van een actief of belegging voor belastingdoeleinden. De kostprijsbasiswaarde wordt gebruikt bij de berekening van meer- of minderwaarden, wat het verschil is tussen de verkoopprijs en de aankoopprijs.

Het berekenen van de totale kostenbasis is van cruciaal belang om te begrijpen of een investering winstgevend is of niet, en eventuele fiscale gevolgen. Als beleggers willen weten of een belegging de gewenste winst heeft opgeleverd, moeten ze de prestaties van de belegging in de gaten houden.

Kostenbasis begrijpen

Kostenbasis begint als de oorspronkelijke kosten van een Bedrijfsmiddel voor belastingdoeleinden, wat in eerste instantie de eerste aankoopprijs is. Maar de initiaal aankoopprijs is slechts een deel van de totale kosten van een investering. Naarmate de tijd vordert, zal deze kostenbasis worden aangepast voor financiële en zakelijke ontwikkelingen zoals: aandelensplitsingen

, dividenden, en teruggave van kapitaal distributies. Dit laatste is gebruikelijk bij bepaalde investeringen zoals: Master Limited Partnerships (MLP's).

Kostenbasis wordt gebruikt om de te bepalen vermogenswinstbelasting tarief, dat gelijk is aan het verschil tussen de kostprijs van het actief en de huidige marktwaarde. Dit tarief wordt natuurlijk geactiveerd wanneer een actief wordt verkocht of de winst of het verlies wordt gerealiseerd. Belastinggrondslag geldt nog voor niet-gerealiseerde winsten of verliezen wanneer effecten worden aangehouden maar niet officieel zijn verkocht, maar de belastingautoriteiten zullen een bepaling van de meerwaarden tarief, dat zowel op korte als op lange termijn kan zijn.

Basis voor belastingaangifte

Hoewel beursvennootschappen verplicht zijn om de betaalde prijs voor belastbare effecten te melden aan de IRS, Voor sommigen effecten, zoals die voor een lange periode worden aangehouden of die zijn overgedragen van een andere beursvennootschap, de historische kost basis zal moeten worden verstrekt door de belegger. Dit alles legt de verantwoordelijkheid van nauwkeurige kostenbasisrapportage op investeerders.

Bepaling van de initiële kostenbasis van effecten en financiële activa voor slechts één eerste aankoop is heel eenvoudig. In werkelijkheid kunnen er latere aankopen en verkopen zijn als een belegger beslissingen neemt om specifieke handelsstrategieën en het winstpotentieel maximaliseren om een ​​algehele portefeuille te beïnvloeden. Met alle verschillende soorten beleggingen, inclusief aandelen, obligaties en opties, kan het nauwkeurig berekenen van de kostenbasis voor belastingdoeleinden ingewikkeld worden.

Bij elke transactie tussen een koper en een verkoper zal de initiële prijs die in ruil voor een product of dienst wordt betaald, als kostenbasis worden gekwalificeerd. De aandelenkostenbasis is de totale kosten voor een belegger; dit bedrag is inclusief de aankoopprijs per aandeel plus herbelegddividenden en commissies. De aandelenkostenbasis is niet alleen vereist om te bepalen hoeveel, indien van toepassing, belastingen moeten worden betaald op een investering, maar is van cruciaal belang bij het volgen van de winsten of verliezen op investeringen om geïnformeerd te kopen of verkopen beslissingen.

Kostenbasis berekenen

Zoals eerder vermeld, is de kostenbasis van elke investering gelijk aan de oorspronkelijke aankoopprijs van een actief. Elke investering begint met deze status, en als het uiteindelijk de enige aankoop is, is het bepalen van de kosten slechts de oorspronkelijke aankoopprijs. Houd er rekening mee dat het is toegestaan ​​om de kosten van een transactie, zoals een aandelenhandel, op te nemen commissie, die ook kan worden gebruikt om de uiteindelijke verkoopprijs te verlagen.

Zodra volgende aankopen zijn gedaan, ontstaat de noodzaak om elke aankoopdatum en -waarde te volgen. Voor belastingdoeleinden is de methode die wordt gebruikt door de Interne belastingdienst (IRS) is als eerste erin, als eerste eruit (FIFO) voor degenen die bekend zijn met de voorraadvolgmethode voor bedrijven. Met andere woorden, wanneer een verkoop wordt gedaan, zou eerst de kostenbasis van de oorspronkelijke aankoop worden gebruikt en een voortgang door de aankoopgeschiedenis volgen.

