Doradca inwestycyjny a Broker: Jaka jest różnica?

Doradca inwestycyjny a Broker: przegląd

Chociaż ich praca może wydawać się podobna do osoby z zewnątrz, doradcy inwestycyjni i maklerzy pełnią bardzo różne role w usługach finansowych. Poniżej przedstawiamy podobieństwa i różnice między doradcą inwestycyjnym (zwanym również doradcą finansowym) a brokerem.

Brokerzy

Przed rozpoczęciem handlu online dostęp do pośrednik był tradycyjnie luksusem zarezerwowanym dla bogatych. Inwestorzy indywidualni mieli bardzo niewielki lub żaden bezpośredni dostęp do rynku i musieli składać zlecenia za pośrednictwem licencjonowanego brokera (zwykle telefonicznie). W zamian brokerzy pobierali bardzo wysokie prowizje. Jednak pojawienie się internetowych brokerów rabatowych zmieniło pracę brokera.

Teraz osoby, które chcą handlować na giełdzie, nie potrzebują już brokera w gotowości do realizacji swoich zleceń kupna i sprzedaży i mogą mieć bezpośredni dostęp za zaledwie grosze w prowizjach. Chociaż brokerzy nadal realizują zlecenia, wielu z nich rozszerzyło swoje usługi o spersonalizowane zarządzanie inwestycjami, aby uzasadnić pobieranie wyższych prowizji.

W dzisiejszych czasach nierzadko zdarza się, że brokerzy są podwójnie zarejestrowani jako doradcy inwestycyjni. Brokerzy mogą być również mocno zaangażowani jako część zespołu sprzedaży w oferty prywatne, początkowa oferta publiczna (IPO) lub emisje wtórne. Współpracując z działami finansów korporacyjnych swojej firmy, brokerzy mogą pracować nad sprzedażą swoim klientom nowej gorącej emisji lub prywatnej transakcji, aby pomóc firmie w pozyskiwaniu kapitału. W zamian broker może otrzymać prowizję, akcje lub warranty w firmie emitującej.

Doradcy Inwestycyjni

Doradcy inwestycyjniz kolei pracują nad płatnym systemem udzielania porad inwestycyjnych dostosowanym do indywidualnych potrzeb klientów i często zarządzają rachunkami inwestycyjnymi. Na przykład doradca inwestycyjny może współpracować z klientem w celu stworzenia całościowej struktury zarządzania majątkiem, w tym pomocy klientom w zakresie planowania podatkowego, majątkowego i hipotecznego. Nie mylić z doradcą finansowym, doradcy inwestycyjni są zarejestrowani i regulowani przez Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) i/lub państwowy organ regulacyjny. Doradcy inwestycyjni są również znani jako zarządzający aktywami, zarządzający inwestycjami i zarządzającymi majątkiem.

Kluczowe różnice w przepisach

Doradcy inwestycyjni podlegają również wyższym standardom prawnym niż brokerzy. W Stanach Zjednoczonych doradcy inwestycyjni muszą przestrzegać ustawy o doradcach inwestycyjnych z 1940 r., która wzywa doradców do wykonywania obowiązków powierniczych w odniesieniu do rachunków swoich klientów.Powiernik obowiązek, który jest prawnie wykonalny na mocy Ustawa o doradcach § 206 (1)/(2), zabrania doradcom „stosowania jakichkolwiek urządzeń, schematów lub sztuczek w celu oszukania jakiegokolwiek klienta lub potencjalnego klienta”.

Norma nakłada również na doradcę „potwierdzający obowiązek ‘najwyższej dobrej wiary’ oraz pełnego i uczciwego ujawnienia istotnych faktów” jako część obowiązku doradcy do zachowania lojalności i staranności. Obejmuje to „obowiązek niepodporządkowania interesów klientów swoim własnym”. Ze względu na znaczenie tego powiernika postępowania, większość doradców inwestycyjnych może podejmować decyzje inwestycyjne dla swoich klientów bez uprzedniego uzyskania zgody klienta pozwolenie.

Przed 2011 r. wszyscy doradcy inwestycyjni posiadający 30 mln USD lub więcej aktywa pod zarządzaniem, (AUM) musiał zarejestrować się w amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), podczas gdy doradcy z mniej niż 25 milionami dolarów musieli zarejestrować się tylko w swoim stanowym organie regulacyjnym. W 2011 roku Ustawa Dodda-Franka zwiększyła minimalną wartość zarządzanych aktywów do rejestracji w SEC do 110 milionów dolarów.

Brokerzy, szeroko zdefiniowani przez SEC jako „każda osoba zaangażowana w działalność polegającą na dokonywaniu transakcji na papierach wartościowych dla konto innych” (które mogą obejmować również doradców inwestycyjnych), muszą zarejestrować się w SEC i samoregulacji organizacja. Najbardziej znaną organizacją samoregulacyjną brokera jest Urząd Regulacji Branży Finansowej (FINRA).

Kluczowe różnice w testowaniu i licencjonowaniu

Doradcy inwestycyjni i brokerzy mają również różne wymagania dotyczące szkoleń i licencji. Brokerzy muszą zdać Seria 7, inaczej zwany Egzaminem Generalnego Przedstawiciela Papierów Wartościowych; Seria 7 działa również jako prekursor do dalszych egzaminów w branży papierów wartościowych. Z drugiej strony przyszli doradcy inwestycyjni muszą zdać Egzamin z serii 65, co jest wymagane, zanim będą mogli udzielać porad finansowych za opłatą.

Dodatkową różnicą między Serią 7 a Serią 65 jest to, że tylko Serie 7 wymagają sponsorowania przez firmę przed zapisaniem się na test. Seria 65 jest również często używana przez biegli księgowi (CPA), aby wejść w działalność doradztwa inwestycyjnego. w odróżnieniu dyplomowani analitycy finansowi (CFA) i certyfikowani planiści finansowi (CFPs), oznaczenie CPA nie spełnia wymagań wstępnych do uchylenia egzaminu z serii 65.