De definitie van de Volcker-regel

Wat is de Volcker-regel?

De Volcker Rule is een federale verordening die banken over het algemeen verbiedt om bepaalde investeringsactiviteiten uit te voeren met hun eigen rekeningen en die hun transacties met hedgefondsen en particuliere aandelenfondsen, ook wel gedekte fondsen genoemd.

De Volcker-regel begrijpen

De Volcker Rule heeft tot doel bankklanten te beschermen door te voorkomen dat banken bepaalde soorten speculatieve investeringen doen die hebben bijgedragen aan de 2008

financiële crisis. In wezen verbiedt het banken om hun eigen rekeningen voor korte termijn te gebruiken handel voor eigen rekening van effecten, derivaten en grondstoffenfutures, evenals opties op elk van deze instrumenten.

In augustus 2019 stemde het Office of the Comptroller of the Currency om de Volcker Rule te wijzigen in een poging om te verduidelijken wat effectenhandel wel en niet was toegestaan ​​door banken. Op 25 juni 2020 zeiden de functionarissen van de Federal Deposit Insurance Commission (FDIC) dat het agentschap de beperkingen van de Volcker Rule zal versoepelen, waardoor banken gemakkelijker grote investeringen kunnen doen in durfkapitaal en soortgelijke fondsen.

Bovendien hoeven de banken minder geld opzij te zetten voor afgeleiden handel tussen verschillende eenheden van hetzelfde bedrijf. Die vereiste was in de oorspronkelijke regel opgenomen om ervoor te zorgen dat als speculatieve derivatenweddenschappen verkeerd zouden gaan, banken niet zouden worden weggevaagd. De versoepeling van die vereisten kan miljarden dollars aan kapitaal vrijmaken voor de industrie.

Vernoemd naar voormalig Federale Reserve Voorzitter Paul Volcker, de Volcker Rule verwijst naar sectie 619 van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act, die regels bevat voor de uitvoering van sectie 13 van de Bank Holding Company Act van 1956. Paul Volcker stierf op 8 december 2019 op 92-jarige leeftijd.

De Volcker Rule verbiedt banken of verzekerde bewaarinstellingen ook om eigendomsbelangen in hedgefondsen of private equity-fondsen te verwerven of te behouden, behoudens bepaalde vrijstellingen. Met andere woorden, de regel is bedoeld om banken te ontmoedigen om te veel risico te nemen door hen te beletten hun eigen middelen te gebruiken om dit soort investeringen te doen om de winst te vergroten. De Volcker Rule gaat ervan uit dat deze speculatieve handelsactiviteiten niet ten goede komen aan de klanten van banken.

De regel werd van kracht op 1 april 2014, met volledige naleving door banken vereist op 21 juli 2015 - hoewel de Federal Reserve heeft sindsdien procedures vastgesteld voor banken om langere tijd te vragen om over te gaan tot volledige naleving voor bepaalde activiteiten en investeringen. Op 30 mei 2018 stemden leden van de Federal Reserve Board, onder leiding van voorzitter Jerome "Jay" Powell, unaniem om een voorstel indienen om de beperkingen rond de Volcker Rule te versoepelen en de kosten voor banken die hieraan moeten voldoen te verlagen ermee. Het doel is volgens Powell "... om te complexe en inefficiënte vereisten te vervangen door een meer gestroomlijnde reeks vereisten."

De bestaande regel stelt banken in staat door te gaan met marketmaking, verzekeren, hedging, handel in overheidseffecten, deelnemen aan activiteiten van verzekeringsmaatschappijen, aanbieden hedgefondsen en private equity-fondsen, en optredend als agenten, makelaars of bewaarders. Banken kunnen deze diensten aan hun klanten blijven aanbieden om winst te maken. Banken kunnen deze activiteiten echter niet ontplooien als dit een materieel belangenverstrengeling, de instelling blootstellen aan risicovolle activa of handelsstrategieën, of instabiliteit veroorzaken binnen de bank of binnen het algehele Amerikaanse financiële systeem.

