DeFi (Decentralized Finance) Definitie en waarom het ertoe doet

In zijn eenvoudigste vorm is gedecentraliseerde financiën een systeem waarmee financiële producten beschikbaar komen op een openbare markt gedecentraliseerd blockchain-netwerk, waardoor ze voor iedereen toegankelijk zijn, in plaats van via tussenpersonen zoals banken of makelaars. In tegenstelling tot een bank- of effectenrekening is een door de overheid uitgegeven identiteitsbewijs, burgerservicenummer of adresbewijs niet nodig om DeFi te gebruiken. Meer specifiek verwijst DeFi naar een systeem waarmee op blockchains geschreven software het voor kopers, verkopers, kredietverstrekkers en leners om peer-to-peer of met een strikt op software gebaseerde tussenpersoon te interageren in plaats van een bedrijf of instelling die een transactie.

Er worden meerdere technologieën en protocollen gebruikt om het doel van decentralisatie te bereiken. Een gedecentraliseerd systeem kan bijvoorbeeld bestaan ​​uit een mix van open source-technologieën, blockchain en propriëtaire software. Slimme contracten

die de voorwaarden van overeenkomsten tussen kopers en verkopers of kredietverstrekkers en kredietnemers automatiseren, maken deze financiële producten mogelijk. Ongeacht de gebruikte technologie of platform, zijn DeFi-systemen ontworpen om tussenpersonen tussen transactiepartijen te verwijderen.

Hoewel het volume van handelstokens en geld opgesloten in slimme contracten in zijn ecosysteem gestaag groeit, is DeFi een beginnende industrie waarvan de infrastructuur nog steeds wordt uitgebouwd. Regelgeving en toezicht op DeFi zijn minimaal of afwezig. In de toekomst wordt echter verwacht dat DeFi de rails van de moderne financiering zal overnemen en vervangen.

Wat is DeFi?

Het gebruik van technologie in de financiële dienstverlening is niet nieuw. De meeste transacties bij banken of andere financiële dienstverleners worden tegenwoordig uitgevoerd met behulp van technologie. De rol van technologie is echter beperkt tot het faciliteren van dergelijke transacties. Bedrijven hebben nog steeds te maken met het navigeren door de wetboeken van jurisdicties, concurrerende financiële markten en verschillende standaarden om een ​​transactie mogelijk te maken. Met zijn stapel gemeenschappelijke softwareprotocollen en openbare blockchains om op te bouwen, plaatst DeFi technologie centraal in transacties in de financiële dienstverlening.

DeFi wordt vaak geplaatst in het domein van blockchain en cryptocurrencies. Maar het toepassingsgebied is veel breder. Om de denkprocessen te begrijpen die hebben geleid tot de ontwikkeling van gedecentraliseerde financiën, is het belangrijk om de huidige staat van het financiële ecosysteem te begrijpen.

Moderne financiële infrastructuur is gebouwd op een 'hub and spoke'-model. Belangrijke economische centra van activiteit, zoals New York en Londen, fungeren als operationele knooppunten voor de financiële dienstverlening en beïnvloeden de economische activiteit op spaken - regionale centra of financiële grootmachten zoals Mumbai of Milaan die misschien niet zo belangrijk zijn als hubs, maar toch functioneren als zenuwcentra voor hun respectieve economieën.

Economische voorspoed of tegenspoed straalt van hubs naar spokes uit naar de rest van de wereldeconomie. Dit model van onderlinge afhankelijkheid wordt herhaald in het functioneren van wereldwijde financiële dienstverleners. Ze hebben hoofdkantoren in hubs en lokale vestigingen, partnerschappen of investeringen over de hele wereld. De wildgroei van hun activiteiten betekent dat de organisatie zelf onderworpen is aan een falanx van wet- en regelgeving in elk van haar financiële jurisdicties. Door hun bereik zijn dergelijke instellingen systeemrelevant gemaakt om het evenwicht van de wereldeconomie te handhaven en noodzakelijk om nieuwe infrastructuur voor financiële diensten in stand te houden of te creëren.

