Definitie van Sherman Antitrust Act

Wat is de Sherman Antitrust Act?

De Sherman Antitrust Act (de wet) is een baanbrekende Amerikaanse wet, aangenomen in 1890, die vertrouwt op—groepen van bedrijven die samenspannen of fuseren om een Monopoly om de prijsstelling in een bepaalde markt te dicteren. Het doel van de wet was om economische rechtvaardigheid en concurrentievermogen te bevorderen en de handel tussen staten te reguleren. De Sherman Antitrust Act was de eerste poging van het Amerikaanse Congres om het gebruik van trusts aan te pakken als een instrument waarmee een beperkt aantal individuen bepaalde belangrijke industrieën kan controleren.

De betekenis van antitrust

Antitrustwetten verwijzen in grote lijnen naar de groep staats- en federale wetten die zijn ontworpen om ervoor te zorgen dat bedrijven eerlijk concurreren. Er zijn antitrustwetten om concurrentie tussen verkopers te bevorderen, monopolies te beperken en consumenten opties te geven.

Voorstanders zeggen dat antitrustwetten nodig zijn om een ​​open markt te laten bestaan ​​en bloeien. Concurrentie tussen verkopers geeft consumenten lagere prijzen, producten en diensten van hogere kwaliteit, meer keuze en meer innovatie. Tegenstanders beweren dat het toestaan ​​van bedrijven om te concurreren zoals zij dat nodig achten, uiteindelijk de consumenten de beste prijzen zou opleveren.

Een mijlpaalact

De Sherman Antitrust Act - in 1890 voorgesteld door senator John Sherman uit Ohio - was de eerste maatregel die door het Amerikaanse Congres werd aangenomen om trusts, monopolies en kartels. De Sherman Act verbood ook contracten, samenzweringen en andere zakelijke praktijken die de handel aan banden legden en monopolies creëerden binnen industrieën. De Sherman Act zegt bijvoorbeeld dat concurrerende individuen of bedrijven geen prijzen kunnen vaststellen, markten mogen verdelen of proberen om biedingen te manipuleren. De wet legde ook specifieke straffen en boetes op voor het overtreden van de regels.

De Sherman Antitrust Act werd gewijzigd door de Clayton Antitrustwet in 1914, waarin specifieke praktijken werden aangepakt die de Sherman Act niet verbood. De Clayton Act verbiedt bijvoorbeeld het aanstellen van dezelfde persoon om zakelijke beslissingen te nemen voor concurrerende bedrijven.

Historische achtergrond

De Interstate Commerce Commission (ICC)

De Sherman Antitrust Act werd geboren tegen een achtergrond van toenemende monopolies en machtsmisbruik door grote bedrijven en spoorwegen conglomeraten. In 1887 nam het Congres, als reactie op de toenemende publieke verontwaardiging over machtsmisbruik en wanpraktijken door spoorwegmaatschappijen, de Interstate Commerce Act aan, waaruit de Interstate Commerce Commission (ICC)-wiens doel het was om de interstate te reguleren vervoer entiteiten. Het ICC had met name jurisdictie over de Amerikaanse spoorwegen en alle gewone luchtvaartmaatschappijen, en verplichtte hen om jaarverslagen in te dienen en oneerlijke praktijken zoals discriminerende tarieven te verbieden.

Tijdens de eerste helft van de 20e eeuw breidde het Congres echter consequent de macht van het ICC uit, zodat, ondanks zijn... bedoeld doel, meenden sommigen dat het ICC zich vaak schuldig maakte aan het assisteren van de bedrijven die het moest reguleren – door: begunstigen fusies die bijvoorbeeld oneerlijke monopolies creëerden.

Het vergulde tijdperk

Het congres keurde de Sherman Antitrust Act goed op het hoogtepunt van wat Mark Twain noemde als de 'Gilded Age' in de Amerikaanse geschiedenis. Het vergulde tijdperk, dat plaatsvond van de jaren 1870 tot ongeveer 1900, was een periode die werd gedomineerd door politieke schandalen en de Rover Baronnen, de groei van spoorwegen, de besparing van olie en elektriciteit en de ontwikkeling van Amerika's eerste reus - nationaal en internationaal -bedrijven.

De vergulde eeuw was een tijdperk van snelle economische groei. Bedrijven gingen er in deze periode vandoor, omdat ze gemakkelijk te registreren waren en, in tegenstelling tot vandaag, geen incorporatie vergoedingen.

Het begrip 'vertrouwen' in de 19e eeuw

Het begrip 'trusts' van de late 19e-eeuwse wetgevers verschilt van ons concept van de term. Vandaag, vertrouwen verwijst naar een financiële relatie waarbij de ene partij een andere het recht geeft om eigendommen of activa voor een derde partij te houden. In de 19e eeuw werd een trust echter een overkoepelende term voor elke vorm van samenzwering of samenzwering die de concurrentie oneerlijk maakte. De Sherman Antitrust Act is niet bedoeld om te voorkomen dat gezonde monopolistische concurrentie, maar om zich te richten op die monopolies die het gevolg zijn van een opzettelijke poging om de markt te domineren.

De impact van de Sherman Antitrust Act

De wet werd aangenomen in een tijd van extreme publieke vijandigheid jegens grote bedrijven zoals Standaard olie en de American Railway Union, die bepaalde industrieën op oneerlijke wijze monopoliseerde. Deze verontwaardiging kwam van zowel consumenten, die werden benadeeld door exorbitant hoge prijzen voor essentiële goederen, als concurrenten in productie, die werden uitgesloten van industrieën vanwege opzettelijke pogingen van bepaalde bedrijven om andere bedrijven buiten te houden de markt.

De VS vs. Google

Op 20 oktober 2020 heeft het Amerikaanse Dept. van Justitie heeft een antitrust rechtszaak tegen Google, bewerend dat de online gigant zich bezighield met concurrentieverstorend gedrag om monopolies in zoeken en zoekadvertenties te behouden. De plaatsvervangend procureur-generaal Jeffrey Rosen vergeleek de klacht met eerdere toepassingen van de Sherman Act om monopolistische praktijken door bedrijven te stoppen. “Net als met zijn historische antitrustacties tegen AT&T in 1974 en Microsoft in 1998, handhaaft het ministerie opnieuw de Sherman Act om de rol van concurrentie herstellen en de deur openen naar de volgende golf van innovatie - dit keer in vitale digitale markten", zei Rosen in een pers uitgave.

De populaire vraag naar de wet betekende echter een belangrijke verschuiving in de Amerikaanse regelgevend strategie richting bedrijven en markten. Na de 19e-eeuwse opkomst van de grote bedrijven reageerden Amerikaanse wetgevers met een drive om de zakelijke praktijken strikter te reguleren. De Sherman Antitrust Act maakte de weg vrij voor meer specifieke wetten zoals de Clayton Act. Maatregelen als deze hadden brede steun van de bevolking, maar wetgevers werden ook gemotiveerd door een oprechte wens om de Amerikaanse markteconomie in grote lijnen concurrerend te houden in het licht van veranderende zaken praktijken.

Secties van de Sherman Antitrust Act

De Sherman Antitrust Act is onderverdeeld in drie secties. Afdeling 1 definieert en verbiedt specifieke vormen van concurrentieverstorend gedrag. Hoofdstuk 2 behandelt de eindresultaten die naar hun aard concurrentieverstorend zijn. Als zodanig dienen de artikelen 1 en 2 om schending van de geest van de wet te voorkomen en toch binnen de grenzen ervan te blijven. Sectie 3 breidt de richtlijnen en bepalingen in Sectie 1 uit tot het District of Columbia en de Amerikaanse territoria.