Afhankelijk van hun omvang moeten banken voldoen aan verschillende niveaus van rapportagevereisten om details van hun gedekte handelsactiviteiten aan de overheid bekend te maken. Grotere instellingen moeten een programma implementeren om naleving van de nieuwe regels te garanderen, en hun programma's worden onderworpen aan onafhankelijke tests en analyses. Kleinere instellingen zijn onderworpen aan mindere nalevings- en rapportagevereisten.

Aanvullende geschiedenis van de Volcker-regel

De oorsprong van de regel gaat terug tot 2009 toen econoom en voormalig Fed-voorzitter Paul Volcker een stuk regelgeving voorstelde als reactie op de aanhoudende financiële crisis (en nadat de grootste banken van het land grote verliezen hadden geleden op hun handelswapens voor eigen rekening) die bedoeld waren om banken te verbieden te speculeren op de markten. Volcker hoopte uiteindelijk de kloof tussen commercieel bankieren en investeringsbankieren-een divisie die ooit bestond maar wettelijk werd ontbonden door een gedeeltelijke intrekking van de Glass-Steagall Act in 1999.

Hoewel het geen deel uitmaakte van het oorspronkelijke voorstel van de toenmalige president Barack Obama voor financiële revisie, werd de Volcker Rule door Obama onderschreven en in januari 2010 door het Congres aan het voorstel toegevoegd.

In december 2013 keurden vijf federale agentschappen de definitieve regelgeving goed die deel uitmaakt van de Volcker Rule: de Board of Governors of the Federal Reserve System, de Federal Deposit Insurance Corporation, het kantoor van de controleur van de valuta, de Commodity Futures Trading Commission, en de Securities and Exchange Commission.

Kritiek op de Volcker-regel

De Volcker Rule is alom bekritiseerd vanuit verschillende hoeken. De Amerikaanse Kamer van Koophandel beweerde in 2017 dat er nooit een kosten-batenanalyse is gemaakt en dat de kosten van de Volcker Rule opwegen tegen de baten.Hetzelfde jaar, de Internationaal Monetair FondsDe hoogste risicofunctionaris zei dat regelgeving om speculatieve weddenschappen te voorkomen moeilijk te handhaven is en dat de Volcker Rule onbedoeld de liquiditeit op de obligatiemarkt zou kunnen verminderen.

De Finance and Economics Discussion Series (FEDS) van de Federal Reserve voerde een soortgelijk argument aan en zei dat de Volcker Rule de liquiditeit zal verminderen als gevolg van een vermindering van het aantal banken. marktmakend activiteiten.Bovendien onthulde een Reuters-rapport in oktober 2017 dat de Europese Unie een opgesteld wet die door velen werd gekenschetst als Europa's antwoord op de Volcker Rule, waarbij geen voorzienbare overeenkomst werd genoemd zicht. Ondertussen vermelden verschillende rapporten een minder dan verwachte impact op de inkomsten van grote banken in de loop der jaren na de inwerkingtreding van de regel, hoewel voortdurende ontwikkelingen in de implementatie van de regel van invloed kunnen zijn op de toekomst activiteiten.

Toekomst van de Volcker-regel

In februari 2017 ondertekende de toenmalige president Donald Trump een uitvoerend bevel waarin de toenmalige minister van Financiën Steven Mnuchin werd opgedragen de bestaande regelgeving voor het financiële systeem te herzien. Sinds het uitvoerend bevel hebben Treasury-functionarissen meerdere rapporten uitgebracht waarin wijzigingen worden voorgesteld in Dodd-Frank, inclusief een aanbevolen voorstel om banken meer vrijstellingen toe te staan ​​onder de Volcker Rule.