Hoewel dit model in de vorige eeuw goed werkte, heeft de financiële crisis en vervolgens de Grote Recessie de tekortkoming in deze architectuur aan het licht gebracht. De balansproblemen van een aantal grote financiële instellingen veroorzaakten een domino-effect van instortende economieën en het begin van de wereldwijde recessie.

Gedecentraliseerde financiën maakt gebruik van technologie om gecentraliseerde modellen uit elkaar te halen en de levering van financiële diensten overal mogelijk te maken voor iedereen, ongeacht etniciteit, leeftijd of culturele identiteit. DeFi-services en -apps zijn meestal gebouwd op openbare blockchains en ze repliceren ofwel bestaande aanbiedingen die zijn gebouwd op de rails van gemeenschappelijke technologiestandaarden of ze bieden innovatieve diensten die op maat zijn ontworpen voor de DeFi ecosysteem. Tegelijkertijd bieden DeFi-applicaties gebruikers meer controle over hun geld via persoonlijke portemonnees en handelsservices die zich expliciet richten op individuele gebruikers in plaats van instellingen.

Wat zijn de componenten van DeFi?

Op een breed niveau zijn de componenten van DeFi dezelfde als die voor bestaande financiële ecosystemen, wat betekent dat ze stabiele valuta's en een breed scala aan gebruiksscenario's vereisen. DeFi-componenten hebben de vorm van stablecoins en diensten zoals crypto-uitwisselingen en uitleendiensten. Slimme contracten vormen het kader voor het functioneren van DeFi-apps omdat ze de voorwaarden en activiteiten coderen die nodig zijn voor het functioneren van deze diensten. Een slimme contractcode heeft bijvoorbeeld een specifieke code die de exacte voorwaarden van een lening tussen individuen vastlegt. Als aan bepaalde voorwaarden niet wordt voldaan, kan het onderpand worden geliquideerd. Dit alles wordt uitgevoerd door middel van specifieke code in plaats van handmatig door een bank of andere instelling.

Alle componenten van een gedecentraliseerd financieel systeem behoren tot een softwarestack. De componenten van elke laag zijn bedoeld om een ​​specifieke functie uit te voeren bij het bouwen van een DeFi-systeem. Composibiliteit is een bepalend kenmerk van de stapel omdat de componenten die bij elke laag horen, samen kunnen worden samengesteld om een ​​DeFi-app te vormen.

Hieronder worden de vier lagen weergegeven waaruit de DeFi-stack bestaat:

