Sticky Loon Theorie Definitie

Wat is de Sticky Loon-theorie?

De sticky-loontheorie veronderstelt dat de beloning van werknemers de neiging heeft traag te reageren op veranderingen in de bedrijfsprestaties of op de economie. Volgens de theorie zullen, wanneer de werkloosheid stijgt, de lonen van de werknemers die aan het werk blijven hebben de neiging om hetzelfde te blijven of langzamer te groeien in plaats van te dalen met de afname van de vraag naar arbeid. In het bijzonder wordt vaak gezegd dat lonen plakkerig, wat betekent dat ze gemakkelijk omhoog kunnen gaan, maar slechts met moeite naar beneden.

De theorie wordt toegeschreven aan de econoom John Maynard Keynes, die het fenomeen 'nominale rigiditeit' van de lonen noemde.

De theorie van plakkerige lonen begrijpen

Kleverigheid is een theoretische marktconditie waarin sommige nominale prijs verzet zich tegen verandering. Hoewel het vaak van toepassing is op lonen, kan plakkerigheid ook vaak worden gebruikt met betrekking tot prijzen binnen een markt, die ook vaak wordt genoemd prijs plakkerigheid.

Het geaggregeerde prijsniveau, of het gemiddelde prijsniveau binnen een markt, kan plakkerig worden vanwege een asymmetrie tussen de rigiditeit en flexibiliteit in prijsstelling. Deze asymmetrie betekent vaak dat prijzen zullen reageren op factoren waardoor ze omhoog kunnen gaan, maar weerstand zullen bieden aan de krachten die ze naar beneden drukken. Dit betekent dat niveaus niet snel zullen reageren op grote negatieve verschuivingen in de economie, zoals ze anders zouden doen. De lonen werken vaak op dezelfde manier: mensen krijgen graag loonsverhoging, maar vechten tegen loonsverlaging.

Loonkleverigheid is een populaire theorie die door veel economen wordt geaccepteerd, hoewel sommige puristen neoklassiek economen twijfelen aan de robuustheid ervan. Voorstanders van de theorie hebben een aantal redenen aangevoerd waarom de lonen plakkerig zijn. Deze omvatten het idee dat werknemers veel meer bereid zijn om loonsverhogingen te accepteren dan loonsverlagingen, dat sommige werknemers vakbondsleden zijn met langdurige contracten of collectieve onderhandelingsmacht, en dat een bedrijf zich misschien niet wil blootstellen aan de slechte pers of het negatieve imago van loon bezuinigingen.

Kleverigheid is een belangrijk concept in de macro-economie, vooral in de Keynesiaans macro-economie en Nieuw Keynesiaans economie. Zonder plakkerigheid zouden de lonen zich altijd min of meer realtime met de markt aanpassen en een relatief constant economisch evenwicht tot stand brengen. Met een verstoring van de markt zouden evenredige loonsverlagingen gepaard gaan zonder veel banenverlies. In plaats daarvan is de kans groter dat de lonen in het geval van een verstoring door plakkerigheid blijven waar ze zijn, en in plaats daarvan zullen bedrijven eerder geneigd zijn de werkgelegenheid te verminderen. Deze neiging van plakkerigheid kan verklaren waarom markten traag zijn om te bereiken evenwicht, als ooit.

Kleverige loontheorie in context

Volgens de theorie van plakkerige lonen, wanneer plakkerigheid op de markt komt, zal een verandering in de ene richting de voorkeur hebben boven een verandering in de andere. Aangezien de lonen als "sticky-down" worden beschouwd, zullen de loonontwikkelingen vaker in opwaartse dan neerwaartse richting evolueren, wat leidt tot een gemiddelde trend van opwaartse beweging van de lonen. Deze tendens wordt vaak aangeduid als "kruip" (prijskruip als het gaat om prijzen) of als het rateleffect. Sommige economen hebben ook getheoretiseerd dat plakkerigheid in feite besmettelijk kan zijn en van een getroffen deel van de markt naar andere niet-aangetaste gebieden kan stromen. Economen hebben echter ook gewaarschuwd dat een dergelijke plakkerigheid slechts een illusie is, aangezien werkelijk inkomen in termen van koopkracht als gevolg van inflatie in de loop van de tijd zal afnemen. Dit staat bekend als loon-push inflatie.

De intrede van loonkleverigheid in een bepaald gebied of industriesector zal vaak leiden tot plakkerigheid in andere gebieden als gevolg van concurrentie om banen en de inspanningen van bedrijven om de lonen concurrerend te houden.

Er wordt ook gedacht dat plakkerigheid een aantal andere relatief verstrekkende effecten op de wereldeconomie heeft. Bijvoorbeeld, in een fenomeen dat bekend staat als overschrijding, kunnen wisselkoersen van vreemde valuta vaak overdreven reageren in een poging om de prijskleverigheid te verklaren, wat kan leiden tot een aanzienlijke mate van volatiliteit in wisselkoersen over de hele wereld.

Kleverige loontheorie en werkgelegenheid

Men denkt dat de werkgelegenheidscijfers worden beïnvloed door de verstoringen op de arbeidsmarkt die worden veroorzaakt door kleverige lonen. Bijvoorbeeld in het geval van een recessie, zoals de Grote recessie van 2008 daalden de nominale lonen niet vanwege de kleverigheid van de lonen. In plaats daarvan, bedrijven ontslaan werknemers om kosten te besparen zonder de lonen te verlagen die aan de overige werknemers worden betaald. Later, toen de economie uit de recessie begon te komen, zullen zowel de lonen als de werkgelegenheid kleverig blijven.

Omdat het een uitdaging kan zijn om te bepalen wanneer een recessie daadwerkelijk eindigt, en naast het feit dat het aannemen van nieuwe werknemers kunnen op korte termijn vaak hogere kosten met zich meebrengen dan een lichte loonsverhoging, hebben bedrijven de neiging om terughoudend te zijn met het aannemen van nieuwe medewerkers. In dit opzicht kan de werkgelegenheid in het kielzog van een recessie zelfs "plakken". Aan de andere kant, volgens volgens de theorie zullen de lonen zelf vaak laag blijven en kunnen werknemers die het hebben gehaald, verhogingen zien in betalen.