In een van de rapporten, uitgebracht in juni 2017, zei de Schatkist dat het belangrijke wijzigingen in de Volcker Rule aanbeveelt terwijl hij eraan toevoegt dat het de intrekking ervan niet ondersteunt en "in principe" de beperkingen van de regel op eigendomsrechten ondersteunt handel. Het rapport beveelt met name aan banken met minder dan $ 10 miljard aan activa vrij te stellen van de Volcker Rule. De Schatkist noemde ook de lasten van de naleving van de regelgeving die door de regel worden veroorzaakt en stelde voor om de regels te vereenvoudigen en te verfijnen definities van handel voor eigen rekening en gedekte fondsen, naast het versoepelen van de regelgeving, zodat banken gemakkelijker kunnen hedgen hun risico's.

Sinds de beoordeling van juni 2017 rapporteerde Bloomberg in januari 2018 dat de Schatkist Kantoor van de controleur van de valuta heeft geleid tot inspanningen om de Volcker Rule te herzien in overeenstemming met enkele aanbevelingen van de Schatkist. Een tijdlijn voor het van kracht worden van voorgestelde herzieningen blijft onduidelijk, hoewel het zeker maanden of jaren zou duren. De stemming door de Federal Reserve Board eind mei 2018 vormt de basis voor een bredere afschaffing van de huidige regel.

Veel Gestelde Vragen

Wat was het doel van de Volcker-regel?

De oorsprong van Volcker Rule gaat terug tot 2009 toen econoom en voormalig Fed-voorzitter Paul Volcker een stuk regelgeving voorstelde in reactie op de aanhoudende financiële crisis (en nadat de grootste banken van het land grote verliezen hadden geleden door hun eigendomsrechten) wapenhandel). Het doel was om bankklanten te beschermen door te voorkomen dat banken bepaalde soorten speculatieve investeringen doen die hebben bijgedragen aan de crisis. In wezen is het verbiedt banken om hun eigen rekeningen te gebruiken (klantfondsen) voor de kortetermijnhandel voor eigen rekening van effecten, derivaten en grondstoffenfutures, evenals opties op elk van deze instrumenten. Volcker hoopte uiteindelijk de kloof tussen commercieel bankieren en investeringsbankieren te herstellen divisie die ooit bestond maar wettelijk werd ontbonden door een gedeeltelijke intrekking van de Glass-Steagall Act in 1999.

Wat zijn de belangrijkste kritieken op de Volcker-regel?

De Volcker Rule is alom bekritiseerd vanuit verschillende hoeken. De Amerikaanse Kamer van Koophandel beweerde in 2017 dat er nooit een kosten-batenanalyse is gemaakt en dat de kosten van de Volcker Rule opwegen tegen de baten. De Finance and Economics Discussion Series (FEDS) van de Federal Reserve voerde aan dat de Volcker Rule de liquiditeit zal verminderen als gevolg van een vermindering van de marktmakende activiteiten van banken. Bovendien hebben de IMF-analisten betoogd dat regelgeving ter voorkoming van speculatieve weddenschappen moeilijk te handhaven is.

Wat was de Glass-Steagall-wet?

Aangespoord door het faillissement van bijna 5.000 banken tijdens de Grote Depressie, werd de Glass-Steagall Act aangenomen door het Amerikaanse Congres als onderdeel van de Banking Act van 1933. Gesponsord door senator Carter Glass, een voormalig minister van Financiën, en vertegenwoordiger Henry Steagall, voorzitter van het Huis Banking and Currency Committee verbood het commerciële banken om deel te nemen aan investeringsbankieren en vice versa omgekeerd. De grondgedachte was het belangenconflict dat ontstond toen banken belegden in effecten met hun eigen vermogen, wat natuurlijk in feite het vermogen van hun rekeninghouders was. Simpel gezegd, de voorstanders van het wetsvoorstel voerden aan dat banken een fiduciaire plicht hadden om deze activa te beschermen en zich niet bezig te houden met overdreven speculatieve activiteiten.