Hoe het Fed-model werkt
Wat is het Fed-model?
Het Fed-model is een markttiming instrument om te bepalen of de Amerikaanse aandelenmarkt redelijk gewaardeerd is. Het model is gebaseerd op een vergelijking die het winstrendement van de S&P 500 met de opbrengst aan 10-jarige Amerikaanse staatsobligaties. Het model is nooit officieel goedgekeurd door de Federale Reserve en heette oorspronkelijk het Fed's Stock Valuation Model.
Het huidige Fed-model dicteert dat als het winstrendement van de S&P hoger is dan het rendement op Amerikaanse 10-jaarsobligaties, de markt "bullish" is; als het winstrendement onder het rendement van de 10-jarige obligatie daalt, wordt de markt als 'bearish' beschouwd.
Het Fed-model begrijpen
De econoom Ed Yardeni wordt gecrediteerd voor de ontwikkeling van het Fed-model in zijn huidige vorm in 1999, maar een grafiek die de relatie laat zien tussen de lange termijn Treasury obligatierendementen en winstopbrengsten van 1982 tot 1997 werd twee jaar eerder gepubliceerd in het Humphrey-Hawkins Report van de Fed.
Het huidige Fed-model schrijft voor dat als het winstrendement van de S&P hoger is dan het rendement op Amerikaanse 10-jaarsobligaties, de markt 'bullish' is. Dat is dat de totale winst van de bedrijven binnen de S&P 500 relatief hoog is in vergelijking met het rendement van het aanhouden van 10-jarige staatsobligaties. Een bullish markt gaat ervan uit dat de aandelenkoersen gaan stijgen en daarom is het nu een goed moment om aandelen te kopen.
Als het winstrendement onder het rendement van de 10-jarige obligatie daalt, wordt de markt als 'bearish' beschouwd. Bedrijven maken geen relatief hoge winsten in vergelijking met het rendement op 10-jaars obligaties. Het Fed-model voorspelt een bearish markt en suggereert dat de aandelenkoersen zullen dalen.
Het Fed-model heeft geen reputatie als een betrouwbare voorspeller van markten, omdat het niet de Grote recessie. In de aanloop naar de financiële crisis had het Fed-model de markt sinds 2003 als bullish beoordeeld. Dit gaf de volgelingen van het Fed-model optimisme op de markten en moedigde hen aan om aandelen te kopen. Het model verklaarde nog steeds een bullish markt in oktober 2007, het begin van de Grote Recessie.
Beleggers die het impliciete advies van het Fed-model volgden, kochten aandelen in de veronderstelling dat hun prijzen zouden stijgen. In plaats daarvan zagen ze ze scherp dalen en waarde blijven verliezen door de volgende, lange recessie.
Belangrijkste leerpunten
- Het Fed-model is een instrument voor markttiming op basis van een formule die de winstrendementen en de rendementen op staatsobligaties vergelijkt.
- Wanneer de rendementen op de obligatiemarkt hoger zijn dan de winstrendementen, zegt het Fed-model dat de vooruitzichten bearish zijn en dat het tijd is om aandelen te verkopen.
- Als de winstrendementen hoger zijn dan de obligatierendementen, zegt het Fed-model dat de markt bullish is en dat het een goed moment is om aandelen te kopen.
- Het trackrecord van het Fed-model is niet overtuigend - het bleef optimistisch vóór verschillende belangrijke marktdalingen, waaronder de financiële crisis van 2008.
Alternatieven voor het Fed-model
Na er niet in te zijn geslaagd de Grote Recessie te voorspellen, slaagde het Fed-model er ook niet in om de eurocrisis en de junk bond buste van 2015. Ondanks deze misstappen vertrouwen sommige beleggers nog steeds op het model als voorspellend hulpmiddel.
Er bestaan ook andere modellen voor markttiming en waardering - sommige met beter bewezen staat van dienst bij het voorspellen van de marktrichting. Deze waarderingsmodellen onderzoeken andere marktgegevens: koers-winstverhoudingen, de koers-omzetverhoudingen of het eigen vermogen als percentage van de totale financiële activa.
Met name econoom Ned Davis van Ned Davis Research keek naar de voorspellende geschiedenis van elk van deze modellen, inclusief het Fed-model, en ontdekte dat het Fed-model het minst nauwkeurig bleek te zijn in het voorspellen van bear- en bullmarkten.