Hebben banken werkkapitaal?

Het concept van werkkapitaal, ook bekend als netto werkkapitaal (NWC), is niet van toepassing op banken aangezien financiële instellingen geen typische vlottende activa en passiva hebben, zoals voorraden en te betalen rekeningen (AP). Het is ook erg moeilijk om kortlopende verplichtingen voor banken te bepalen, omdat banken doorgaans vertrouwen op: deposito's als bron voor hun kapitaal, en het is niet zeker wanneer klanten hun deposito's zullen opvragen rug.

Werkkapitaal berekenen

Werkkapitaal wordt berekend als het verschil tussen de vlottende activa en de kortlopende verplichtingen van een bedrijf. Werkkapitaal wordt gebruikt om de huidige activiteiten van een bedrijf te financieren, zoals het kopen van voorraden, het verzamelen van debiteuren (AR) van klanten, het verkrijgen van krediet van leveranciers en het produceren en verzenden van producten.

Werkkapitaal is een maatstaf voor de financiële kracht van een bedrijf. Als een bedrijf een negatief werkkapitaal heeft, wat betekent dat het

schulden groter zijn dan zijn activa - het bedrijf kan moeite hebben om zijn kortetermijnschulden te betalen. Het kan zijn dat het geld moet lenen om zijn schulden te betalen of, in het ergste geval, failliet gaat. Als een bedrijf een positief werkkapitaal heeft, wat betekent dat het activa zijn groter dan zijn verplichtingen - het bedrijf heeft genoeg geld om zijn kortetermijnschulden te betalen. Dit is een teken dat het bedrijf efficiënt en winstgevend werkt.

Werkkapitaal en de balans van een bank

Gezien de aard van de activiteiten van een bank is het berekenen van werkkapitaal een onpraktische onderneming. van een bank balans bevat geen voorraden of typische crediteuren. Banken produceren geen fysieke goederen. In plaats daarvan lenen en lenen ze geld. De inkomsten van een bank komen voornamelijk voort uit de spreiding tussen de kapitaalkosten en de rente-inkomsten die zij verdient door geld uit te lenen aan het publiek.

Banken hebben ook geen vaste activa, en ze zijn sterk afhankelijk van leningen als hun primaire bron van kapitaal. Dit blijkt vooral uit het kijken naar de balans van een typische commerciële bank. Het heeft een klein aantal vaste activa, dat voornamelijk bestaat uit diverse inrichtingen en gebouwen.

Een ander probleem bij het berekenen van het werkkapitaal voor banken is een gebrek aan classificatie van activa en passiva op vervaldatum. Banken organiseren hun balansen niet op vlottende en niet-courante activa en passiva, aangezien het onmogelijk is om dit te doen. De verplichtingen van een typische bank bestaan ​​bijvoorbeeld uit: deposito's, die op verzoek kan worden ingetrokken. Omdat het onmogelijk is om met zekerheid te bepalen wanneer een bepaald deposito zal worden gevraagd, hebben banken geen middelen om deposito's te classificeren als kortlopend of niet-lopend. Dit alles maakt de classificatie van activa en passiva op vervaldatum onpraktisch.

Netto rentemarge (NIM) en winstgevendheid van banken

In vergelijking met werkkapitaal, rekenen netto rentemarge (NIM) is een eenvoudigere manier om het potentieel voor winstgevendheid en groei van een bank te bepalen. De formule voor de nettorentemarge is het beleggingsrendement minus de investeringskosten gedeeld door het gemiddelde activa verdienen.

Banken en beleggingsondernemingen gebruiken de nettorentemarge als maatstaf om aan te tonen hoe succesvol ze zijn in het verdienen van rente op hun geld in vergelijking met de rente die ze aan hun deposanten betalen. Een positieve nettorentemarge geeft aan dat een bank meer geld verdient met haar kredietproducten (hypotheken en leningen, bijvoorbeeld) dan de rente die het betaalt aan zijn depositorekeningen (spaargeld en depositocertificaten, voor voorbeeld). Een negatieve nettorentemarge betekent dat de investeringskosten van een bank hoger zijn dan de investeringsinkomsten, een indicatie dat het management van de onderneming haar middelen niet effectief belegt.