Laten we bijvoorbeeld aannemen dat Lawrence in juni 100 XYZ-aandelen heeft gekocht voor $ 20 per aandeel en vervolgens in september een extra aankoop van 50 XYZ-aandelen doet voor $ 15 per aandeel.

Als hij 120 aandelen zou verkopen, zou zijn kostenbasis volgens de FIFO-methode zijn (100 x $ 20 per aandeel) + (20 x $ 15 per aandeel) = $ 2.300. De gemiddelde kosten methode kan ook van toepassing zijn en vertegenwoordigt het totale dollarbedrag van de gekochte aandelen, gedeeld door het totale aantal gekochte aandelen. Als Lawrence 120 aandelen zou verkopen, zou zijn gemiddelde kostenbasis 120 x [(100 x $20 per aandeel) + (50 x $15 per aandeel)]/150 = $2.200 zijn.

IRS publicaties, zoals publicatie 550, kan een belegger helpen te leren welke methode van toepassing is op bepaalde effecten. Anders kan een accountant helpen bij het bepalen van de beste manier van handelen. Er zijn ook verschillen tussen effecten, maar het basisconcept van wat de aankoopprijs wordt toegepast. Meestal hebben de meeste voorbeelden betrekking op: aandelen. Echter, obligaties zijn enigszins uniek in die zin dat de aankoopprijs boven of onder de pari moet worden afgeschreven tot het einde van de looptijd. Voor beleggingsfondsen moeten de winsten jaarlijks aan de aandeelhouders worden uitgekeerd, wat leidt tot een belastbare gebeurtenis op belastbare (niet-gekwalificeerde) rekeningen. Alle bedragen worden bijgehouden door een conciërge of begeleiding zal worden verstrekt door het beleggingsfonds.

Waarom is kostenbasis belangrijk?

De noodzaak om de kostenbasis voor investeringen te volgen, is voornamelijk nodig voor belastingdoeleinden. Zonder deze vereiste is er een solide argument dat de meeste beleggers niet de moeite zouden nemen om dergelijke gedetailleerde gegevens bij te houden. En omdat belastingen op vermogenswinsten zo hoog kunnen zijn als gewoon inkomen tarieven (in het geval van de vermogenswinsten op korte termijn belastingtarief), loont het om ze indien mogelijk te minimaliseren. Het langer dan een jaar aanhouden van effecten kwalificeert de belegging als een: langetermijn investeringen, die een veel lager belastingtarief met zich meebrengen dan de gewone inkomenstarieven en afnemen op basis van het inkomensniveau.

Naast de IRS-vereiste om vermogenswinsten te rapporteren, is het belangrijk om te weten hoe een investering in de loop van de tijd heeft gepresteerd. Slimme beleggers weten wat ze voor een effect hebben betaald en hoeveel belasting ze moeten betalen als ze het verkopen. Het volgen van winsten en verliezen in de loop van de tijd dient ook als een scorekaart voor beleggers en laat hen weten of hun handelsstrategieën winst of verlies genereren. Een gestage reeks verliezen kan erop wijzen dat de investeringsstrategie.

dividenden

De aandelenkostenbasis voor een niet-dividendbetalend aandeel wordt berekend door de aankoopprijs per aandeel plus vergoedingen per aandeel bij elkaar op te tellen. Het herbeleggen van dividenden verhoogt de kostenbasis van de holding omdat dividenden worden gebruikt om meer aandelen te kopen.

Laten we bijvoorbeeld zeggen dat een belegger 10 aandelen van ABC Company heeft gekocht voor een totale investering van $ 1.000 plus $ 10 handelskosten. De belegger ontving dividenden van $ 200 in jaar één en $ 400 in jaar twee. De kostenbasis zou $ 1.610 zijn ($ 1.000 + $ 10 vergoeding + $ 600 aan dividenden). Als de belegger de aandelen in jaar drie voor $ 2.000 heeft verkocht, belastbare winst zou $ 390 zijn.

Een van de redenen waarom beleggers herbelegde dividenden in het totaal van de kostenbasis moeten opnemen, is omdat dividenden worden belast in het ontvangen jaar. Als de ontvangen dividenden niet zijn opgenomen in de kostenbasis, zal de belegger er tweemaal belasting over betalen. In het bovenstaande voorbeeld zou de kostenbasis, als dividenden worden uitgesloten, $ 1.010 ($ 1.000 + $ 10 kosten) zijn. Als gevolg hiervan zou de belastbare winst $ 990 bedragen ($ 2.000 - $ 1.010 kostenbasis) versus $ 390 als de dividendinkomsten in de kostenbasis waren opgenomen.