• Settlement Layer: De afwikkelingslaag wordt ook wel Layer 0 genoemd omdat het de basislaag is waarop andere DeFi-transacties zijn gebouwd. Het bestaat uit een openbare blockchain en zijn eigen digitale valuta of cryptocurrency. Transacties die plaatsvinden op DeFi-apps worden afgerekend met deze valuta, die al dan niet op openbare markten kan worden verhandeld. Een voorbeeld van de zettingslaag is Ethereum en zijn native token ether (ETH), die wordt verhandeld op crypto-uitwisselingen. De afwikkelingslaag kan ook tokenized versies van activa hebben, zoals de Amerikaanse dollar, of tokens die digitale representaties zijn van real-world activa. Een onroerendgoedtoken kan bijvoorbeeld het eigendom van een perceel grond vertegenwoordigen.
• Protocollaag: Softwareprotocollen zijn standaarden en regels die zijn geschreven om specifieke taken of activiteiten te regelen. Parallel met de instellingen in de echte wereld zou dit een reeks principes en regels zijn die alle deelnemers in een bepaalde sector hebben afgesproken te volgen als voorwaarde om in de sector te kunnen opereren. DeFi-protocollen zijn interoperabel, wat betekent dat ze door meerdere entiteiten tegelijk kunnen worden gebruikt om een ​​dienst of app te bouwen. De protocollaag biedt: liquiditeit naar het DeFi-ecosysteem. Een voorbeeld van een DeFi-protocol is Synthetix, een handelsprotocol voor derivaten op Ethereum. Het wordt gebruikt om synthetische versies van real-world activa te maken.
• Applicatielaag: Zoals de naam al aangeeft, is de applicatielaag waar de consumentgerichte applicaties zich bevinden. Deze toepassingen abstraheren onderliggende protocollen in eenvoudige, op de consument gerichte diensten. De meest voorkomende toepassingen in het cryptocurrency-ecosysteem, zoals gedecentraliseerde cryptocurrency-uitwisselingen en uitleendiensten, bevinden zich op deze laag.
• Aggregatielaag: De aggregatielaag bestaat uit aggregators die verschillende applicaties uit de vorige laag met elkaar verbinden om een ​​dienst aan investeerders te verlenen. Ze kunnen bijvoorbeeld de naadloze overdracht van geld tussen verschillende financiële instrumenten mogelijk maken om het rendement te maximaliseren. In een fysieke opstelling zouden dergelijke handelsacties veel papierwerk en coördinatie met zich meebrengen. Maar een op technologie gebaseerd raamwerk zou de investeringsrails moeten versoepelen, zodat handelaren snel tussen verschillende diensten kunnen schakelen. Uitlenen en lenen is een voorbeeld van een dienst die bestaat op de aggregatielaag. Bankdiensten en cryptowallets zijn andere voorbeelden.

De huidige staat van DeFi

Gedecentraliseerde financiën bevinden zich nog in de beginfase van zijn evolutie. De totale waarde opgesloten in DeFi-contracten is meer dan $ 41 miljard, vanaf maart 2021. De totale vergrendelde waarde wordt berekend door het aantal tokens in het protocol en hun waarde in USD te vermenigvuldigen. Hoewel het totale cijfer voor DeFi misschien aanzienlijk klinkt, is het belangrijk om te onthouden dat het fictief is, omdat veel DeFi-tokens onvoldoende liquiditeit en volume hebben om op cryptomarkten te handelen.

Het DeFi-ecosysteem zit nog steeds vol met infrastructurele ongelukken en hacks. Er is ook veel oplichting in de snel evoluerende DeFi-infrastructuur. DeFi 'rug pulls', waarbij hackers een protocol van fondsen aftappen en investeerders niet kunnen handelen, komen vaak voor, hoewel er gevestigde protocollen zijn die dit risico aanzienlijk kunnen verminderen.

Het open en relatief verspreide karakter van het gedecentraliseerde financiële ecosysteem kan ook problemen opleveren voor de bestaande financiële regelgeving. De huidige wetten zijn opgesteld op basis van het idee van afzonderlijke financiële rechtsgebieden, elk met zijn eigen wetten en regels. De grenzeloze transactiespanne van DeFi stelt belangrijke vragen voor dit soort regulering. Wie is er bijvoorbeeld schuldig aan een financieel misdrijf dat grensoverschrijdend, protocollen en DeFi-apps plaatsvindt?

Slimme contracten zijn een ander punt van zorg voor DeFi-regulering. Afgezien van het succes van Bitcoin, is DeFi het duidelijkste voorbeeld van de "code is wet"-these, waarin de wet een reeks regels vertegenwoordigt die zijn geschreven en gehandhaafd door onveranderlijke code. Het algoritme van het slimme contract is gecodeerd met de nodige constructies en gebruiksvoorwaarden om transacties tussen twee partijen uit te voeren. Softwaresystemen kunnen echter door een groot aantal verschillende factoren defect raken.

Wat gebeurt er bijvoorbeeld als een onjuiste invoer ervoor zorgt dat een systeem crasht? Of, als een compiler (die verantwoordelijk is voor het compileren en uitvoeren van code) fouten maakt. Wie is aansprakelijk voor deze wijzigingen? Deze en vele andere vragen moeten worden uitgewerkt voordat DeFi een mainstream systeem wordt dat door de massa wordt gebruikt.