Definicja alternatywnej ustawy o parytecie transakcji hipotecznych (AMTPA)
Czym jest alternatywna ustawa o parytecie transakcji hipotecznych (AMTPA)?
Alternatywna ustawa o parytecie transakcji hipotecznych (AMTPA) była ustawą Kongresu z 1982 r., która unieważniła wiele przepisów stanowych uniemożliwia bankom udzielanie niektórych kredytów mieszkaniowych innych niż tradycyjne oprocentowanie stałe kredyty hipoteczne.
Ustawa doprowadziła do dostępności różnych nowych „egzotycznych” kredytów hipotecznych, takich jak: kredyty hipoteczne o zmiennym oprocentowaniu (Ramiona), opcja ARM, kredyty hipoteczne tylko z odsetkami i kredyty hipoteczne na spłatę balonu.
Kluczowe dania na wynos
- Alternatywna ustawa o parytecie transakcji hipotecznych z 1982 r. (AMTPA) dotyczyła rodzajów kredytów hipotecznych, które banki mogły pisać.
- Ustawa unieważniła wiele przepisów stanowych, które miały na celu ograniczenie rodzajów kredytów, które bank może udzielać, umożliwiając tym instytucjom finansowym pisanie bardziej tak zwanych egzotycznych kredytów hipotecznych.
- Egzotyczne kredyty hipoteczne obejmowały kredyty hipoteczne o zmiennym oprocentowaniu (ARMS), opcje ARMS, kredyty hipoteczne wyłącznie oprocentowane i kredyty hipoteczne na spłatę balonu.
- Ustawa była postrzegana jako przyczynienie się do kryzysu kredytów hipotecznych typu subprime w 2007 r., w którym lata taniego kredytu a luźne standardy kredytowe napędzały ogromną bańkę mieszkaniową, która pękła, uderzając w amerykańską i światową gospodarkę.
Jak działa alternatywna ustawa o parytecie transakcji hipotecznych (AMTPA)
AMPTA jest często wymieniana jako główna przyczyna kryzys kredytów hipotecznych typu subprime w 2007 r.i klasyczny przykład kosztu dobrych intencji. Przed AMPTA większość stanów miała przepisy zakazujące bankom udzielania kredytów mieszkaniowych innych niż tradycyjne kredyty hipoteczne o stałym oprocentowaniu. Ograniczenia te, wraz z dwucyfrową inflacją i stopami procentowymi, utrudniły, jeśli nie niemożliwe, rodzinom o niskich dochodach uzyskanie domów.
AMPTA była drugą inicjatywą ustawodawczą dotyczącą problemu przystępności mieszkań. W 1980 roku Kongres uchwalił Ustawa o deregulacji instytucji depozytowych i kontroli monetarnej (DIDMCA), który wyeliminował przepisy dotyczące lichwy państwowej. Gdy banki były w stanie nakładać wyższe stopy procentowe na kredytobiorców ze słabymi kredytami, rynek mieszkaniowy rozszerzył się. Ale to prawo nie odnosiło się do ograniczeń stanowych dotyczących dozwolonych rodzajów hipotek. Dwa lata później AMPTA właśnie to zrobiła. Te dwie ustawy wspólnie utorowały drogę do nowych produktów hipotecznych.
Niezamierzone konsekwencje AMPTA
Jednak niezamierzoną konsekwencją deregulacji było to, że wielu kredytobiorców na początku XXI wieku otrzymywało kredyty hipoteczne, których nie rozumieli.
Na przykład ARM mają niskie „zawiasy” oprocentowania, które ostatecznie płynie wraz ze stawkami rynkowymi i może znacznie wzrosnąć po kilku latach. Hipoteki balonowe wymagają ogromnej spłaty w terminie spłaty pożyczki. Oprocentowane kredyty hipoteczne mieć niskie miesięczne płatności przez pierwsze kilka lat, ale kiedy stawka w końcu zostanie zresetowana i obejmuje kapitał, płatności mogą gwałtownie wzrosnąć.
Opcje ARM pozwalają pożyczkobiorcy na niedopłatę przez kilka lat, ale niespłacone saldo jest doczepiane do kwoty głównej pożyczki, co w niektórych przypadkach uniemożliwia pożyczkobiorcy budowanie kapitału własnego w domu. Co więcej, banki udzielały gwarancji na pożyczki w oparciu o zdolność kredytobiorcy do dokonywania początkowych niskich spłat miesięcznych, bez uwzględniania późniejszych, wyższych płatności.
Nowe przepisy rozwiązują problemy AMPTA
Kiedy kredytobiorcy zaczęli tracić domy z powodu niespłacania kredytów hipotecznych, ceny domów zaczęły rosnąć w dół, co jeszcze bardziej utrudnia ludziom refinansowanie swoich domów na bardziej przystępne cenowo kredyty hipoteczne.
W 2007 roku Kongres uchwalił nowe ustawodawstwo, które wymagało od kredytodawców gwarantowania kredytów hipotecznych w oparciu o w pełni zindeksowaną stopę procentową. W 2010 roku Ustawa Dodda-Franka wymagała jeszcze surowszych standardów i odpowiedzialności pożyczkodawcy, w efekcie negując AMPTA. Wycofanie się Dodda-Franka w 2018 roku związane z bankiem ”testy warunków skrajnych” i nie zmieniał przepisów ustawy o hipotekach.