Met andere woorden, bij de verkoop van een belegging betalen beleggers belastingen op de meerwaarden op basis van de verkoopprijs en de kostenbasis. Dividenden worden echter belast als inkomen in het jaar dat ze aan de belegger worden betaald, ongeacht of de dividenden opnieuw zijn geïnvesteerd of in contanten zijn uitbetaald.

Voorbeelden van kostenbasis

Het berekenen van de kostenbasis wordt ingewikkelder als gevolg van: zakelijke acties. Bedrijfsacties omvatten items zoals het aanpassen voor voorraadsplitsingen en boekhouding voor speciale dividenden, faillissementen, en kapitaal distributies, net zoals fusie en acquisitieactiviteit en corporate spin-offs. EEN aandelensplitsing, zoals een twee-op-één-splitsing waarbij een bedrijf een extra aandeel uitgeeft voor elk aandeel dat een belegger bezit, verandert niets aan de totale kostenbasis. Maar het betekent wel dat de kosten per aandeel worden gedeeld door twee, of wat het aandeel ook is ruilverhouding eindigt met het volgen van de splitsing.

Het bepalen van de impact van bedrijfsacties is niet al te ingewikkeld, maar het kan speurvaardigheden vereisen, zoals het vinden van een CCH-handleiding in een plaatselijke bibliotheek of naar de relaties met investeerders gedeelte van de website van een bedrijf. Deze bronnen geven meestal veel details over fusies en overnames of spin-offs.

fusies

Wanneer een bedrijf waarvan u de eigenaar bent, wordt overgenomen door een ander bedrijf, zal het overnemende bedrijf aandelen, contanten of een combinatie van beide uitgeven om de aankoop te voltooien. Uitbetalingen voor contant geld zullen ertoe leiden dat u een deel als winst moet realiseren en daarover belasting moet betalen. Door de uitgifte van aandelen zullen kapitaalwinsten of -verliezen waarschijnlijk ongerealiseerd blijven, maar het zal nodig zijn om de nieuwe kosten te volgen. Bedrijven geven richting aan de percentages en uitsplitsingen. Dezelfde regels gelden ook voor wanneer een bedrijf draait uit een splitsing in een eigen nieuw bedrijf. Een deel van de belastingkosten gaat naar het nieuwe bedrijf en het zal voor de belegger nodig zijn om het percentage te bepalen dat het bedrijf zal verstrekken.

Als het XYZ-bedrijf bijvoorbeeld ABC-bedrijf koopt en twee aandelen uitgeeft voor elk aandeel dat voorheen in bezit was, bezit de belegger waarnaar in het vorige voorbeeld wordt verwezen nu 20 aandelen van het XYZ-bedrijf. Bedrijven moeten aangifte doen Vorm S-4 met de Securities and Exchange Commission (SEC), die de fusieovereenkomst schetst en investeerders helpt bij het bepalen van de nieuwe kostenbasis.

Faillissementen

Faillissementen zijn nog ingewikkelder. Wanneer bedrijven failliet gaan, varieert de impact op aandelen. Faillissement verklaren betekent niet altijd dat aandelen waardeloos zijn. Als een bedrijf verklaart hoofdstuk 7, dan houdt het bedrijf op te bestaan ​​en zijn de aandelen waardeloos.

Als een bedrijf echter verklaart: Hoofdstuk 11, het aandeel kan nog steeds op een beurs worden verhandeld of over de toonbank (OTC) en toch wat waarde behouden. Daarom zijn de initiële kostenbasisberekeningen van toepassing. OTC is een makelaar-dealernetwerk dat effecten verhandelt die niet op een formele beurs zijn genoteerd.

Als de obligatiehouder van een bedrijf dat voortkomt uit hoofdstuk 11 wordt gegeven gewone aandelen in ruil voor een deel van de obligaties die werden aangehouden voordat het faillissement werd uitgesproken, wordt de kostenbasis ingewikkelder. De kostenbasis wordt doorgaans beschouwd als de eerlijke marktwaarde van de gewone aandelen op de ingangsdatum; deze waarde wordt uiteengezet in hoofdstuk 11 opkomstplannen.

