Moet een bedrijf schuld of eigen vermogen uitgeven?
Bedrijven hebben vaak extern geld nodig om hun activiteiten in stand te houden en te investeren in toekomstige groei. Er zijn twee soorten kapitaal die kunnen worden opgehaald: schuld en eigen vermogen.
Schuldkapitaal
Schuldfinanciering is kapitaal verkregen door het lenen van geld dat op een later tijdstip moet worden terugbetaald. Veel voorkomende soorten schulden zijn leningen en kredieten. Het voordeel van schuldfinanciering is dat het een bedrijf in staat stelt om: hefboom een kleine hoeveelheid geld in een veel groter bedrag, waardoor een snellere groei mogelijk zou zijn dan anders mogelijk zou zijn.
Daarnaast zijn betalingen op schulden over het algemeen fiscaal aftrekbaar. Het nadeel van schuldfinanciering is dat kredietverstrekkers de betaling van interesse, wat betekent dat het totaal terugbetaalde bedrag hoger is dan het initiële bedrag. Ook moeten betalingen op schulden worden gedaan, ongeacht de bedrijfsinkomsten. Voor kleinere of nieuwere bedrijven kan dit bijzonder gevaarlijk zijn.
Eigen vermogen
Aandelenfinanciering verwijst naar fondsen die worden gegenereerd door de verkoop van aandelen. Het belangrijkste voordeel van aandelenfinanciering is dat het geld niet hoeft te worden terugbetaald. Aandelenfinanciering is echter niet de 'vrijblijvende' oplossing die het lijkt.
Aandeelhouders kopen aandelen met dien verstande dat ze dan een klein belang in het bedrijf bezitten. Het bedrijf is dan verplicht aan aandeelhouders en moet consistente winsten genereren om een gezonde voorraad te behouden taxatie en dividend uitkeren. Aangezien financiering met eigen vermogen een groter risico is voor de belegger dan financiering met vreemd vermogen voor de kredietgever, zijn de kosten van eigen vermogen vaak hoger dan de Kosten van schulden.
Hoe te kiezen tussen schuld en eigen vermogen
De hoeveelheid geld die nodig is om kapitaal uit verschillende bronnen te verkrijgen, genaamd kosten van kapitaal, is cruciaal bij het bepalen van de optimale kapitaalstructuur. De kapitaalkosten worden uitgedrukt in een percentage of in dollars, afhankelijk van de context.
De kosten van vreemd vermogen worden weergegeven door de rente die door de geldschieter wordt gevraagd. Een lening van $ 100.000 met een rentepercentage van 6% heeft een kapitaalkost van 6% en een totale kapitaalkost van $ 6.000. Omdat betalingen op schulden fiscaal aftrekbaar zijn, houden veel kosten van schuldberekeningen rekening met de vennootschapsbelasting tarief.
Ervan uitgaande dat het belastingtarief 30% is, zou de bovenstaande lening een kapitaalkost na belastingen van 4,2% hebben.
Berekeningen van de kosten van eigen vermogen
De kosten van aandelenfinanciering vereisen een vrij eenvoudige berekening met het prijsmodel voor kapitaalgoederen of CAPM:
CAPM=(Bèta van het bedrijf×Risicopremie)Risicovrij tarief
Door rekening te houden met het rendement dat wordt gegenereerd door de grotere markt, evenals met de relatieve prestaties van de individuele aandelen (weergegeven door bèta), weerspiegelt de berekening van de kosten van het eigen vermogen het percentage van elke geïnvesteerde dollar dat aandeelhouders verwachten in geeft terug.
Het vinden van de mix van schuld- en aandelenfinanciering die de beste financiering oplevert tegen de laagste kosten is een basisprincipe van elke voorzichtige bedrijfsstrategie. Om anders te vergelijken kapitaalstructuren, gebruiken bedrijfsaccountants een formule genaamd de gewogen gemiddelde kapitaalkosten, of WACC.
De WACC vermenigvuldigt de procentuele kosten van schulden - na rekening te hebben gehouden met het vennootschapsbelastingtarief - en het eigen vermogen onder elk voorgesteld financieringsplan met een gewicht gelijk aan het aandeel van het totale kapitaal vertegenwoordigd door elk kapitaal type.
Hierdoor kunnen bedrijven bepalen welke niveaus van schuld- en aandelenfinanciering het meest kosteneffectief zijn.