Slimme contracten: wat u moet weten

Wat is een slim contract?

Een slim contract is een zelfuitvoerend contract waarbij de voorwaarden van de overeenkomst tussen koper en verkoper direct in coderegels worden geschreven. De code en de daarin vervatte afspraken bestaan ​​over een gedistribueerd, gedecentraliseerd blockchain netwerk. De code regelt de uitvoering en transacties zijn traceerbaar en onomkeerbaar.

Slimme contracten maken het mogelijk om vertrouwde transacties en overeenkomsten uit te voeren tussen ongelijksoortige, anonieme partijen zonder de noodzaak van een centrale autoriteit, rechtssysteem of externe handhaving mechanisme.

Hoewel blockchain-technologie in de eerste plaats wordt beschouwd als de basis voor bitcoin, is het veel verder geëvolueerd dan het ondersteunen van de virtuele valuta.

Hoe slimme contracten werken

Slimme contracten werden voor het eerst voorgesteld in 1994 door Nick Szabo, een Amerikaanse computerwetenschapper die in 1998 een virtuele valuta genaamd "Bit Gold" uitvond, volledig 10 jaar vóór de uitvinding van bitcoin. In feite wordt vaak beweerd dat Szabo de echte Satoshi Nakamoto is, de anonieme uitvinder van bitcoin, wat hij heeft ontkend.

Szabo definieerde slimme contracten als geautomatiseerde transactieprotocollen die de voorwaarden van een contract uitvoeren. Hij wilde de functionaliteit van elektronische transactiemethoden, zoals POS (point of sale), uitbreiden naar het digitale domein.

In zijn paper stelde Szabo ook de uitvoering voor van een contract voor synthetische activa, zoals derivaten en obligaties. Szabo schreef: "Deze nieuwe effecten worden gevormd door effecten (zoals obligaties) en derivaten (opties en futures) op een groot aantal verschillende manieren te combineren. Zeer complexe termijnstructuren voor betalingen kunnen nu worden ingebouwd in gestandaardiseerde contracten en worden verhandeld met lage transactiekosten, dankzij geautomatiseerde analyse van deze complexe termijnstructuren."

Veel van Szabo's voorspellingen in de krant kwamen uit op manieren die voorafgingen aan blockchain-technologie. De handel in derivaten vindt nu bijvoorbeeld meestal plaats via computernetwerken met behulp van complexe termijnstructuren.