Voorraadsplitsingen

Gelukkig bemoeilijken niet alle bedrijfsacties de kostenbasisberekeningen; a. verklaren aandelensplitsing is zo'n actie. Als een bedrijf bijvoorbeeld een 2 voor 1 splitsing verklaart, in plaats van 10 aandelen van ABC Company te bezitten, zou een belegger 20 aandelen bezitten. De initiële kosten van $ 1.000 blijven echter hetzelfde, dus de 20 aandelen zouden een prijs hebben van $ 50 in plaats van $ 100 per aandeel.

Erfelijke aandelen en geschenken

Naast corporate actions kunnen andere situaties van invloed zijn op de kostenbasis; een dergelijke situatie is het ontvangen van een schenking of erfenis. Berekening van de kostenbasis voor geërfde voorraad wordt gedaan door het nemen van de gemiddelde prijs op de dag van overlijden van de weldoener.

Omgekeerd, een begaafde voorraad is ingewikkelder. Als een belegger de aandelen verkoopt, wordt de kostenbasis de aankoopprijs op de datum waarop de schenker de aandelen heeft gekocht, tenzij de prijs lager is op de datum van het geschenk. Als dit het geval is, kunnen de belastingkosten worden verlaagd, aangezien de voorraad waardeverlies heeft geleden.

Het simpel houden

Verschillende methoden kunnen helpen om het papierwerk en de tijd die nodig is om de kostenbasis bij te houden, te minimaliseren. Bedrijven bieden dividendherbeleggingsplannen (DRIP's) waardoor dividenden kunnen worden gebruikt om extra aandelen in het bedrijf te kopen. Bewaar deze programma's indien mogelijk op een gekwalificeerde rekening waar vermogenswinsten en -verliezen niet hoeven te worden bijgehouden. Elke nieuwe DRIP-aankoop resulteert in een nieuwe belastingpartij. Hetzelfde geldt voor automatische herinvesteringsprogramma's, zoals elke maand $ 1.000 investeren vanaf a bankrekening. Nieuwe aankopen betekenen altijd nieuwe belastingkavels.

De eenvoudigste manier om de kostenbasis te volgen en te berekenen, is via: beursvennootschappen. Of een belegger nu een online of traditionele effectenrekening, hebben bedrijven zeer geavanceerde systemen die transacties en bedrijfsacties met betrekking tot aandelen bijhouden. Het is echter altijd verstandig voor beleggers om hun eigen gegevens bij te houden door zichzelf te volgen om de nauwkeurigheid van de rapporten van de beursvennootschap te garanderen. Self-tracking zal ook eventuele toekomstige problemen verlichten als beleggers van bedrijf veranderen, aandelen schenken of aandelen als erfenis aan een begunstigde overlaten.

Voor aandelen die gedurende vele jaren buiten een beursvennootschap zijn gehouden, moeten beleggers mogelijk historische prijzen opzoeken om de kostenbasis te berekenen. Historische prijzen zijn gemakkelijk te vinden op internet. Voor beleggers die zelf aandelen volgen, financiële software zoals Intuit's Quicken, Microsoft Money of een spreadsheet zoals Microsoft Excel, kan worden gebruikt om de gegevens te ordenen. Ten slotte zijn websites zoals GainsKeeper of Netbasis beschikbaar om beleggers op kostenbasis en andere rapportagediensten te voorzien. Al deze bronnen maken het bijhouden en bijhouden van nauwkeurige gegevens eenvoudiger.

Het komt neer op

Aandelenkostenbasis is belangrijk voor beleggers om te berekenen en te volgen wanneer het beheren van een portefeuille en voor belastingaangifte. Het berekenen van de aandelenkostenbasis is doorgaans ingewikkelder dan het optellen van de aankoopprijs met vergoedingen. Voortdurende monitoring van bedrijfsacties is belangrijk om ervoor te zorgen dat beleggers de winst begrijpen of verliesprofiel van een aandelenpositie, evenals ervoor te zorgen dat vermogenswinsten en -verliezen nauwkeurig zijn gemeld. Hoewel beursvennootschappen de neiging hebben om deze informatie bij te houden en aan de IRS te rapporteren, zijn er situaties waarin ze deze niet hebben, zoals in het geval van een begaafd aandeel. Naast beursvennootschappen zijn er veel andere online bronnen beschikbaar om te helpen bij het handhaven van een nauwkeurige basis.

Het concept van de kostenbasis is vrij eenvoudig, maar het kan ingewikkeld worden. Het volgen van de kostenbasis is vereist voor belastingdoeleinden, maar is ook nodig om investeringssucces te volgen en te bepalen. Het is belangrijk om een ​​goede administratie bij te houden en de beleggingsstrategie waar mogelijk te vereenvoudigen.