Definicja numeru tranzytowego trasy

Co to jest numer tranzytowy?

Numer tranzytowy banku to dziewięciocyfrowy numer służący do identyfikacji banku lub instytucja finansowa podczas rozliczania środków za przelewy elektroniczne lub przetwarzania czeków w Stanach Zjednoczonych. Numer tranzytowy routingu jest również używany w bankowości internetowej i izbach rozliczeniowych do transakcji finansowych. Tylko banki czarterowane przez władze federalne i stanowe, które są uprawnione do prowadzenia konta w Banku Rezerwy Federalnej, otrzymują numery tranzytowe.

Jak działają numery tranzytowe routingu

Numer tranzytowy banku znajduje się na dole czeku i jest pierwszymi dziewięcioma cyframi po lewej stronie. Pierwsze cztery cyfry oznaczają Bank Rezerwy Federalnej okręgu, w którym znajduje się instytucja. Kolejne cztery cyfry oznaczają sam bank, a ostatnia cyfra to klasyfikator czeku lub instrumentu zbywalnego.

Cyfry następujące po numerze tranzytowym na czeku to numer konta oraz numer czeku banku, z którego mają być pobierane środki. Wszystkie czeki wypisane na bankach stanowych lub federalnych będą miały na dole numer tranzytowy.

Jak używane są numery tranzytowe routingu

Numery tranzytowe są często używane podczas konfigurowania przelew relacji z bankiem osobistym lub biznesowym. Przelew bankowy to elektroniczna płatność środków w sieci administrowanej przez setki banków na całym świecie. Podczas gdy żadna fizyczna waluta nie porusza się między instytucjami finansowymi podczas przelewu, informacje przechodzą między banki, w tym informacje o koncie odbiorcy, numer konta bankowego odbiorcy i kwotę przenosić. W rezultacie prawidłowy numer tranzytowy routingu ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia, że ​​poufne informacje są kierowane do odpowiedniej strony otrzymującej i aby transakcja przebiegła sprawnie.

Przekierowane numery tranzytowe są również zaangażowane w bezpośrednie wpłaty pieniędzy od pracodawców płacących pracownikom oraz zwroty podatku dochodowego z Urzędu Skarbowego (IRS). Wpłata bezpośrednia umożliwia nadawcy wpłatę środków bezpośrednio na konto bankowe odbiorcy drogą elektroniczną, zamiast wystawiania czeku papierowego.

Numer tranzytowy a Numer rozliczeniowy

Istnieje kilka terminów, które są synonimami „numeru przewoźnika”, w tym „numer banku”, „numer przewoźnika” i „numer ABA”. ABA to skrót od Amerykańskie Stowarzyszenie Bankowców, który ustanowił te liczby w 1910 roku. Terminy „trasa”, „tranzyt” i „ABA” są często używane zamiennie. Numery rozliczeniowe zostały pierwotnie ustanowione dla kont czekowych, ale od tego czasu ewoluowały, aby uwzględniać również identyfikację banków podczas transakcji elektronicznych.

Uwagi specjalne

Przed wynalezieniem Internetu i powszechnym wykorzystaniem komputerów oszustwa czekowe były głównym problemem. Oszuści mogą sfałszować numer rozliczeniowy na czeku i próbować spieniężyć czek w lokalnym banku. Bez banków będących w połączonym systemie komputerowym trudno było zweryfikować numery rozliczeniowe kont sprawdzających, co prowadziło do przypadków oszustw i kradzieży.

Pomimo postępu technologicznego i ulepszeń w zakresie bezpieczeństwa transakcji elektronicznych, oszustwa nadal stanowią problem dla władz federalnych. W lutym 2018 roku w Knoxville w stanie Tennessee ława przysięgłych uznała Randalla Keitha Beane'a i Heather Ann Tucci-Jarraf za winnych prania brudnych pieniędzy. Beane został również uznany za winnego oszustwa na drutach.

Pod przewodnictwem Tucci-Jarraf, byłego prokuratora, który ma wielu zwolenników w Internecie jako adwokat radykalnego „suwerennego obywatelskiego”, Beane wykorzystał automatyczne opóźnienia występujące w przekazach pieniężnych w systemie bankowym Stanów Zjednoczonych, aby zakup certyfikaty depozytowe (płyty CD). Aby to osiągnąć, użył numeru rozliczeniowego Rezerwy Federalnej USA w połączeniu z fałszywym numerem konta czekowego. Następnie Beane, weteran Sił Powietrznych USA, szybko zlikwidował płyty i umieścił nowe środki w swoim banku konta w United Services Automobile Association (USAA), usłudze bankowości internetowej dla wojska personel. Zasady USAA zezwalały na wypłatę środków przed zatwierdzeniem i finansowaniem transakcji, a Beane natychmiast to zrobił.

Wziął te pieniądze, otworzył 31 milionów dolarów na płytach CD i był w stanie spieniężyć około 2 milionów, zanim USAA dowiedziały się o oszustwie. Beane wykorzystał tę gotówkę na spłatę długów i zakup samochodu kempingowego za 500 000 dolarów, przy czym wspomniany zakup został ukryty przez fundusz powierniczy założony przez Tucci-Jarraf, według prokuratorów. Numer rozliczeniowy amerykańskiej Rezerwy Federalnej był kluczem do umożliwienia Beane i Tucci-Jarrafowi wykonania finansowego wyczynu.