Definicja pożyczkodawcy ostatniej instancji
Co to jest pożyczkodawca ostatniej instancji?
Pożyczkodawca ostatniej instancji (LoR) to instytucja, zwykle krajowa Bank centralny, który oferuje pożyczki bankom lub innym kwalifikującym się instytucjom, które mają trudności finansowe lub są uważane za wysoce ryzykowne lub bliskie bankructwa. W Stanach Zjednoczonych Rezerwa Federalna działa jako pożyczkodawca ostatniej szansy dla instytucji, które nie mają innych środków pożyczania i których nieuzyskanie kredytu miałoby dramatyczny wpływ na gospodarkę.
Kluczowe dania na wynos
- Pożyczkodawca ostatniej szansy zapewnia awaryjne kredyty instytucjom finansowym, które borykają się z trudnościami finansowymi i są bliskie upadku.
- Rezerwa Federalna lub inny bank centralny zazwyczaj działa jako pożyczkodawca ostatniej szansy dla banków, które już nie posiadają inne dostępne środki zaciągania pożyczek, a których nieuzyskanie kredytu wpłynęłoby dramatycznie na gospodarka.
- Niektórzy twierdzą, że posiadanie pożyczkodawcy ostatniej szansy zachęca do pokusy nadużycia: banki mogą podejmować nadmierne ryzyko, wiedząc, że zostaną uratowane.
Zrozumienie pożyczkodawcy ostatniej instancji
Pożyczkodawca ostatniej szansy działa w celu ochrony osób, które zdeponowały środki – i uniemożliwienia klientom wycofania się z paniki z banków z czasowo ograniczonymi płynność. Banki komercyjne zazwyczaj starają się nie pożyczać od pożyczkodawcy ostatniej instancji, ponieważ takie działanie wskazuje, że bank przeżywa kryzys finansowy.
Krytycy metodologii pożyczkodawcy ostatniej instancji podejrzewają, że bezpieczeństwo, które zapewnia, nieumyślnie kusi kwalifikujące się instytucje nabyć więcej ryzyka niż jest to konieczne, ponieważ są bardziej skłonni postrzegać potencjalne konsekwencje ryzykownych działań jako mniej poważny.
Pożyczkodawca ostatniej instancji i zapobieganie panikom bankowym
A bieg bankowy to sytuacja, która ma miejsce w okresach kryzysu finansowego, kiedy klienci banku, zaniepokojeni wypłacalnością instytucji, masowo napadają na bank i wycofują środki. Ponieważ banki zatrzymują tylko niewielki procent całości depozyty jako gotówka, panika na bank może szybko wyczerpać płynność banku i, w doskonałym przykładzie samospełniającej się przepowiedni, spowodować niewypłacalność banku.
Po krachu na giełdzie w 1929 r., który doprowadził do Wielka Depresja. Rząd USA odpowiedział nowymi przepisami nakładającymi na banki wymogi dotyczące rezerw, nakazując im utrzymywanie powyżej pewnego procentu zobowiązań jako rezerw gotówkowych.
W sytuacji, gdy rezerwy banku nie zapobiegną panice bankowej, pożyczkodawca ostatniej instancji może wstrzyknąć mu środki w awaryjne, aby klienci poszukujący wypłat mogli otrzymać pieniądze bez tworzenia runu bankowego, który popycha instytucję do niewypłacalność.
Krytyka pożyczkodawców ostatniej instancji
Krytycy praktyki polegającej na posiadaniu pożyczkodawcy ostatniej szansy twierdzą, że zachęca to banki do podejmowania niepotrzebnego ryzyka z pieniędzmi klientów, wiedząc, że można ich ratować w mgnieniu oka. Takie twierdzenia zostały potwierdzone, gdy duże instytucje finansowe, takie jak Bear Stearns i American International Group, Inc., zostały uratowane w środku kryzysu finansowego z 2008 roku. Zwolennicy twierdzą, że potencjalne konsekwencje braku pożyczkodawcy ostatniej instancji są znacznie bardziej niebezpieczne niż podejmowanie nadmiernego ryzyka przez banki.
