Definicja wykupu instytucjonalnego (WNB)
Co to jest wykup instytucjonalny (WNB)?
Wykup instytucjonalny (WNB) odnosi się do nabycia pakiet kontrolny w spółce przez inwestora instytucjonalnego, takiego jak private equity lub kapitał wysokiego ryzyka firmami lub instytucjami finansowymi, takimi jak banki komercyjne. Wykupy mogą dotyczyć spółek publicznych, jak w transakcji „przejście na stronę prywatną”, lub wykupów prywatnych w drodze sprzedaży bezpośredniej. Wykupy instytucjonalne są przeciwieństwem wykupy menedżerskie (MBO), w których obecne kierownictwo firmy przejmuje całość lub część firmy.
Kluczowe dania na wynos
- Wykup instytucjonalny (WNB) ma miejsce, gdy inwestor instytucjonalny, taki jak firma private equity, przejmuje pakiet kontrolny w firmie.
- WNB mogą być przyjazne — przy wsparciu obecnych właścicieli — lub wrogo nastawieni, gdy bieżące zarządzanie obiektami.
- WNB, który wykorzystuje wysoki stopień dźwigni finansowej, jest określany jako wykup lewarowany (LBO).
- Nabywcy instytucjonalni zazwyczaj specjalizują się w określonych branżach, a także kierują się preferowaną wielkością transakcji.
- Nabywcy ci kierują się również ustalonymi ramami czasowymi, często od pięciu do siedmiu lat, oraz planowaną przeszkodą w zwrocie z inwestycji dla transakcji.
Jak działa wykup instytucjonalny (WNB)
Wykupy instytucjonalne (WNB) mogą odbywać się przy współpracy dotychczasowych właścicieli firm, ale mogą być wrogie, gdy są uruchamiane i zawierane wbrew sprzeciwom istniejącego kierownictwa. Nabywca instytucjonalny może zdecydować o utrzymaniu dotychczasowego zarządzania firmą po przejęciu. Jednak często kupujący woli zatrudnić nowych menedżerów, czasami dając im udziały w biznesie. Ogólnie, jeśli a private equity Firma bierze udział w wykupie, zajmie się strukturą i wyjściem z transakcji, a także zatrudnianiem menedżerów.
Nabywcy instytucjonalni zazwyczaj specjalizują się w określonych branżach, a także kierują się preferowaną wielkością transakcji. Firmy, które mają niewykorzystaną zdolność zadłużenia, radzą sobie gorzej ze swoimi branżami, ale nadal są wysoko generujący gotówkę, ze stabilnymi przepływami pieniężnymi i niskimi wymaganiami w zakresie nakładów kapitałowych sprawiają, że wykup jest atrakcyjny cele.
Zazwyczaj pozyskujący inwestor w wykupie będzie dążył do zbycia swojego udziału w spółce poprzez sprzedaż strategicznemu nabywcy (na przykład konkurentowi z branży) lub poprzez pierwsza oferta publiczna (IPO). Nabywcy instytucjonalni kierują się ustalonymi ramami czasowymi, często od pięciu do siedmiu lat, oraz planowaną przeszkodą w zwrocie z inwestycji dla transakcji.
WNB kontra Wykupy lewarowane (LBO)
Wykupy instytucjonalne są określane jako wykupy lewarowane (LBO), gdy wiążą się z wysokim stopniem dźwigni finansowej, co oznacza, że są realizowane głównie z funduszy pożyczonych.
Dźwignia mierzona przez wskaźnik zadłużenia do EBITDA w przypadku wykupów może wynosić od czterech do siedmiu razy. Wysoka dźwignia finansowa w przypadku LBO zwiększa ryzyko niepowodzenia transakcji, a nawet bankructwa, jeśli nowi właściciele nie są zdyscyplinowani w kwestii płaconej ceny lub nie są w stanie generowanie planowanych usprawnień dla biznesu poprzez zwiększenie efektywności operacyjnej i redukcję kosztów wystarczających do obsługi zadłużenia zaciągniętego w celu sfinansowania transakcja.
Rynek LBO osiągnął swój szczyt pod koniec lat 80., kiedy sfinalizowano setki transakcji. KKR słynne nabycie RJR Nabisco w 1988 r., kosztował 25 miliardów dolarów i opierał się na pożyczonych pieniądzach, aby sfinansować blisko 90% kosztów transakcji. Był to największy LBO swoich czasów.
