Kraag met vaste dollarwaarde

Wat is een halsband met een vaste dollarwaarde?

De kraag met vaste dollarwaarde verwijst naar een strategie die een bedrijf dat tijdens een fusie is overgenomen, kan toepassen. Op deze manier kan de vennootschap zich vrijwaren van schommelingen in de aandelenkoers van de overnemende vennootschap.

Een kraag verwijst naar een handelsstrategie voor opties waarbij de handelaar een long put-positie, een short call-positie en long-aandelen van de onderliggende aandelen heeft. Het beschermingsmechanisme omvat het aanhouden van aandelen van een bepaald aandeel, terwijl ook beschermende puts worden gekocht en callopties worden verkocht tegen het bezit. Zowel de puts als de calls zijn geen geld meer (OTM) opties, met dezelfde vervalmaand en gelijk in het aantal gekochte contracten.

Hoe een halsband met een vaste dollarwaarde werkt

Een halsband met een vaste dollarwaarde is een van de twee soorten halsbanden die nuttig zijn tijdens: fusies en overnames (M&A) deals. Het is bedoeld om de activa van het doelbedrijf te beschermen en een consistente dollarwaarde te leveren voor elk van de aandelen van de verkoper, zelfs als de aandelenkoers van het overnemende bedrijf zou dalen. Het doel van de kraag met vaste dollarwaarde is een stroomonderbreker te zijn, die aanzienlijke verliezen zou kunnen voorkomen. Door een vloer en plafond vast te stellen voor de voorraadcomponent van een overnameovereenkomst, doet het bedrijf dat de inkoop doet zal zich ertoe verbinden een vaste dollarwaarde van zijn aandelen te leveren voor elk aandeel van het bedrijf dat wordt gekocht.

Halsbanden met een vaste dollarwaarde bepalen de ruilverhouding voor de fusie- of overnameovereenkomst. De ratio bepaalt het aandelenruilniveau voor het bedrijf dat wordt gekocht om zijn aandelen in te wisselen voor de aandelen van het overnemende bedrijf. Deze ruilverhouding zal binnen de kraag fluctueren, aangezien de strategie een minimum en maximumniveau voor de ruil biedt.

Overwegingen bij kragen met vaste dollarwaarde

In een artikel uit 2014 van de Harvard Law School werden enkele aspecten van M&A-strategieën onderzocht. "Een aantal factoren spelen een rol in de hernieuwde aantrekkingskracht van aandelendeals, waaronder een steeds optimistischer vooruitzicht in de C-level suite en hoger en meer stabiele beurswaarderingen, evenals deal-specifieke drijfveren zoals de behoefte aan een betekenisvolle aandelencomponent in belastinginversietransacties," onderzoekers schreef.

"Sommige van de potentiële valkuilen die inherent zijn aan een vaste-waardestructuur zijn onmiddellijk duidelijk - afwezige extra beschermingen, als de aandelenkoers van de overnemende partij daalt tussen ondertekening en sluiting, loopt de overnemer het risico van: lijden aan de verwaterend effecten van de uitgifte van meer aandelen dan oorspronkelijk voorzien."

De experts voegden eraan toe dat een dergelijk verwaterend effect een overname voor de koper minder aantrekkelijk zou kunnen maken. Het kan er ook toe leiden dat er "voldoende aandelen worden uitgegeven om goedkeuring te vereisen van de aandeelhouders van kopers bij stemming op de beurs". vereisten of door voldoende verwatering te veroorzaken om voorzieningen voor controlewijzigingen in schuld, aanmoedigingsvermogen of andere belangrijke overeenkomsten.

"Aan de andere kant", schreven ze, "kan een ruilverhouding die varieert op basis van waarde ook problemen veroorzaken als de aandelenkoers van een overnemende partij aanzienlijk toeneemt, bijvoorbeeld door ervoor te zorgen dat het aantal uit te geven aandelen daalt tot onder de drempels die relevant zijn voor het bereiken van een gewenste belasting behandeling."